Εἰρήνης Ἀρτέμη
Θεολόγου –Φιλολόγου
Mphil. Θεολογίας –ὑπ. Διδάκτορος Θεολογίας
Στό λυκαυγές τοῦ 21ου αἰῶνα ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται ἐγκλωβισμένη μέσα σέ λάθη πολιτικῶν, πού τήν ἔχουν ὁδηγήσει σέ μία ἄγονη καί αὐστηρή δημοσιονομική πολιτική. Ὅλοι ἔχουν ἐπικεντρώσει τό ἐνδιαφέρον τους μόνο στήν τρέχουσα οἰκονομική κατάσταση καί παραβλέπουν ἀκούσια ἤ ἑκούσια τό γεγονός ὅτι ὑπάρχει ὀργανωμένο σχέδιο ἐντός ἤ ἐκτός Ἑλλάδας προκειμένου νά χαθεῖ ἡ ἑλληνική ταυτότητά μας. Ἔτσι θά μπορέσουν εὐκολότερα νά κάνουν τούς Ἕλληνες ὑποχείριά τους.
Οἱ Ἕλληνες ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια δημιούργησαν ἕναν σπουδαῖο πολιτισμό. Ἀσχολήθηκαν μέ διάφορες ἐπιστῆμες, ὅπως ἡ φιλοσοφία, τά μαθηματικά, ἡ ἀστρονομία, ἡ λογοτεχνία, ἡ ἀρχιτεκτονική καί μέ πολλά ἄλλα. Ὁ Λατῖνος ποιητής Ὀράτιος χαρακτηριστικά ἔγραφε μετά τήν κατάκτηση τῆς Ἑλλάδας ἀπό τούς Ρωμαίους ὅτι: «Ἡ κατακτημένη Ἑλλάδα κατέκτησε τόν ἄγριο νικητή καί ἔφερε τίς τέχνες στό ἀγροτικό Λάτιο».
Ἡ ἐνασχόληση τῶν Ἑλλήνων μέ τήν καλλιέργεια τοῦ πνεύματός τους δέν εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀνάπτυξη μαλθακότητας στήν καθημερινή ζωή τους καί οὔτε βέβαια τήν ἐκδήλωση ἀνανδρίας σέ περίοδο πολέμου. Ἀπό νωρίς οἱ Ἕλληνες τόλμησαν καί ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον ἀνίκητων ἐχθρῶν. Τά ἔβαλαν μέ τούς ἀνίκητους Πέρσες καί τούς νίκησαν. Πολέμησαν τούς Ρωμαίους, ἀγωνίσθηκαν μέ ἐπιτυχία ἐναντίον τῶν Ἀβάρων, τῶν Νορμανδῶν, τῶν Σλάβων, τῶν Ρώσσων, τῶν Τούρκων καί τόσο ἄλλων. Στά νεώτερα χρόνια σημαντική ἦταν ἡ προσφορά τους στόν Α΄ καί Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Ἐξαιτίας τῶν «φτωχῶν» ἀλλά γενναίων Ἑλλήνων ἡττήθηκαν οἱ Ἰταλοί τό 1940 στά ΒορειοΗπειρωτικά βουνά. Χάρη στόν ἑλληνικό λαό πού πάλεψε μέ αὐτοθυσία καθυστέρησε ἡ εἰσβολή τῶν Γερμανῶν στή Ρωσία. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά εἰσβάλει ὁ Γερμανικός στρατός στή Ρωσία τό χειμῶνα, κάνοντας ὁ Χίτλερ τό ἴδιο λάθος μέ τόν Ναπολέοντα. Ἡ συνέπεια ἦταν ἡ βαριά ἧττα πού ὑπέστη ὁ γερμανικός στρατός καί ἄλλαξε ἡ μέχρι τότε πορεία τοῦ πολέμου. Χαρακτηριστικά εἶναι τά λόγια του ἴδιου τοῦ Χίτλερ: «Χάριν τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας ὀφείλω νά διαπιστώσω ὅτι μόνον οἱ Ἕλληνες, ἐξ’ ὅλων τῶν ἀντιπάλων οἱ ὁποῖοι μέ ἀντιμετώπισαν, ἐπολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί ὑψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον….» (Ἀπό λόγο πού ἐκφώνησε στίς 4 Μαΐου 1941 στό Ράιχσταγκ.) Ὡς ἀδιάψευστη μαρτυρία τῆς γενναιότητας του Ἑλληνικοῦ λαοῦ παραθέτουμε τά λόγια καί τοῦ Σέρ Ἀντονυ Ἠντεν, (Sir Robert Antony Eden 1897-1977. Ὑπουργός Πολέμου καί Ἐξωτερικῶν τῆς Βρεττανίας 1940-1945, Πρωθυπουργός τῆς Βρεττανίας 1955-1957): «Ἀσχέτως πρός ὅ,τι θά ποῦν οἱ ἱστορικοί τοῦ μέλλοντος, ἐκεῖνο τό ὁποῖον μποροῦμε νά ποῦμε ἐμεῖς τώρα, εἶναι ὅτι ἡ Ἑλλάς ἔδωσε ἀλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ὅτι αὐτή ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή τῆς ἐπανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ὅτι αὐτή ἐκράτησε τούς Γερμανούς στό ἠπειρωτικό ἔδαφος καί στήν Κρήτη γιά ἔξι ἑβδομάδες, ὅτι αὐτή ἀνέτρεψε τήν χρονολογική σειρά ὅλων τῶν σχεδίων τοῦ Γερμανικοῦ Ἐπιτελείου καί ἔτσι ἔφερε γενική μεταβολή στήν ὅλη πορεία τοῦ πολέμου καί ἐνικήσαμε.» (Από λόγο του στό Βρεττανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.) Τέλος κάνουμε ἀναφορά στά λόγια του Τσώρτσιλ (Winston Churchil 1874-1965 Πρωθυπουργός τῆς Μεγάλης Βρεττανίας κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο): «Ἡ λέξη ἡρωισμός φοβᾶμαι ὅτι δέν ἀποδίδει τό ἐλάχιστο ἐκείνων τῶν πράξεων αὐτοθυσίας τῶν Ἑλλήνων, ποῦ ἦταν καθοριστικός παράγων τῆς νικηφόρου ἐκβάσεως τοῦ κοινοῦ ἀγῶνα τῶν ἐθνῶν, κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία καί ἀξιοπρέπεια.…….. Ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ ἀνδρεία τῶν Ἑλλήνων καί ἡ γενναιοψυχία τους, ἡ ἔκβαση τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θά ἦταν ἀκαθόριστη». (Ἀπό ὁμιλία του στό Ἀγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Ἀπριλίου 1941.) Χαρακτηριστική ἔχει μείνει καί ἡ φράση του: «Μέχρι τώρα λέγαμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σάν ἥρωες. Τώρα θά λέμε: Οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες.» (Ἀπό λόγο πού ἐκφώνησε στό BBC τίς πρῶτες ἡμέρες τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου).
Ὅλα τά παραπάνω μερικοί προσπαθοῦν νά μᾶς κάνουν νά τά ξεχάσουμε. Ἐναγωνίως μελετοῦν σχέδια πῶς θά μᾶς ἀποκόψουν ἀπό τή γλῶσσα μας, τήν ἱστορία μας, τή θρησκεία μας. Ἔτσι σιγά σιγά θέλουν νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν ἀφανισμό τοῦ ἔθνους μας. Ἐάν χάσουμε στοιχεῖα τῆς ἑλληνικότητάς μας θά ἐξαφανισθοῦμε καί ἀπό τό προσκήνιο τῆς ἱστορίας. Ὁ Θουκυδίδης ἐπισήμαινε ὅτι ὅταν ἕνας λαός ξεχάσει τήν ἱστορία του τότε ἐξαφανίζεται. Σήμερα, ἀρχές τοῦ 2011 πολεμεῖται ἡ ἑλληνική γλῶσσα καί εὐνοεῖται ἡ ἀγγλική. Γίνεται προσπάθεια κατάργησης τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ὅταν σέ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ διδάσκονται τά ἀρχαία μέ τή δέουσα σοβαρότητα.
