Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ποια Ελλάδα φτιάχνουμε; Μέσα στην παραζάλη των οικονομικών ελλειμμάτων και της γενικής κρίσης έχουμε τον, έστω ελάχιστο, καιρό να αναρωτηθούμε προς τα πού πηγαίνουμε, ή σαν κοπάδι έχουμε αφεθεί στην κατεύθυνση που άλλοι μας έχουν ορίσει; Το ερώτημα τίθεται κυρίως στους σημερινούς τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, στη γενιά δηλαδή του εκείνου του πολιτικού που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τη χώρα και που αποδέχεται αβασάνιστα ό,τι στη Γαλλία και αλλού χαρακτηρίζεται “προοδευτικό”.
Γι’ αυτόν τον εισαγόμενο “προδευτισμό” ο Henri Hude, σύγχρονος Γάλλος φιλόσοφος, γράφει: “Πάρτε τον δυτικό πολιτισμό και αφαιρέστε του την κλασσική Παιδεία, τα Μεγάλα Φώτα ( με τη Λογική και τον Παγκόσμιο Ηθικό Νόμο) και τον Ιουδαιο – Χριστιανισμό. Τότε μένει μια ημιβαρβαρότητα οπισθοδρομική και παραβατική, ακατάλληλη να δημιουργήσει κάτι άλλο, εκτός από το χάος, που διέπεται από το δίκαιο του ισχυροτέρου και την παρέκκλιση προς τον αυταρχισμό”. Η σκέψη του μ’ έκανε να αναλογισθώ την Ελλάδα μας και να διερωτηθώ μήπως η κατεύθυνση που έχουμε πάρει είναι το ηθικό και πολιτισμικό χάος, που το βαφτίζουμε “προοδευτισμό”;
Το τραγικό για την Ελλάδα είναι πως η σύγχρονη αρθρογραφία, που διαμορφώνει την κοινή γνώμη, βοηθάει στην κατεύθυνση του χάους, αφού κυριαρχείται από υλιστικό δογματισμό και ημιμάθεια. Λόγου χάριν αρθρογράφος, με ακαδημαϊκό τίτλο μάλιστα, έγραψε ότι στις “ευρωπαϊκές αξίες” περιλαμβάνονται το “κοσμικό κράτος” και ο “σεβασμός στη διαφορετικότητα”, σαφέστερα ο αθεϊσμός και η επιβολή ως σύμφωνης με τον παγκόσμιο φυσικό και ηθικό νόμο της ομοφυλοφιλίας και του “γάμου” των ομοφύλων. Το έντιμο θα ήταν όσοι έχουν τις ιδέες αυτές να μιλούσαν ξεκάθαρα, ότι θέλουν να γκρεμίσουν την Ελλάδα της “ξεπερασμένης και οπισθοδρομικής” Παράδοσης, και επί των ερειπίων της να οικοδομήσουν μιαν “προοδευτική Ελλάδα”, στα πρότυπα της Γαλλίας του κ. Ολάντ, με την αυταρχική επιβολή στο λαό μιας αθεϊστικής, υλιστικής και χωρίς αξίες και ηθικούς κανόνες ζωής. Εντυπωσιάζει βεβαίως το γεγονός ότι η “ημιβαρβαρότητα”, την οποία περιγράφει ο Hude, κατάντησε σήμερα να ονομάζεται “ευρωπαϊκή αξία”.
