Τα θέµατα των επιδηµιολογικών ζωονόσων (επιζωοτίες) που έχουν ενσκήψει τον τελευταίο καιρό στη χώρα µας δεν είναι αποτέλεσµα αστάθµητων φυσικών παραγόντων (θεοµηνίες) αλλά το τίµηµα της ολιγωρίας του κρατικού µηχανισµού και ανοχής στις καθηµερινές καταστρατηγήσεις των όποιων κανόνων κτηνιατρικής και ευζωίας έχουν θεσπισθεί, υπό τις οδηγίες των κοινοτικών αρχών, εδώ και χρόνια.
από το Γιάννη Πανάγο
Με άλλα λόγια, οι αυθαιρεσίες στη διακίνηση του ζωικού κεφαλαίου και ιδιαίτερα η ασυδοσία που επικρατεί στις εισαγωγές ζώντων ζώων, είναι η βασική αιτία του προβλήµατος που ανακύπτει κάθε τόσο. Πριν τελειώσει το θέµα της πανώλης των µικρών µηρυκαστικών, εµφανίσθηκαν κρούσµατα ευλογιάς, ενώ πληροφορίες θέλουν και να έχουν εντοπισθεί και περιπτώσεις καταρροϊκού πυρετού.
Η Ελλάδα δεν έχει επιβάλει εδώ και χρόνια κανένα φραγµό στις εισαγωγές, ακόµα και όταν πρόκειται για ζώα αναπαραγωγής. Τέτοιου είδους εισαγωγές θα πρέπει να επιτρέπονται µόνο για ζώα από ράτσες µε πιστοποιητικά γνησιότητας και πάλι, µόνο µετά από ενδελεχή έλεγχο στις εισόδους της χώρας από τις κτηνιατρικές αρχές.
Εδώ συµβαίνει το εντελώς αντίθετο. Οι εισαγωγές ζώων είναι αθρόες, οι έλεγχοι είναι υποτυπώδεις και οι παραβάσεις σε κάθε φορτίο που περνάει τα σύνορα είναι αναρίθµητες. Αυτή είναι η ρίζα του κακού και για την αντιµετώπισή της δεν αρκούν οι αποσπασµατικές εξαγγελίες, που συνήθως έρχονται κατόπιν εορτής και βαραίνουν όχι αυτούς που πρωτογενώς ευθύνονται αλλά εκείνους που έχουν ήδη πέσει θύµατα.
Η ξαφνική µετάδοση της ευλογιάς από το Βορρά στο Νότο έχει να κάνει επίσης µε την ανεξέλεγκτη δράση ζωεµπόρων ζώντων ζώων και στο εσωτερικό. Ανεπίσηµες πληροφορίες αναφέρουν ότι µε τις ζωονόσους να εξελίσσονται, κάποιοι, βρίσκουν την ευκαιρία να υφαρπάξουν από τους παραγωγούς ζώα σε χαµηλή τιµή και να τα µοσχοπουλήσουν σε περιοχές οι οποίες δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβληµα.
Πόση ευθύνη µπορεί να έχουν γι’ αυτό οι κτηνοτρόφοι; Και τι είδους εµπόριο είναι αυτό που εκµεταλλεύεται τις ειδικές συνθήκες που δηµιουργούν οι επιζωοτίες;
Έχει αντικρίσει κάποιος εκ των ιθυνόντων και δη των υψηλά ιστάµενων, έναν παραγωγό που υποχρεώνεται να θανατώσει το κοπάδι του και να χάσει τη δουλειά του; Μπορεί να καταλάβει κάποιος εξ αυτών τι σηµαίνει, να χάνεις σε µια στιγµή ότι δηµιούργησες µε κόπο και να περιµένεις µε τα χέρια σταυρωµένα από το υδροκέφαλο και ανίκανο κράτος να σου βρει λύση;
Μπορεί τα ζώα που θανατώνονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις να είναι ένα µικρό ποσοστό επί του συνόλου των παραγωγικών ζώων αυτής της κατηγορίας (εν προκειµένω µικρά µηρυκαστικά), ωστόσο, ο πόνος των ανθρώπων που υφίστανται αυτή την… καταδίκη είναι απερίγραπτος και το κοινωνικό ζήτηµα που εγείρεται τεράστιο. Έχουν περάσει µήνες που συµβαίνει αυτό το κακό και οι φέροντες την ευθύνη επ’ αυτού δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Αν και όταν ξυπνήσουν θα είναι αργά!