ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η αγωνιώδης προσπάθεια να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα κυριάρχησε στα δελτία ειδήσεων κατά την τελευταία χρονική περίοδο. Τελικά οι ασκούντες την εξουσία φάνηκαν ικανοποιημένοι από την έκβαση των πραγμάτων, ενώ κάποιοι αναλυτές που δεν επιθυμούν να παραμυθιάζουν τον λαό με την παρερμηνεία των λεγομένων από τους αποφασίζοντες τονίζουν την κρισιμότητα των περιστάσεων.
Εκείνο που ουδείς αμφισβητεί είναι το ότι η χώρα μας με την πάροδο των ετών θα έχει ανάγκη από δανεισμό μεγαλυτέρων ποσών προς κάλυψη των αναγκών της. Τα όποια μέτρα λαμβάνονται προφανώς συντελούν στη μείωση της αγοραστικής δύναμης του λαού. Αυτή σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας, καθώς λόγος για νέες θέσεις εργασίας ως απόρροια επενδύσεων δεν γίνεται, θα συντελέσουν στη συρρίκνωση της αγοράς, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της ανεργίας, και στην εκδαπάνηση των αποταμιεύσεων της γενιάς, η οποία και ευθύνεται για την κατασπατάληση κεφαλαίων “από το μέλλον” μέσω του δανεισμού! Αν τελικά οι ισχυροί του κόσμου μας εξαναγκάσουν να καταφύγουμε στο διεθνές νομισματικό ταμείο, προκειμένου να λάβουμε βοήθεια προς υπέρβαση της οικονομικής κρίσεως, τότε ασφαλώς οι εξελίξεις θα επιδεινώσουν τρομακτικά την κατάσταση, όπως αυτό φάνηκε σε ανάλογες περιπτώσεις καταφυγής άλλων χωρών. Βέβαια δεν λείπουν και οι υπέρμαχοι της καταφυγής, οι οποίοι κραδαίνουν το επιχείρημα ότι, αν οι χώρες δεν κατέφευγαν στο ΔΝΤ, οι εξελίξεις θα ήσαν γι’ αυτές κατά πολύ πιο οδυνηρές. Το ισχυρότερο αντεπιχείρημα στην άποψη αυτή είναι πολύ απλό. Οι διεθνείς οργανισμοί, που ιδρύθηκαν κατά καιρούς και ιδίως μετά τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Την πρωτοβουλία της ίδρυσης είχαν οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι ελέγχουν πλέον ασφυκτικά την αγορά και είναι σε θέση να οργανώνουν “παιχνίδια” αισχροκέρδειας σε βάρος των πολλών και οικονομικά αδυνάτων, οι οποίοι κυβερνώνται από πολιτικούς υποχείρια των οικονομικά ισχυρών. Συνεπώς είναι αναμφισβήτητο ότι οι “κύριοι” αυτοί επωφελούνται σήμερα από τη δεινή θέση της χώρας μας, στην οποία έχει περιέλθει λόγω πρωτίστως της δικής μας αθλιότητας, αρχόντων και αρχομένων, προκειμένου να εξασφαλίσουν πρόσθετα κέρδη και δεν χαρακτηρίζονται από συμπόνοια, την οποία άλλωστε δεν αξίζουμε, προκειμένου να σπεύσουν ειλικρινά προς βοήθειά μας. Τρανή απόδειξη και το ότι οι κερδοσκόποι δεν είναι άλλοι από αυτούς που θα αποφασίσουν να μας “σώσουν”, όπως δεν είναι άλλοι (κατά την πολιτική σκέψη αλλά και ως πρόσωπα αρκετοί) οι πολιτικοί που αναλαμβάνουν να υπερβούν την κρίση από εκείνους που μας οδήγησαν στην κρίση.
