Ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή την πραγματική αλήθεια, όσον αφορά τα δύο κυρίαρχα αφηγήματα της κυβέρνησης και εκείνης της μερίδας επιστημόνων που σκόπιμα υπερπροβάλλονται και ανακηρύσσονται από τα μέσα, ούτε λίγο, ούτε πολύ ως «η αδιαμφισβήτητη φωνή της Επιστήμης».
Παρακολουθούμε να καταβάλλεται μια υπερπροσπάθεια με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, ώστε να «αγιοποιηθούν» πλήρως όλες οι επιλογές της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το ίδιο ακριβώς παρατηρείται και στις όποιες επιλογές της επιστημονικής επιτροπής, η οποία δεν παύει να απολαμβάνει την «ασυλία» που της χαρίζει μια κυβέρνηση που αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει τα τραγικά λάθη της.
Και όχι μόνο δεν τα αναγνωρίζει, αλλά με ανήθικο τρόπο μεταθέτει συνεχώς τo μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, στον πολίτη. Στο πρόσφατο διάγγελμα παρακολουθήσαμε έναν Πρωθυπουργό χωρίς ίχνος πολιτικής τσίπας, να δηλώνει απειλητικά πως: «δεν είναι ώρα να αποδοθούν ευθύνες, αλλά ξέρουμε πολύ καλά από πού προήλθε η έξαρση του νέου κύματος, και πρέπει να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη όλοι».
Το πρώτο ανυπόστατο και άκρως παραπλανητικό αφήγημα, έχει αμιγώς πολιτική χροιά:
«Μην διαμαρτύρεστε για το κλείσιμο της χώρας. Δείτε τι γίνεται στον κόσμο. Δείτε τι γίνεται στην Ευρώπη. Όλοι κάνουν lockdowns. Οπότε έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς, για να προστατέψουμε ζωές. Είναι υποχρέωση μας να το πράξουμε».
Ακόμα και αν δεν εξετάσουμε το κατά πόσο ένα lockdown θα προστατέψει περισσότερες ζωές απ’ όσες θα θερίσει, θα ήταν ολέθριο σφάλμα να δικαιολογούμε έτσι αλόγιστα ένα τόσο ανόητο επιχείρημα όπως το παραπάνω.
Προφανώς, το ντόμινο των lockdowns που συνέβη στην Ευρώπη, έγινε περισσότερο για πολιτικούς λόγους και λιγότερο για υγειονομικούς. Είναι μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει ο κάθε ηγέτης χώρας, το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος που μπορεί να προκύψει από ένα ανεξέλεγκτο ξέσπασμα της πανδημίας, στην επικράτεια του. Με λίγα λόγια, ένα lockdown δεν προστατεύει μόνο ζωές (αν τις προστατεύει και αυτές). Προστατεύει και ψήφους.
Αλλά ακόμα και αν δεχθούμε a priori πως ήταν απολύτως απαραίτητα τα lockdowns σε όλη την Ευρώπη, το αφήγημα και πάλι δεν πείθει. Διότι ΝΑΙ κάνουν όλοι lockdowns, αλλά οι πλείστες από τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες που κατέβασαν ρολά, δεν διαθέτουν το αποσαθρωμένο σύστημα δημόσιας υγείας που έχει η Ελλάδα. Σακατεμένο μέσα από μια δεκαετία σκληρών μνημονίων, από κόμματα σαν αυτό, που οι πολιτικοί του σήμερα μας κουνάνε το δάχτυλο για την «ατομική ευθύνη» μας…
Κάνουν όλοι lockdowns, αλλά η δική μας κυβέρνηση, δεν διδάχθηκε τίποτα από το πρώτο lockdown, δεν ενίσχυσε τις ΜΕΘ έτσι όπως όφειλε, δεν εκμεταλλεύτηκε αυτούς τους 7 μήνες χάριτος για να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες ενός δεύτερου κύματος, δεν ενίσχυσε την εξωνοσοκομειακή περίθαλψη έτσι ώστε να απορροφά μεγάλο μέρος των πολιτών που κατακλύζει και επιβαρύνει τα νοσοκομεία χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, μόνο και μόνο επειδή είναι τρομοκρατημένοι από την καθημερινή τρομο-πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ.
Τρόμος, συρροή στα (σακατεμένα) νοσοκομεία, φρακάρισμα της δημόσιας υγείας, lockdown! Ένας φαύλος κύκλος που δημιουργείται από τους ίδιους και «αντιμετωπίζεται» από τους ίδιους! Το ίδιο ακριβώς έργο και στα δύο κλεισίματα της χώρας!
