Πρόσφατα ελέχθη από μαθήτρια γυμνασίου σε στενό μαθητικό κύκλο ότι μαθήτριες γυμνασίου μαζεύτηκαν και έκαναν πνευματισμό, καλούσαν πνεύματα σε «τραπεζάκια».
Με αφορμή αυτό το γεγονός ας μας επιτραπεί να κάνουμε κάποια σχόλια δανειζόμενοι κατόπιν την φωνή των αγιοπατερικών κειμένων.
Θα ρωτήσει ίσως μια από τις μαθήτριες, γιατί μας απαγορεύετε τα «μαγικά», εσείς η στενόμυαλη παλιά γενιά που θέλει να μας κόψει την διασκέδαση, τον πειραματισμό και την ελευθερία;
Γιατί να μην κάνουμε πνευματισμό αφού σε ένα από τα επεισόδια της Πάττυ κάνει η Πάττυ μαζί με τις φίλες της; Ακόμη και η τηλεοπτική φραουλίτσα που απευθύνεται σε μικρότερες ηλικίες σε ένα από τα επεισόδια κάνει πνευματισμό με άλλα κοριτσάκια.
Είναι κακά και επικίνδυνα όλα αυτά; Και γιατί; Και αν όντως είναι κακά και επικίνδυνα πώς θα το καταλάβουμε και ποιος θα μας καθοδηγήσει στο να έχουμε σωστά κριτήρια και τώρα και πάντα στη ζωή μας για να ξεφεύγουμε από τον κίνδυνο;
Ας ακούσουμε τώρα τους μεγάλους ως έχοντες την μεγαλύτερη αν όχι αποκλειστική ευθύνη. Τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους αναδόχους, όλα τα μέλη της κοινωνίας που ανησυχεί για τα παιδιά.
Παιδιά μου αγαπητά, έχετε δίκιο για τις απορίες σας. Δεν σας κατηχήσαμε και είμαστε υπεύθυνοι για αυτό. Ήμασταν και εμείς ακατήχητοι και δεν γνωρίζαμε την αλήθεια για τον πνευματικό κόσμο και τον αόρατο πόλεμο. Ποτέ δεν μάθαμε ή αν το ακούσαμε το προσπεράσαμε, ότι όποιος ασχολείται με μαγικά προσκυνάει και λατρεύει τους δαίμονες και ότι ο ίδιος ο Θεός όχι μόνο απαγορεύει αλλά και διατάζει να μην πλησιάσει κανείς εκείνους που κάνουν αυτά τα πράγματα για να μην μολυνθεί.
Όταν σαν ανάδοχοι ερωτηθήκαμε από τον ίδιο τον Χριστό κατά την διάρκεια του μυστηρίου του βαπτίσματος αν αποτασσόμεθα τον σατανά και πάσα τα έργα του, τη λατρεία και την πομπή του και απαντήσαμε αποτάσσομαι δεν δώσαμε την απαραίτητη σημασία να κρατήσει το παιδί και κατόπιν ο ενήλικας την ομολογία της πίστης και αυτό το αποτάσσομαι ούτε ενδιαφερθήκαμε να μάθουμε πώς κατορθώνεται.
Δεν διαβάσαμε την περικοπή από το Ευαγγέλιο και δεν μπήκαμε στον κόπο να το εξηγήσουμε στα παιδιά μας όπου ο Χριστός μας αναφέρει ότι το δαιμόνιο που έχει βγει από τον άνθρωπο, αν τον βρει αμέριμνο και διατεθειμένο να τον δεχτεί πάλι φέρνει και άλλα επτά δαιμόνια πονηρότερα και μπαίνουν μέσα του, στην καρδιά του και κατοικούν μόνιμα πια. Όσοι λοιπόν ασχολούνται με τα μαγικά διώχνουν από τις καρδιές τους το Άγιο Πνεύμα και βάζουν μέσα τους ακάθαρτα δαιμόνια και με αυτή την δαιμονική ενέργεια κάνουν πράγματα σατανικά και περίεργα.
Δεν εκβαθύναμε όταν ακούσαμε την Κυριακή στην Εκκλησία ότι όταν ο Χριστός μας έβγαλε τα δαιμόνια από τον δαιμονισμένο νέο του ζητήθηκε η άδεια να μπουν στους χοίρους. Πληγώσαμε τον Χριστό μας νομίζοντας ότι τα δαιμόνια έχουν δύναμη από μόνα τους. Αν εμείς δεν δίναμε δικαιώματα και ήμασταν κοντά στον Χριστό, πού είχαν θέση αυτά;
Δεν ξέραμε ότι διάβολος είναι μισόκαλος δηλαδή μισεί κάθε καλό και είναι ορκισμένος εχθρός του ανθρώπου, δόλιος, ραδιούργος και ακούραστος, με πείρα χιλιάδων ετών; Επίσης, αγνοούσαμε ότι χωρίς την χάρη της Παναγίας μας, των Αγίων μας και τα όπλα του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Βαπτίσματος, της Θείας Κοινωνίας, την βαθειά πίστη και τον πνευματικό αγώνα, με την καθοδήγηση έμπειρου πνευματικού θα ήμασταν εύκολη λεία στα χέρια του;
Τέλος, ήμασταν ανόητοι που πιστεύαμε ότι μπορούν ο διάβολος και τα όργανά του να γνωρίζουν τα μελλούμενα αφού είναι σκοτισμένοι, δεν έχουν φωτισμό Θεού και δεν ξέρουν το βάθος της καρδιάς κάθε ανθρώπου ούτε επηρεάζουν το αυτεξούσιο του ανθρώπου ούτε προγνωρίζουν, απλά συμπεραίνουν από εξωτερικά φαινόμενα ή αντιδράσεις.
Για όλη αυτή την άγνοια και αμέλεια ζητάμε ταπεινά συγγνώμη απ’ τα παιδιά και τα καλούμε να μας δώσουν άλλη μια ευκαιρία για επικοινωνία και χτίσιμο σχέσης αγάπης και εμπιστοσύνης για να συμβάλουμε όσο μπορούμε στην προστασία από τις κακοτοπιές της σημερινής εποχής.
Ε. Μ.
Εκπαιδευτικός