του Δρ. Ξενοφώντα Βεργίνη
Η χώρα μας βρίσκεται ως γνωστό σε γεωφυσικό και γεωπολιτικό σταυροδρόμι. Κι εμείς οι Έλληνες κινούμαστε άλλοτε ως οδοιπόροι σε δύσκολους δρόμους με θολούς προορισμούς και άλλοτε ταξιδεύουμε ως επιβάτες πλοίου, ανάμεσα από πελώρια κύματα και δίνες ανεμοστρόβιλων.
Είμαστε απόγονοι ενός πολύχρονου και ακούραστου σε περιπέτειες Οδυσσέα! Είμαστε τo έθνος που αδιάκοπα γράφει και σε εποχές «πολέμων» και σε εποχές «ειρήνης» σελίδες διακρίσεων και ιστορικές μνήμες! Αλλά και σελίδες καταστροφής και απογοήτευσης! Άλλοι μας παρακολουθούν, μας θαυμάζουν. Άλλοι μας κατακρίνουν. Κανένας, όμως, δεν μας αγνοεί! Όλοι τους μιλούν για το καλό ή για το κακό, κι εμείς ακούμε, αλλά συνεχίζουμε σταθερά στο δρόμο των περιπετειών μας! Αυτοί είμαστε. Είμαστε για αγώνες και περιπέτειες. Έτσι αντιλαμβανόμαστε τη ζωή! Τα προβλήματα είναι μες τη ζωή, κι εμείς αγαπάμε τη ζωή με τα προβλήματα της και δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά. Φαίνεται πως αυτά είναι η δύναμή μας, η ιστορία μας, η φιλοσοφία της ζωής μας.
Γιατί πώς αλλιώς δικαιολογείται, παρά τις καταστροφές και ζημιές που έχουμε υποστεί κατά καιρούς, ως άτομα και ως έθνος να συνεχίζουμε το «ταξίδι» μας χωρίς επαναπροσδιορισμό της Πολιτικής και των θέσεών μας. Πώς αλλιώς δικαιολογείται να μην παίρνουμε μαθήματα νοικοκυροσύνης και να επαναλαμβάνουμε τα ίδια, κάποτε καταστροφικά, λάθη; Είναι το Έθνος που φταίει και η μοίρα του; Είναι οι άνθρωποί του που εκμεταλλεύονται τη θέση ευθύνης που η κοινωνία ή οι συγκυρίες και η εξουσία «δίκην διορισμού», τους εμπιστεύεται;
Σήμερα ελάχιστοι, είναι εκείνοι που καταξιώνουν το Έθνος, προάγουν τα συμφέροντα και λύνουν προβλήματα της κοινωνίας και του τόπου. Αντίθετα, οι πολλοί γίνονται επιλήσμονες του Έθνους, ενώ οι “φελλοί” που επιπλέουν και οι αχάριστοι και οι ψευδομάρτυρες παραπλανούν και κοροϊδεύουν την κοινωνία που περιφέροντας το σαρκίον τους καμώνονται ότι προσφέρουν. Είναι όλοι εκείνοι που παραμένουν μια ζωή άπραγοι και ανύδρωτοι, “κύμβαλα αλαλάζοντα”.
Όμως, η σκληρή πραγματικότητα έχει πια ωριμάσει την κοινωνία και πρώτα από όλα τη νεολαία, που σήμερα δοκιμάζεται. Έρχεται λοιπόν η ώρα. Ήρθε η ώρα για απολογισμό και όλοι θα κριθούν από το έργο τους. Η Χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να υποφέρει. Το Έθνος δεν αντέχει άλλο. Η κοινωνία κατάλαβε και η τιμωρία ως αμοιβή προς εκείνους που δεν σέβονται και δεν αγαπούν τον τόπο, έχει φθάσει. Αυτή είναι και η ελπίδα μας!