Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Πουλής
Ιεροκήρυξ Ηγούμενος Ιεράς Μονής Ταξιαρχών
Η ζωή του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο. Για να το καταλάβει ο άνθρωπος και για να αξιολογήσει το νόημα της ζωής πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της υπάρξεώς του, δηλαδή στον Θεό.
Μας λέγει ο Απόστολος Παύλος στις πράξεις, (Ιζ’ 28) «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν», γιατί είμαστε γένος του Θεού.
Η αληθινή ζωή του ανθρώπου βρίσκεται στον Ιησού Χριστό που λέγει: «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή», (Ιωαν. Ιδ. 6). Εκείνο που χαρακτηρίζει τον Ιησού Χριστό είναι η συνεχής προσφορά του Εαυτού Του προς τον άνθρωπον, δίνοντας ζωή σ΄ αυτόν, τον άνθρωπον.
Ο άνθρωπος ο οποίος παραδειγματίζεται από τον τρόπο ύπαρξης του Χριστού και το εφαρμόζει στη ζωή του, αυτός τελικά είναι που γνωρίζει το μυστήριο της ζωής και την αξία του Θεόσδοτου δώρου της ζωής από τον Δημιουργό Θεό.
Το δώρο της ζωής προσεγγίζεται με την παρουσία του Θεανθρώπου στη ζωή μας.
Ο Θεός από αγάπη δημιουργεί τα πάντα και χαρίζει στα όντα την δυνατότητα να μετέχουν στη ζωή Του.
Ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος λέγει ότι ο άνθρωπος ζει, όχι γιατί στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, αλλά γιατί, μετέχει στην ζωή του Θεού.
Βέβαια ο άνθρωπος οδήγησε τη ζωή του σε βιολογικό επίπεδο, γιατί με την αμαρτία στην οποία υπέπεσε στερήθηκε την εν Χριστώ ζωή.
Και έτσι η ζωή του έγινε μια μηχανική λειτουργία χωρίς να εκφράζεται το ουσιαστικό νόημα της ζωής. Η ζωή του ανθρώπου, έτσι, δεν διαφέρει με τα άλογα ζώα.
Όμως η ζωή του ανθρώπου είναι ζωή βασισμένη με τον Χριστό και κρυμμένη εν Αυτώ, «Η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ», (Κολ. Γ’ 3).
Αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος δεν είναι πια μόνος του. Είναι ενωμένος με τον Θεό και με τους άλλους ανθρώπους. Αυτή η κοινωνία δείχνει την ανυπολόγιστη αξία της ανθρώπινης ζωής.
Στις μέρες μας προβάλλεται η ανάγκη δωρεάς οργάνων σώματος μέσω των μεταμοσχεύσεων.
Οι μεταμοσχεύσεις είναι το μοναδικό επίτευγμα της σύγχρονης ιατρικής τεχνολογίας που χάρις σε αυτές σήμερα χιλιάδες συνάνθρωποί μας, καταδικασμένοι σε θάνατο ζουν μια κανονική ζωή διαρκείας, δανειζόμενοι όργανα από άλλους συνανθρώπους μας.
Μεταμόσχευση λοιπόν στην χειρουργική είναι ο αποχωρισμός τμήματος ιστών ή οργάνων του σώματος και η τοποθέτησή του σε άλλο σημείο του σώματος του ιδίου ή άλλων ατόμων.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι περισσότερες θρησκείες δείχνουν ευαισθησία στο θέμα των μεταμοσχεύσεων, που ξεκινά από μια έντονη έκφραση ανθρώπινης αγάπης και αλληλεγγύης και αποδέχονται την ιδέα και την πρακτική των μεταμοσχεύσεων που πολλές φορές μπορεί να μην ταυτίζεται με τον σωματικό μόνο θάνατο, αλλά και με τον εγκεφαλικό.
Όπως για παράδειγμα ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο 2ος που υιοθέτησε τον εγκεφαλικό θάνατο, όπως φαίνεται από επίσημη ομιλία του στο 18ο διεθνές συνέδριο της Εταιρείας Μεταμοσχεύσεων που έλαβε χώρα στις 29 Αυγούστου του 2000 στην Ρώμη.
Στη χώρα μας για πρώτη φορά από την 1η Ιουνίου 2013 ενεργοποιείται η περίφημη εικαζόμενη συναίνεση του δότη αλλά και η συναίνεση των οικείων του, για την δωρεά οργάνων, με την εφαρμογή σε αυτό των σχετικών νόμων ήτοι του Ν. 3984/2011 και Ν.4075/2012.
