Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο Η ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2025, σελ. 103.
συνέχεια απο χθές ….
Οἱ Θεοπάτορες «προτιμήθηκαν ἀπό ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, διότι προτίμησαν τόν Δημιουργό ἀπό ὅλα τά ὄντα. Προκρίθηκαν, ἐπειδή ἔδω- σαν προτεραιότητα στήν ἀγάπη πρός τόν Δεσ-πότη παρά στήν ἴδια τους τήν ζωή. Προεκλέχθηκαν γιά νά γίνουν ὑπηρέτες μυστηρίων, ἐπειδή βεβαίως ἀγάπησαν νά κάνουν πάντοτε τά θελήματα τοῦ Θεοῦ· δοξάσθηκαν, ἐπειδή δόξασαν τόν Θεό μέ τά ἔργα τους· ἔγιναν μεγάλοι μέ τήν μεγαλοδωρεά τῆς χάριτος, ἐπειδή βεβαίως προκατασκεύασαν ἄξιους τούς ἑαυτούς τους αὐτῆς τῆς δωρεᾶς. Διότι αὐτό τούς προσέδωσε παραπάνω τιμή ἀπό ὅλους τούς προηγουμένους δικαίους»[12]. Ὑπῆρξαν οἱ Θεοπάτορες ἀνώτεροι ἀπό τούς δικαίους τῆς Π. Διαθήκης καί ξεπέρασαν στήν ἀρετή ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐκείνης τῆς ἐποχῆς[13].
Ἡ ὑπεροχική ἀρετή τῶν Θεοπατόρων ἀποδεικνύεται καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν θεόπαιδα κόρη τους, κατά τόν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα: «Τό γεγονός ὅτι σεῖς ἀναδείξατε τήν Παρθένο, τό ὅτι δημιουργήσατε τό ζωντανό ἐκεῖνο βιβλίο, τό ὁποῖο δέν περιεῖχε ἁπλῶς τόν νόμο, ἀλλά τόν Νομοθέτη τόν ἴδιο, εἶναι τρανή ἀπόδειξη τῆς ὑπέροχης ἀρετῆς σας. Καί ἐνηστεύσατε καί ἀκούσατε, ἀφοῦ προσευχηθήκατε, ὅπως ὁ Μωϋσῆς, τήν θεία φωνή. Ἐνῶ ἐκεῖνος πέτυχε νά πάρη μέ τίς προσευχές του τόν νόμο, πού ἔπαυσε νά ἰσχύη μετά ἀπό λίγο, ἐσεῖς ἐπιτύχατε τό αἷμα, πού ἵδρυσε καί σφράγισε τήν Καινή Διαθήκη, τό αἷμα πού ἔκαμε δικό Του ὁ Θεός»[14].
Ἡ Γέννησις τῆς Θεοτόκου (Ἱ. Μ. Μ. Βατοπαιδίου).
Ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος εἶναι ὑπόχρεο καί εὐγνῶμον στούς ἁγίους Θεοπάτορες, διότι ἀπό αὐτούς ὁ Θεός ἔλαβε τήν Μητέρα Του, ἀπό τήν ὁποία πῆρε τήν σάρκα, ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔσω- σε τόν ἄνθρωπο. Στό «εὐτυχισμένο ζευγάρι Ἰωακείμ καί Ἄννα χρωστᾶ ὁλόκληρη ἡ κτίση. Γιατί μέ αὐτούς πρόσφερε δῶρο στόν Κτίστη τό καλύτερο ἀπό ὅλα τά δῶρα, μητέρα σεμνή καί ἄξια τοῦ Δημιουργοῦ»[15]. «Ἡ ἄτεκνη καί στεῖρα (Ἄννα) γέννησε τήν θεόπαιδα Παρθένο…, ἡ ἄγονη μητέρα γέννησε τήν ἄφθορη Μητέρα καί Παρθένο»[16]. Τί παράδοξη γέννηση! Ἡ στεῖρα γέννησε τήν Παρθένο καί αὐτή τόν Θεό! «Γεννᾶται ἀπό στεῖρα παρθένος· καί ἀπό τήν παρθένο γεννᾶται Θεός σωματικῶς»[17].
Εἶναι ὄντως θαῦμα ἡ γέννηση τῆς Παρθένου, ἀλλά καί ἡ ἴδια «ἔγινε πρόξενη πολλῶν θαυμάτων. Ἔλυσε τήν ἀτεκνία τῆς Ἄννης, ἕνωσε τήν Θεότητα μέ τήν ἀνθρωπότητα, τό πάθος μέ τήν ἀπάθεια, τήν ζωή μέ τόν θάνατο»[18]. Τί παράδοξη καί θαυμαστή γέννηση! «Χώρησε ἡ Ἄννα στήν κοιλία της τήν πλατυτέρα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλες τίς μητέρες ἐκτός ἀπό τήν θυγατέρα της… Ἔγινε μητέρα τῆς μητέρας τοῦ Δεσπότου καί προμήτωρ τοῦ Χριστοῦ»[19].
Γιατί ἡ Παρθένος Μαρία γεννᾶται ἀπό στεῖρα μητέρα; Διότι αὐτή, πού θά ὑπηρετοῦσε τό μεγαλύτερο θαῦμα τῆς ἱστορίας, τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἔπρεπε νά εἶναι καρπός θαύματος καί χάριτος. «Ἔπρεπε νά γεννηθῆ ἀπό γυναίκα στεῖρα ἡ Παρθένος, διότι ἔπρεπε τό μόνο καινόν ὑπό τόν ἥλιο, τό σπουδαιότερο ἀπό τά θαύματα, νά ἑτοιμασθῆ ἐκ τῶν προτέρων μέ θαύματα… Καί ἐπειδή ἐπρόκειτο ἡ Θεοτόκος Παρθένος νά γεννηθῆ ἀπό τήν Ἄννα, δέν τόλμησε ἡ φύση νά προλάβη τό βλάστημα τῆς χάριτος[10]· ἀλλά ἔμεινε χωρίς παιδιά, μέχρις ὅτου ἡ χάρις βλάστησε τόν καρπό (τήν Μαρία)»[21]. Ἡ θαυμαστή γέννηση τῆς στείρας Ἄννης ἀποτελεῖ προοίμιο τοῦ θαύματος τῆς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἀπό τήν παρθενομήτορα Μαριάμ.