Ὁ Χριστιανισμός βρίσκεται ἐπίσης στό στόχαστρο. Ἀντίθετα εὐνοοῦνται διάφορα ἄλλα θρησκεύματα, ὅπως ὁ ἰσλαμισμός, οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες καί διάφορες αἱρέσεις ὅπως οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά. Φτάσαμε στό σημεῖο νά θεωροῦμε φονταμενταλιστή κάποιον πού ὑπερασπίζεται τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ τόπου μας, ἐνῷ μοντέρνος καί ἀνοιχτόμυαλος εἶναι ὅποιος δέν ἀσχολεῖται μέ τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές ἐπετείους μας. Γιατί δέ βλέπουμε τί γίνεται στήν Εὐρώπη; Γιατί δέν διαβάζουμε νά δοῦμε πῶς τιμοῦν ἐκεῖνοι τούς ἥρωές τους καί τήν ἱστορία τους, ἄν καί εἶναι πολύ λιγότερο ἀξιόλογη καί πολύ μικρότερη σέ ὄγκο ἀπό τή δική μας; Γιατί δέν μᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι οἱ ξένοι μένουν αὐστηρά προσηλωμένοι στή γλῶσσα τους καί στά ἐθνικά ἰδανικά τους καί σπάνια μιλοῦν ἄλλη γλῶσσα ἐκτός ἀπό τή δική τους, ἐάν καί ἔχουν διδαχθεῖ σέ ἄριστο βαθμό καί ἄλλες εὐρωπαϊκές ἤ μή γλῶσσες;
Ἡ συνειδητοποίηση ὅλων τῶν παραπάνω θά πρέπει νά μᾶς κάνει νά ἀντιδράσουμε. Ἐάν ἀφυπνιστοῦμε σάν λαός θά μπορέσουμε νά ἀγωνισθοῦμε ὥστε νά μή χάσουμε τήν ἐθνική μας ταυτότητα. Ἡ διατήρηση τῆς ἑλληνικότητάς μας δέν ἐλλοχεύει κινδύνους γιά τούς ξένους πού ζοῦν ἐδῶ. Πάντοτε οἱ Ἕλληνες σέβονταν τούς ξένους πού ἦταν στήν Ἑλλάδα. Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νά συμμορφωθοῦμε στίς ἀπόψεις καί ἀντιλήψεις ὅσων ἔχουν ἔρθει στήν Ἑλλάδα. Ὅταν οἱ Ἕλληνες μετανάστευσαν σέ διάφορες χῶρες, σεβάστηκαν τά ἤθη καί τά ἔθιμα τῆς χώρας πού πῆγαν. Ἄς ἀγωνισθοῦμε νά διατηρήσουμε ζωντανή τήν ἱστορική μας μνήμη, νά καλλιεργοῦμε συνεχῶς μέ τό διάβασμα τή γλῶσσα μας.
Ὀφείλουμε νά ἐπιδιώξουμε ἕνα πολιτικό σύστημα πού νά διαφυλάττει πραγματικά τήν ἰσονομία γιά ὅλους. Εἴμαστε ἐλεύθεροι καί ὄχι «σκλάβοι» ἀποφάσεων, πού μᾶς ζημιώνουν σάν χώρα, καταρρακώνουν τοῦ ἐθνικό μας φρόνημα καί μᾶς ἀναγκάζουν νά ὑποτασσόμαστε σέ ἀποφάσεις πού μᾶς ἐξοντώνουν, ὄχι μόνο οἰκονομικά ἀλλά καί ἠθικά.
Ὁ ἀτομικισμός μας πρέπει νά δώσει τή θέση του στόν ἀγῶνα γιά τό κοινό καλό. Ἐάν χαθεῖ ἡ γλῶσσα μας, ἡ θρησκεία μας, ἡ ἱστορία μας, θά γίνουμε ραγιάδες. Ἦρθε ὁ καιρός τῆς ἀφύπνισης. «Ξύπνα, καημένε μου ραγιά» μᾶς φωνάζουν οἱ πρόγονοί μας. Ἐκεῖνοι παλέψαν μέ πενιχρά μέσα γιά τήν ἐλευθερία μας, ὅταν ὅλοι τους μᾶς εἶχαν ξεγράψει ἀπό τό προσκήνιο τῆς ἱστορίας. Ἀγωνίσθηκαν γιά τό ὅραμα καί ἔκαναν τό ἀδύνατο δυνατό. Ἀλλιῶς, ἐάν μετροῦσαν μονάχα τό τί μπορεῖ νά γίνει αὔριο, μεθαύριο ἤ ἄν ἁπλῶς ὑπολόγιζαν μόνο τά ὑλικά ὀφέλη καί τό τί θά πεῖ ὁ κάθε «δυνατός» κυβερνήτης μιᾶς χώρας, δέν θά εἶχαν τή δύναμη νά παλέψουν καί νά ἀγωνισθοῦν.
Χρέος μας ἀπέναντι σέ ὅλους αὐτούς τούς προγόνους μας πού πότισαν μέ τό αἷμα τους τό δέντρο τῆς ἱστορίας μας εἶναι νά ἀξιολογοῦμε τήν πραγματικότητα καί νά ἀγωνιζόμαστε βλέποντας τό ἀπώτερο παρόν. Τό ταξίδι μας δύσκολο ἀλλά ἀξίζει.