Ένα άλλο παράδειγμα ανεύθυνης αρθρογραφίας. Κάποιος αρθρογράφος ζήτησε αντί του χαρατσιού στα ακίνητα “να επιβληθεί φορολόγηση της Εκκλησίας”… Πιθανότατα δεν πρόκειται για εν γνώσει του άθλια παραπληροφόρηση, αλλά για άγνοια του γεγονότος ότι η Εκκλησία φορολογείται, παρά το κοινωνικό έργο που προσφέρει, για το οποίο έργο μόνος χρηματοδότης της είναι τα μέλη της και ο οβολός τους. Γράφει και άλλη χοντρή ανακρίβεια, που διολισθαίνει σε λαϊκιστικό σύνθημα: “Επιστροφή στο κράτος της μεγάλης ακίνητης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και απόδοσή της σε ακτήμονες και σε δημόσια χρήση”. Αλλά για να επιστρέψει η Εκκλησία στο κράτος την περιουσία θα έπρεπε αυτό να της την είχε κάποτε δώσει….Αλλά πότε της έδωσε περιουσία; Όλως αντίθετα, από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους έως πρόσφατα όλο της δημεύει την περιουσία, ή εκείνη του την παραχωρεί για κοινωνικούς σκοπούς. Όλα τα μεγάλα νοσηλευτικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αθήνας κτίστηκαν πάνω σε εκτάσεις ιδιοκτησίας της Εκκλησίας. Επίσης δείχνει να μη γνωρίζει πως μετά τον Στάλιν έχουν σταματήσει οι αυθαίρετες δημεύσεις εκκλησιαστικών περιουσιών και πως όλα τώρα γίνονται με βάση το Νόμο. Και το άλλο που δεν γνωρίζει είναι πως δεν υπάρχουν σήμερα ακτήμονες. Άνεργοι υπάρχουν πολλοί, αλλά δεν πάνε να δουλέψουν στα κτήματα και δυστυχώς η γη μας ερημώνει. Τέλος δεν γνωρίζει πως η ιστορία έχει καταγράψει ότι η εκκλησιαστική περιουσία, που δημεύθηκε με το σύνθημα να δοθεί σε ακτήμονες, κατέληξε σε επιτήδειους που πλούτισαν σε βάρος του λαού.
Η ποιότητα της αρθρογραφίας μας και γενικά η νοοτροπία και η σκέψη των σημερινών σαραντάρηδων έχει την εξήγηση της. Όλοι τους πήγαιναν σχολείο στη δεκαετία του 1980, τότε που κυριαρχούσε η αμορφωσιά και η εξιδανίκευση του θεωρητικού και του πρακτικού υλισμού, σε συνδυασμό με την άπληστη καταναλωτική κοινωνία και την απαξίωση των παραδοσιακών αξιών. Όσοι και όσες ξέφυγαν από την πολιτισμική αυτή μέγγενη – και το ευχάριστο είναι ότι δεν είναι λίγοι – το πέτυχαν από μόνοι τους, ή με τη βοήθεια της οικογένειάς τους και βεβαίως είναι προς τιμήν τους.
Η ευθύνη για τη σημερινή και αυριανή Ελλάδα είναι όλη της προηγούμενης γενιάς. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, από την κοίμηση του οποίου στις 28 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν έξι χρόνια, είχε συναίσθηση αυτής της ευθύνης, γι’ αυτό και στον ιστορικό ενθρονιστήριο λόγο του ζήτησε συγγνώμη από τους νέους. Είπε: ” Παιδιά μου, σήμερα αυτός που σας μιλά, παίρνει επάνω του την ευθύνη για τις απέναντί σας αμαρτίες όλης της γενιάς του, και σας ζητά συγγνώμη”. Η ευθύνη είναι της προηγούμενης γενιάς, όμως και η σημερινή έχει πλέον τη δικιά της ευθύνη. Οφείλει να μάθει την αλήθεια για όσα της απέκρυψαν, ή για όσα την παραπληροφόρησαν και να απαντήσει στην κρίση όχι αβασάνιστα και με βάση ξένα πρότυπα, αλλά ανατρέποντας την παρακμή και αποδεχόμενη τις αλάνθαστες αξίες, με τις οποίες το ελληνικό έθνος επέζησε επί τόσους αιώνες. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο τελευταίο μήνυμα του, την Πρωτοχρονιά του 2008, κάνει από τον τάφο του έκκληση στους σημερινούς σαραντάρηδες: “Σταθήτε όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλάτε τα πρωτοτόκιά μας. Διδάξτε τα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την βίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψη αποδείξει. Θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό, τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό, τι κινδυνεύει”.-