Ἡ γέννηση τῆς Παναγίας ἔγινε αἰτία ἀγαλλιάσεως καί πρόξενη ἀνείπωτης χαρᾶς γιά ὅλη τήν κτίση. Οἱ Προπάτορες, οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι ἐπεθύμησαν νά δοῦν τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεως τῆς Παναγίας, καί αἰσθάνθηκαν ἀγαλλίαση, ὅταν γεννήθηκε ἡ θεόπαις Μαρία. Εἶδαν ὡς παρόντα τά μέλλοντα, κατενόησαν τήν μυστική κένωση τοῦ Θεοῦ. Εἶδαν τήν σάρκωση τοῦ Λόγου ἀπό παρθένο Μητέρα, τήν ἀποκάλυψη τοῦ ἀποκεκρυμμένου μυστηρίου, μυσταγωγήθηκαν καινούργια καί ἀνεκλάλητα μυστήρια· τήν παρά- ξενη ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Εἶδαν τόν χερουβικόν θρόνο, τόν ναό τόν ὑπεράγιο, τόν οὐρανό, πού εἶναι πάνω ἀπό τόν οὐρανό, αὐτήν, δηλαδή, τήν πανύμνητη Θεοτόκο καί μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν κρατοῦσε στήν ἀγκαλιά της καί θήλαζε ἡ ἀξιύμνητη μητέρα της Ἄννα[22].
Ἡ κολακεία τῆς Θεοτόκου (Ἱ. Μ. Μ. Βατοπαιδίου).
Ἡ γέννηση τῆς Μαρίας ἔγινε «ἀρχή σωτηρίας γιά τόν κόσμο»[23]. «Προσευχήθηκαν (οἱ γονεῖς της) μέσα στόν κῆπο καί γέννησαν παράδεισο, πολύ πιό μακάριο ἀπό τόν προηγούμενο»[24]. Αὐτή ὁδήγησε πάλι στήν ἀληθινή ζωή ὅλους ἐμᾶς, ἐνῶ ἐξ αἰτίας τοῦ πρώτου Ἀδάμ εἴχαμε ἐξορισθῆ καί εἴχαμε καταδικασθῆ σέ θάνατο. Πραγματικά ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ νέος κόσμος καί παράδοξος παράδεισος, στόν ὁποῖο καί ἀπό τόν ὁποῖο ἔχει προέλθει νέος Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἀναπλάττει τόν παλαιό Ἀδάμ καί ἀνακαινίζει ὅλον τόν κόσμο[25]. Ἡ γέννηση τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας ἀληθινά «ὑπῆρξε γιά ὅλους πρόξενος ἀναγεννήσεως καί ἀναπλάσεως καί ὡραϊσμοῦ καί ἀνακαινίσεως»[26], διότι γέννησε τόν Σωτήρα Χριστό, πού σώζει τόν ἄνθρωπο καί ἀνακαινίζει ὅλη τήν κτίση.
- 12. Ἁγ. Γεωργίου Νικομηδείας, Λόγ. Α΄, Εἰς τόν χρη– ματισμόν τῆς συλλήψεως τῆς ἁγίας Θεοτόκου, PG 100, 1337C.
- 13. Βλ. Ἁγ. Πέτρου Ἀργῶν, Λόγ. Εἰς τήν σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης, PG 104, 1353D. Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ὁμ. ΜΒ΄, Εἰς τήν σωτήριον Γέννησιν τῆς Θεοτόκου, ΕΠΕ 10, σ. 593. Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα…, σ. 47. Γεωργίου Νικομηδείας, Λόγ. Γ΄, Εἰς τήν σύλλη- ψιν καί ἀπότεξιν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 100, 1384C.
- 14. Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα, …, σ. 53.
- 15. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 96, 664AB.
- 16. Ἁγ. Ἀνδρέου Κρήτης, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέθλιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 97, 809C.
- 17. Ἁγ. Γεωργίου Νικομηδείας, Λόγ. Β΄, Ἐγκώμιον εἰς τήν σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης, PG 100, 1356A.
- 18. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 96, 668BC.
- 19. Ἁγ. Πέτρου Ἀργῶν, Λόγ. Εἰς τήν σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης, PG 104, 1361C–1364A.
- 20. Ἄννα στά Ἑβραϊκά σημαίνει χάρις.
- 21. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 96, 664A.
- 22. Βλ. Ἰακώβου μοναχοῦ, Λόγ. Β΄, Εἰς τήν Γέννησιν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 127, 596AB.
- 23. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 96, 669B.
- 24. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Β΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ΕΠΕ 9, σ. 219.
- 25. Βλ. Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ὁμ. ΜΒ΄, Εἰς τήν σωτήριον Γέννησιν τῆς Θεοτόκου, ΕΠΕ 10, σ. 587.
- 26. Ἰσιδώρου Θεσσαλονίκης, Λόγ. Α΄, Εἰς τήν Γέννη- σιν τῆς Θεομήτορος, PG 139, 20A.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο Η ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2025, σελ. 103.