Ἄρθρο τοῦ Jon Miltimore
Μετάφραση: Ἑνωμένη Ῥωμηοσύνη
Ἕνας καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βοστώνης ἀναφέρθηκε πρόσφατα στὴν προέλευση τοῦ ὄρου «πολιτικὰ ὀρθό». Καὶ εἶναι ἀποκαλυπτικὰ τὰ ὅσα ἀναφέρει.
Στὸ τεῦχος Νοεμβρίου τοῦ Claremont Review of Books, ὁ Αngelo M. Codevilla ἔγραψε ἕνα ἄρθρο ποὺ ἀναλύει σὲ βάθος τὴν ἄνοδο τοῦ ὄρου “πολιτικὴ ὀρθότητα” στὴν Ἀμερική. Ἡ φράση “πολιτικὴ ὀρθότητα” εἶναι πανταχοῦ παροῦσα στὴν Ἀμερικὴ σήμερα. Παραπονιέμαι γιὰ τὴν “πολιτικὴ ὀρθότητα” ποὺ καὶ ποὺ ἀλλά, ποτὲ δὲν εἶχα σκεφτεῖ τὴν προέλευση τῆς φράσης. Ὁ Codevilla ὡστόσο, προσφέρει μιὰ συναρπαστικὴ θεώρηση στὸ θέμα .
“ Ἡ ἔννοια τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος τέθηκε σὲ χρήση μεταξὺ τῶν κομμουνιστῶν στὴν δεκαετία τοῦ 1930 ὡς μία περίπου χιουμοριστικὴ ὑπενθύμιση ὅτι τὸ συμφέρον τοῦ Κόμματος πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς μία πραγματικότητα ποὺ κατατάσσεται πάνω ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν γενικότερη κοινωνικὴ πραγματικότητα ” γράφει ὁ Codevililla, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βοστώνης.
Ἡ ἡμι-χιουμοριστικὴ ὑπενθύμιση πήγαινε κάπως ἔτσι:
“Σύντροφε, ἡ δήλωσή σου εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων λανθασμένη.”
“Ναί, εἶναι. Ἀλλὰ εἶναι πολιτικὰ ὀρθή “.
Τὸ ἀνέκδοτο ἦταν μία ζωτικῆς σημασίας ὑπενθύμιση στὴν αὐτοκρατορία τοῦ Στάλιν: Ἡ ἀπομάκρυνσή σας ἀπὸ τὴν ἐπίσημη θέση τοῦ κόμματος,θὰ μποροῦσε νὰ σημαίνει θάνατο. Τὸ ἄν κάτι ἦταν ἀλήθεια ἤ ὄχι,εἶχε μικρότερη σημασία ἀπὸ τὸ ἄν προωθοῦσε ἤ ὄχι τὴν “Ἰδέα” (δηλαδή,τὸ συμφέρον τοῦ Κόμματος).
Πῶς ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τὴν Ἀμερική σήμερα ; Ὁ Codevilla λέει ὅτι οἱ προοδευτικοί, ὅπως καὶ οἱ μαρξιστὲς πρὶν ἀπὸ αὐτοὺς,ἔχουν ἕναν ἁπλὸ λόγο ὕπαρξης : νὰ διορθώσουν μία παρακμιακὴ κοινωνία.
“ Ἡ συνταγὴ εἶναι ἁπλή : ὁ κόσμος δὲν εἶναι ὅπως θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἐπειδὴ τὸ βασικὸ «δομικὸ » χαρακτηριστικὸ τῆς κοινωνίας βρίσκεται σὲ ”ἀταξία “…. Γιὰ τὸν Μάρξ καὶ τοὺς ὁπαδούς του αὐτὸ τὸ χαρακτηριστικὸ εἶναι ἡ σύγκρουση γιὰ τὰ μέσα παραγωγῆς στὴν σημερινὴ κοινωνία …. Γιὰ τοὺς Φροϋδιανούς εἶναι ἡ κακὴ σεξουαλικὴ προσαρμογή, γιὰ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Rousseau εἶναι ὁ κοινωνικὸς περιορισμὸς / ἀποκλεισμός, γιὰ τοὺς θετικιστὲς εἶναι ἡ ἀνεπαρκὴς ἐφαρμογὴ τῆς ἐπιστημονικῆς μεθόδου, γιὰ ἄλλους εἶναι καταπίεση τῆς μιᾶς φυλῆς ἀπὸ τὴν ἄλλη.
Μόλις ὁ ἔλεγχος τῆς κοινωνίας περάσει ἀποκλειστικὰ στὰ χέρια τοῦ “κατάλληλου” συνόλου προοδευτικῶν, οἱ ἀντιφάσεις κάθε αἵρεσης πρέπει νὰ ἐξαφανιστοῦν καθὼς τὸ βασικὸ δομικὸ πρόβλημα διορθώνεται.
Οἱ μέθοδοι τῶν κομμουνιστῶν καὶ τῶν προοδευτικῶν διαφέρουν, ἀλλὰ ὁ στόχος εἶναι ἕνας καὶ ὁ ἴδιος : νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ «πολιτιστικὴ ἡγεμονία», μία πολιτικὴ φράση ποὺ διαδόθηκε ἀπὸ τὸν Antonio Gramsci (1891-1937), ἕναν Ἰταλὸ μαρξιστὴ καὶ πολιτικὸ ποὺ ἔγινε διάσημος στοὺς προοδευτικοὺς κύκλους δεκαετίες μετὰ τὸν θάνατό του.
