Δρ. Αγγελική Τριανταφύλλου- Πιτίδη
Ιατρός Μικροβιολόγος
Αν. Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Αθηνών
Αγαπώ την Ελλάδα… στηρίζω την Ελλάδα.
Την κρίση και τις συνέπειές της την βιώνουμε πια όλοι!
Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς μιλούν για τις δυσκολίες και τα προβλήματα, για την κατρακύλα και την εξαθλίωσή μας.
Αλλά όχι μόνο… Στο εξωτερικό έχει επικρατήσει μια αρνητική εικόνα για τους Έλληνες, μας θεωρούν κλέφτες, τεμπέληδες, ανίκανους και διάφορα τέτοια.
Και μέσα σ’ αυτή την κόλαση που βιώνουμε, νοιώθουμε απελπισμένοι, αβοήθητοι, χωρίς φως, χωρίς αντίδραση, χωρίς χέρι βοήθειας από κάπου.
Τα προβλήματα και τις αιτίες τους τα αναλύουμε και τα γνωρίζουμε, λύσεις και προοπτική σωτηρίας δεν βλέπουμε.
Και όλοι από κάπου κάτι περιμένουμε αλλά δεν αναρωτηθήκαμε;
Εγώ τι κάνω για να βγει η χώρα μου από την κρίση.
Εγώ, όχι οι άλλοι, η οι κυβερνώντες.
Με το να συζητάμε τα χάλια μας δεν λύνεται το πρόβλημα.
Με το να κυνηγάμε το κακό, επίσης δεν λύνεται το πρόβλημα!
Ένας είναι ο τρόπος, στραφείτε στο καλό,
Στην ιδέα της μεγάλης Ελλάδας, στο φως.
ΕΛΛΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!
Σταματήστε να συζητάτε για την κρίση, τη διαφθορά, την καταστροφή και να βλέπετε τηλεόραση.
Αρχίστε να μιλάτε για τα προτερήματα των Ελλήνων, για την ένδοξη ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, για το μεγαλείο της Ελλάδας και των Ελλήνων, για την επερχόμενη ανάκαμψη, για τα καλά της κρίσης!!
Βγείτε από την κατάθλιψη και την απελπισία, οραματιζόμενοι και προσδοκώντας καλύτερες μέρες.
Τα καταφέραμε σε πολύ δυσκολότερους καιρούς, θα τα καταφέρουμε και τώρα.
Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι θα περάσουμε δύσκολα, αλλά θα βγούμε νικητές και κερδισμένοι.
Στραφείτε στο καλό, στο δημιουργικό, στην ελπίδα.
Λέει ο γέροντας Πορφύριος:
“Ο Θεός έχει βάλει μια δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.
Απ’ αυτόν εξαρτάται πώς τη διοχετεύει, για το καλό ή το κακό.
Αν το καλό το παρομοιάσουμε με ανθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δένδρα και φυτά και το κακό με αγκάθια και τη δύναμη με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής:
Όταν το νερό το διοχετεύουμε στον ανθόκηπο, όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν, ανθίζουν, ζωογονούνται.
Την ίδια στιγμή τ’ αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται..
και το αντίθετο.
Και εμείς αυτή τη στιγμή κάνομε το αντίθετο.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να ασχολείστε με τ’ αγκάθια.
Μην καταπιάνεστε με την εκδίωξη του κακού.
Κατευθύνετε το νερό, δηλαδή όλη τη δύναμη της ψυχής σας, προς τα λουλούδια και θα χαίρεστε την ομορφιά, την ευωδία, τη δροσιά τους.”
Ας ασχοληθούμε λοιπόν με το καλό, με τη σωτηρία της πατρίδας μας, του Έθνους μας.
Με δημιουργικές και εποικοδομητικές συζητήσεις και δράσεις, με τις αξίες και τα ιδανικά μας, με το ωραίο και αληθινό, με τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας, με τους ήρωες μας και τους αθάνατους προγόνους μας, που δημιούργησαν τέχνη και πολιτισμό, που δίδαξαν την αρετή και τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά και την επιστήμη, τη Δημοκρατία και τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά.
Με αυτές τις σκέψεις κι εμείς, μια μικρή ομάδα ανθρώπων, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το Μαραθώνιο Σωτηρίας της Ελλάδας, του Έθνους μας.
Αποφασίσαμε όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε, να διαλαλούμε τα προτερήματά μας, να μιλάμε μόνο για τα κατορθώματά μας, που είναι άλλωστε τόσο πολλά, για τον πολιτισμό μας και την ένδοξη ιστορία μας, για τις ικανότητές μας και γενικά μόνο για τα καλά μας. Παντού, μέσα στην Ελλάδα, αλλά και προς κάθε κατεύθυνση στο εξωτερικό, όλοι σαν μια φωνή, ο κάθε ένας από μας, εσύ, εγώ, ο διπλανός, ένας λαμπαδηδρόμος, που θα μεταδίδει το φως της αθάνατης και ένδοξης Ελλάδας, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί.
Καιρός να υψώσουμε το ανάστημά μας, να ακουστεί η φωνή μας, φωνή δόξας και ύμνου για τη μεγάλη και αθάνατη Ελλάδα, τη χώρα του φωτός, που για αιώνες μεταδίδει το φως του ωραίου και αληθινού στα πέρατα της οικουμένης.
Να συνεχίσουμε να μεταδίδουμε το φως, να εκπέμπουμε αυτή την πίστη, την αγάπη, τον ενθουσιασμό για το ωραίο και τ’ αληθινό. Στα χέρια μας είναι αυτή η φλόγα, υποσχεθείτε στον εαυτό σας, σε κανέναν άλλο, να την κρατήσετε αναμμένη, να την μεταδώσετε σε άλλους και να απλωθεί σ’ όλη τη γη!
Να ακούσουν και να γνωρίσουν όλοι την υπερήφανη και ένδοξη Ελλάδα.