Όταν τη Δευτέρα το βράδυ είδα την κλήση στο τηλέφωνό μου από τον Δημήτρη τον Κουτσούμπα, κατάλαβα… Ήταν εκείνο το τηλεφώνημα για το οποίο ο Γιώργος τόσον καιρό μας προετοίμαζε, ώστε να το δεχτούμε κάνοντας υπακοή στο θέλημα του Θεού, ο Οποίος είχε αποφασίσει ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να τον καλέσει κοντά Του, ξεκουράζοντάς τον από τις βιοτικές του μέριμνες.
Και είχε πολλές τέτοιες ο Γιώργος. Για την οικογένειά του, τα συγγενικά του πρόσωπα, για το αγαπημένο του Άγιον Όρος, την ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ αλλά και για όλη την Ορθοδοξία.
Βέβαια, ο Γιώργος, και εκεί ψηλά κάποιο διακόνημα θα αναλάβει πάλι, αφού δεν αντέχει να κάθεται. Θα αναζητά πάντα τον πάσχοντα αδελφό, ένα αναγκεμένο εκκλησάκι, μια πονεμένη ψυχούλα για να τρέξει για παρηγοριά.
Και το είδαμε αυτό τις μέρες της αναμονής από το πλήθος των τηλεφωνημάτων από ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε, που όμως έπαιρναν για να μάθουν τι κάνει ο ευεργέτης τους!
Ένας ακόμη ευεργέτης λοιπόν, από τους πολλούς που γέννησε αυτός ο τόπος, θα βρίσκεται εκεί ψηλά και θα εύχεται για την Ορθοδοξία, για την λατρεμένη του Οικογένεια, για την αγαπημένη του ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, για όλους μας.
Γιώργο, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα σου και να δίνει παρηγοριά στην οικογένειά σου.
Αιωνία σου η Μνήμη αδελφέ και συνοδοιπόρε, Γιώργο.
Καλήν Ανάσταση, φίλε!
Παπαδόπουλος Θεόφιλος
Πρόεδρος της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