Οἱ προοδευτικοὶ ἔμαθαν ὅτι ἡ ἐπίτευξη ἡγεμονίας μὲ ποινικὴ τιμωρία,εἶναι δύσκολη. Διανοούμενοι ποὺ ἐπιδίωκαν νὰ ἀναπλάσουν τὴν Ἀμερικὴ – “ ἡ ὁποία γεννήθηκε μολυσμένη ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς ἁμαρτίες τοῦ Δυτικοῦ Πολιτισμοῦ ποὺ ἦταν, ρατσισμός, σεξισμός, ἀπληστία, γενοκτονία” κ.λπ. – βρῆκαν ἕναν πιὸ ἀποτελεσματικὸ τρόπο νὰ ἐπιτύχουν τὸν στόχο τους, “τὴν πολιτικὴ ὀρθότητα”.
Ἡ πολιτικὴ ὀρθότητα ποὺ διαιωνίζεται ἀπὸ μιὰ μικρὴ τάξη ἀνθρώπων ἐδραιωμένων στὰ πανεπιστήμια, τὶς γραφειοκρατίες καὶ τὰ μεγάλα μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, μέσῳ τῆς κατάλληλης προπαγάνδας, εἶναι τὸ ἰδανικὸ ἐργαλεῖο γιὰ τὴν ἐπίτευξη πολιτιστικῆς ἡγεμονίας. Εἶναι “ἰσχυρὴ ἀποπλάνηση” ἀντὶ τοῦ βιασμοῦ.
Ἐπιτυγχάνει “σιωπηρὴ συνεργασία ἀπὸ ἑκατομμύρια ποὺ δαγκώνουν μετὰ τὰ χείλη τους.”
Ὥς πολιτικὴ φιλοσοφία ἡ πολιτικὴ ὀρθότητα, μπορεῖ νὰ φαίνεται ἄψυχη καἰ ἄσκοπη. Ἀλλὰ ὁ Codevilla σημείωσε ὅτι ὁ στόχος τοῦ Λένιν καὶ τοῦ Στάλιν δὲν ἦταν ἕνα κράτος χτισμένο πάνω σὲ μαρξιστικὲς ἀρχὲς ἀλλά,, ὁ ἔλεγχος τοῦ κόμματος. Οἱ δύο φιλοσοφίες εἶναι ἐξ’ ἴσου κενές.
“ Ὅπως καὶ οἱ Εὐρωπαίοι συγγενεῖς του, τὸ μόνο ποὺ προσφέρει ὁ ἀμερικανικὸς προοδευτισμὸς εἶναι, ἡ ὑπακοὴ στὴν ἄρχουσα τάξη ποὺ ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὴν “πολιτικὴ ὀρθότητα”….Οὔτε ὑπάρχει κανένα τελικὸ ὅριο σὲ αὐτὸ ποὺ θεωρεῖται πολιτικὰ ὀρθό, περισσότερο ἀπὸ ὅτι ὑπῆρχε ποτὲ στὸν κομμουνισμό. Ἐδῶ καὶ τώρα, ὅπως παντοῦ καὶ πάντα, ἔρχεται ἡ πολιτικὴ ὀρθότητα, γιὰ νὰ δοξάσει τὸ κόμμα καὶ νὰ ταπεινώσει τοὺς ὑπόλοιπους”.
Δὲν εἶναι ἀκριβῶς κάτι ποὺ πρέπει κανεὶς νὰ διαβάσει ἐπιπόλαια, τὸ ἄρθρο τοῦ Codevilla, ἀντιθέτως,εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ διαβάσει ὅποιος ἐνδιαφέρεται σοβαρὰ γιὰ τὴν κατανόηση τῆς φύσης καὶ τῆς προέλευσης τοῦ ὄρου “πολιτικὴ ὀρθότητα”. Βρῆκα ἐνδιαφέρον τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Codevilla ἐπισήμανε κάτι παρόμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ ὁ Δρ Jordan Peterson εἶχε ἐπισημάνει σὲ μία συνέντευξή του.
Εἶναι ἡ ἰδέα ὅτι ἡ πολιτικὴ ὀρθότητα εἶναι ἕνα κίνημα 1) θεμελιωδῶς μὲ πολιτικὸ χαρακτῆρα καὶ 2) βασίζεται στὴν δυσαρέσκεια μιᾶς διχασμένης κοινωνίας.
Ὁ Πίτερσον εἶπε ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι τυχαῖο. Βγαίνει κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Σαούλ Ἀλίνσκι.
«Οἱ ἄνθρωποι τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης εἶναι πάντα μὲ τὸ μέρος τῆς συμπόνιας καὶ τῶν «δικαιωμάτων τῶν θυμάτων»,κι ἔτσι ὅταν ἐναντιώνεσαι σὲ ὅ,τι κάνουν, σὲ θεωροῦν ἀμέσως ὡς ἕναν δράστη. Δὲν ὑπάρχει μέρος ποὺ μπορεῖς νὰ σταθεῖς χωρὶς νὰ δυσφημιστεῖς, καὶ γι’αὐτό συνεχίζει ἡ “πολιτικὴ ὀρθότητα” νὰ σέρνεται πρὸς τὰ ἐμπρὸς…” Στὴν οὐσία δὲν ὑπάρχει καθόλου συμπόνοια. Ὑπάρχει μόνο δυσαρέσκεια.”
Εἶναι ἕνα ἁπλὸ σημεῖο ἀλλά,πολὺ σημαντικό. Σταμάτα καὶ σκέψου το γιὰ λίγο.