Η νομοθεσία αυτή, έφερε διάφορες σοβαρές αντιδράσεις α) από διάφορους φορείς και από Ιερές Μητροπόλεις όπως Πειραιώς και Γλυφάδας, οι οποίες με εγκυκλίους, των κατά τόπους Μητροπολιτών, χαρακτήρισαν την δωρεά οργάνων ως «δολοφονία» και προτρέπουν το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας στην μη συναίνεση για την εφαρμογή σε αυτών των σχετικών νόμων.
Ο λόγος της μη συναίνεσης στηρίζεται στο εάν και πότε είναι νεκρός ο άνθρωπος, και γεννάται το ερώτημα, είναι σωματικός θάνατος ο εγκεφαλικός θάνατος;
Και η απάντηση δίδεται ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί ο σωματικός θάνατος με τον εγκεφαλικό θάνατο και το δικαιολογούν με το ερώτημα: Γιατί όταν κάποιος είναι εγκεφαλικά νεκρός όταν επιχειρείται αφαίρεση οργάνων χρειάζεται αναισθησιολόγος στο χειρουργείο;
Επίσης δεν υπάρχει απόλυτη ομοφωνία των ιατρών, διεθνώς, για τον «εγκεφαλικό θάνατο».
Πολλοί ιατροί, έχουν αναπτύξει έγκυρη και συγκροτημένη επιχειρηματολογία περί του ότι «ο εγκεφαλικός θάνατος» δεν συνιστά τον βιολογικό θάνατο.
Και β) η συναίνεση είναι κάτι που εκφράζεται με το «μου το παίρνουν, αυτό που μου ανήκει» και όχι με το «δίνω κάτι δικό μου, κάτι που μου ανήκει». Έτσι ηθικά δεν στέκεται η νομοθεσία αυτή.
Αναφορικά λοιπόν με την ηθική των μεταμοσχεύσεων γεννάται ένα βασικό ερώτημα. Πότε ακριβώς επισυμβαίνει ο θάνατος και πότε πρέπει να αφαιρέσουν τα όργανα προς δωρεά;
Εφ’ όσον διίστανται οι γνώμες επ’ αυτού, γι’ αυτό και ο Μητροπολίτης Πειραιώς με εγκύκλιό του αναπτύσσει το θέμα και προτρέπει τους χριστιανούς της Μητροπόλεώς του να μην συναινέσουν στην εφαρμογή του νόμου και να το δηλώσουν στα αρμόδια Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.).
Την πρόταση αυτή του Μητροπολίτη Πειραιώς αποδεχόμαστε και συμβουλεύουμε το ποίμνιο της τοπικής μας Εκκλησίας όπως κινηθεί αναλόγως, έως ότου αποφανθεί και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η άρνηση αποδοχής της νομοθεσίας αυτής στηρίζεται και σε ένα από τα πολλά περιστατικά επαναφοράς του ασθενούς.
Παίρνοντας ως παράδειγμα το γεγονός της δεκαεννιάχρονης από την Δανία που νοσηλευόταν σε κατάσταση κώματος στο νοσοκομείο Aarbus και οι γιατροί θεωρούσαν τόσο απίθανο το έφηβο κορίτσι να συνέλθει, με αποτέλεσμα να πείσουν την οικογένειά της να σταματήσει η θεραπεία και να δωρίσουν τα όργανά της.
Την ώρα που οι γιατροί προετοιμάζονταν για να της αφαιρέσουν τα όργανα, έκπληκτοι οι υπάλληλοι του νοσοκομείου τους ενημέρωσαν πως το κορίτσι άνοιξε τα μάτια του και κούνησε τα πόδια του.
Η Καρίνα λοιπόν ζωντανή απόδειξη ότι συμβαίνουν θαύματα και στις μέρες μας.
Εμείς πάντως με την άρνησή μας αυτή ευχόμαστε συγχρόνως όπως επιτύχει η προσπάθεια της Ελληνίδας επιστήμονος στη NASA Ελένης Αντωνιάδου για την εναλλακτική μέθοδο μεταμόσχευσης οργάνων μέσω τεχνικής ανάπτυξης, χωρίς την ύπαρξη δωρητών, βοηθώντας έτσι στην καταπολέμηση του σύγχρονου φαινομένου εμπορίας οργάνων σώματος.
Mega ειδήσεις των 20:00, μ.μ. Κυριακή 31/3/2013