Κάνουν όλοι lockdowns, αλλά δεν επιδοτούν τους πολίτες με επιδόματα – ασπιρίνες, δεν αφήνουν -ουσιαστικά- στη μοίρα τους, τους μικρομεσαίους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους μακροχρόνια άνεργους. Δεν σκοτώνουν αργά και βασανιστικά την εστίαση, δεν καταδικάζουν σε ανυπαρξία τα συνοικιακά μαγαζιά που δεν μπορούν να συμμετέχουν στον στίβο του διαδικτυακού εμπορίου. Δεν αφήνουν τα δημόσια νοσοκομεία υποστελεχωμένα. Δεν εκμεταλλεύονται την ανάπαυλα της πανδημίας, για να περάσουν πτωχευτικούς κώδικες – καρμανιόλες, που θα κατασπαράζουν την πρώτη κατοικία!
Αν θέλουν να κάνουν λοιπόν ό, τι κάνει όλη η Ευρώπη, ας μην τους αντιγράφουν μόνο για τα lockdowns που κάνουν οι υπόλοιπες χώρες, αλλά και για τα μέτρα που θα κρατήσουν την χώρα ζωντανή και δεν θα την στείλουν στον πάτο μια ώρα αρχύτερα!
Το δεύτερο αφήγημα, είναι αυτό της επιστημονικής ομάδας της κυβέρνησης, η οποία –σύμφωνα με την κυβέρνηση- δεν επιδέχεται κριτικής. Ο κ. Μητσοτάκης είπε «να πιστεύουμε τους ειδικούς και τα δεδομένα» και να ασκείται κριτική μόνο στον ίδιο και σε καμία περίπτωση στην επιτροπή. Σαν η ομάδα επιστημόνων να μην αποτελείται από 26 άτομα που μπορεί και να διαφωνούν μεταξύ τους, αλλά από ένα.
Προσπαθούν να δώσουν την ψευδή εντύπωση πως οι εισηγήσεις αυτής της ομάδας είναι η μία και μοναδική «φωνή της Επιστήμης». Την ίδια ώρα, ο Πρωθυπουργός παραδέχθηκε πως υπήρξαν αντίθετες γνώμες επιστημόνων για το θέμα των σχολείων και των ΜΜΜ που «λήφθηκαν υπόψη» μεν, αλλά η τελική απόφαση ήταν της κυβέρνησης. Τα πρακτικά των συνεδριάσεων των επιστημόνων, συνεχίζουν να μην γίνονται γνωστά. Ασφαλώς όχι τυχαία.
Η κυβέρνηση λοιπόν, επιλέγει το τι βγαίνει προς τα έξω και παρουσιάζει μεθοδικά σαν επιστημονικό θέσφατο, κάθε (δημοσίως εκφραζόμενη) εισήγηση των επιστημόνων της επιτροπής, είτε στην καθιερωμένη ενημέρωση για τον κορωνοϊό, είτε στα τηλεοπτικά παράθυρα των δελτίων ειδήσεων.
Η πραγματικότητα όσον αφορά την «φωνή της Επιστήμης» είναι σαφώς διαφορετική. Η επιστημονική ομάδα της κυβέρνησης δεν έχει τους μοναδικούς «ειδικούς» που παρουσιάζουν τα μοναδικά «δεδομένα», τα οποία «πρέπει να πιστεύουμε». Σε αυτήν την διαρκώς εξελισσόμενη κατάσταση της πανδημίας, δεν υπάρχει επιστημονικό θέσφατο και κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής.
Η Επιστημονική κοινότητα πανελλαδικά αλλά και παγκοσμίως, βρίσκεται σε μια μεγάλη σύγκρουση απόψεων, ως προς τις στρατηγικές που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την καταπολέμηση του ιού. Ένα πλήθος από καταξιωμένους Έλληνες επιστήμονες, είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι με το μέτρο του καθολικού lockdown. Το θεωρούν μη αποτελεσματικό, καταστροφικό και εντελώς αχρείαστο. Προτείνουν διαφορετικά στοχευμένα μέτρα, τα οποία –ισχυρίζονται- πως θα σώσουν πραγματικά ζωές.
Kαι αυτοί είναι ειδικοί. Και αυτοί παρουσιάζουν σοβαρότατα στοιχεία. Και αυτοί πρέπει να ακουστούν. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποκλείονται από τα ΜΜΕ ή και να στοχοποιούνται αυτοί οι επιστήμονες, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με την «τελική κουβέντα» της κυβέρνησης.
Λοιπόν; Τι άλλο είναι ο εξοστρακισμός της αντίθετης επιστημονικής άποψης και η αποσιώπηση των διαφωνιών της υπάρχουσας επιτροπής, παρά μια Επιστήμη που βρίσκεται υπό πολιτική ομηρία;