Ἀλαν Σάντετζ (βραβεῖο ἀστρονομίας Crawford): «Τό βρίσκω πολύ ἀπίθανο μία τέτοια τάξη νά προῆλθε ἀπό τό χάος. Πρέπει νά ὑπάρχει κάποια ὀργανωτική ἀρχή. Γιά μένα, ὁ Θεός εἶναι μυστήριο, ἀλλά εἶναι καί ἡ ἐξήγηση τοῦ θαύματος τῆς ὕπαρξης , τοῦ γιατί ὑπάρχει κάτι ἀντί γιά τίποτε»
Τζών Ὀκήφ (ἀστρονόμος τῆς NASA): «Μέ ἀστρονομικά μέτρα, εἴμαστε μία παραχαϊδεμένη, πολυαγαπημένη ὁμάδα πλασμάτων… Ἄν τό Σύμπαν δέν εἶχε φτιαχτεῖ μέ μία ἀπολύτως καθοριστική ἀκρίβεια, δέν ἐπρόκειτο ποτέ νά ὑπάρξουμε. Εἶναι ἡ γνώμη μου, πώς αὐτές οἱ συγκυρίες δείχνουν πώς τό σύμπαν δημιουργήθηκε γιά νά τό κατοικεῖ ὁ ἄνθρωπος.»
Ἀρνῶ Πενζίας (Βραβεῖο Νόμπελ Φυσικῆς): …«Ἡ Ἀστρονομία μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἕνα μοναδικό συμβάν, ἕνα σύμπαν πού δημιουργήθηκε ἐκ τοῦ μηδενός, πού διαθέτει ἐκείνη τήν πολύ λεπτή ἰσορροπία πού χρειάζεται γιά νά παρέχονται οἱ ἀκριβεῖς συνθῆκες πού ἐπιτρέπουν τή ζωή καί πού ἔχει ἕνα ὑποκείμενο (ὑπερφυσικό, θά τό ἔλεγε κανείς) σχέδιο.»
Ρόμπερτ Τζάστροου (αὐτοαποκαλούμενος ἀγνωστικιστής): «Γιά τόν ἐπιστήμονα πού ἔχει ζήσει μέ τήν πίστη του στή δύναμη τῆς λογικῆς, ἡ ἱστορία τελειώνει σάν ἕνα κακό ὄνειρο. Ἔχει σκαρφαλώσει τίς ὁροσειρές τῆς ἄγνοιας… πλησιάζει νά κατακτήσει τήν ψηλότερη κορυφή… καί, καθώς σέρνεται πάνω ἀπό τόν τελευταῖο βράχο, τόν καλωσορίζει μία ὁμάδα θεολόγων, οἱ ὁποῖοι εἶναι καθισμένοι ἐκεῖ πέρα ἐπί αἰῶνες…»