Ενώ ο λαός δείχνει σε κάποιον βαθμό κατανόηση για τη μείωση του εισοδήματός του, ως αναγκαίου κακού, νέα σκάνδαλα δηλητηριάζουν την κοινωνική μας ατμόσφαιρα και μαρτυρούν το μέγεθος της διαφθοράς της κοινωνίας μας. Πρόσφατα βουλευτής κατέθεσε στην επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής κατάλογο ονομάτων προσώπων, τα οποία κατά τα τελευταία έτη κέρδισαν κατ’ επανάληψη σημαντικά ποσά από το τυχερό παιχνίδι “στοίχημα”. Πολλά από τα πρόσωπα προέρχονται από τον χώρο του ποδοσφαίρου, αυτό το λαϊκότατο άθλημα αλλά και εκμαυλιστικότατο συνάμα, μέσω της δημιουργίας άκρως φανατισμένων οπαδών, οι οποίοι χρησιμοποιούνται από πρόσωπα ως αιχμή του δόρατος προς εξαναγκασμό της Πολιτείας να στηρίζει οικονομικά εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες δαπανούν τεράστια ποσά για εισαγωγή αθλητών (σαν να μη μας έφθαναν οι τόσες άλλες εισαγωγές) και ενισχύονται κατά καιρούς από την Πολιτεία χωρίς κανείς να τολμά να εκφέρει αντίρρηση! Το ερώτημα που αφελώς θα μπορούσε να τεθεί είναι το ακόλουθο: Θα φθάσει η υπόθεση στη δικαιοσύνη; Θα καταλήξει κάποιος στη φυλακή; Αν η Πολιτεία έδινε δείγματα προσπάθειας προς την κατεύθυνση είσπραξης ποσών, κατά πολύ πιο σημαντικών ασφαλώς, από αυτούς που επωφελήθηκαν από τις μύριες ευκαιρίες της τελευταίας τριακονταετίας για να πλουτίσουν κατά τρόπο αισχρό, τότε και η επερχόμενη πτώχευση σημαντικής μερίδας του λαού θα γινόταν ανεκτή με την αίσθηση ότι επικρατεί πλέον στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη.
Εκείνο που δεν θέλουν να ομολογήσουν εξ αρχής οι κρατούντες είναι το ότι οι του ΔΝΤ θα απαιτήσουν λήψη προσθέτων μέτρων κατά πολύ πιο επαχθών για τον λαό. Ίσως μάλιστα να μη φθάσουν και αυτά προς ικανοποίηση των άπληστων για κέρδη του διεθνούς κεφαλαίου. Και τότε τί θα γίνει; Έρχεται στο νου μου η φράση, με την οποία υποδέχθηκε η τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη τον εκλεγέντα για την πρώτη πενταετία και σημερινό πρόεδρο της χώρας κ. Κάρολο Παπούλια περί αποδοχής μειωμένης εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια της διασφάλισης της ειρηνικής συνύπαρξης στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον! Περί μειωμένης εθνικής κυριαρχίας λόγω κακού χειρισμού των οικονομικών μας έκανε λόγο πρόσφατα και ο πρωθυπουργός μας. Αυτή η μειωμένη κυριαρχία είναι αναμφισβήτητα γεγονός για μια χώρα που η οικονομία της τελεί υπό κατάρρευση! Τί όμως συνεπάγεται αυτό; Η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να φθάσει κάποτε να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ολοένα αυξανόμενες οικονομικές της υποχρεώσεις. Τί θα πράξουν τότε οι “φιλάνθρωποι” δανειστές της; Δύο είναι οι κατευθύνσεις προς τις οποίες πιθανόν θα κινηθούν.
Η πρώτη προς το να εξαγοράσουν και το υπόλειμμα της κρατικής περιουσίας. Απομένουν μετοχές του ΟΤΕ και της ΔΕΗ και κάποιες άλλες. Η πολλή περιουσία έχει ήδη εκποιηθεί υπό το κράτος των ψευδών εντυπώσεων του Κράτους ως κακού επιχειρηματία και του άπληστου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου ως μοναδικού φορέως υγιούς οικονομικής ανάπτυξης! Ίσως το πλέον σημαντικό είναι η υποθήκευση και στη συνέχεια αξιοποίηση των αναξιοποίητων ακόμη πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας. Δεν είναι άσχετο το ότι υπό τις παρούσες κρίσιμες συνθήκες πολύς ο λόγος σε τηλεοπτικές εκπομπές για τα κοιτάσματα πετρελαίου καθώς και το πλήθος των κειμένων στο διαδίκτυο περί σημαντικών κοιτασμάτων σπανίων και ακριβών μετάλλων στη χώρα μας. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι άσπονδοι “φίλοι” μας κόπτονται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της γείτονος. Μέσω των γκρίζων ζωνών, που εξαπλώνονται στο Αιγαίο, επιδιώκεται η ένταση στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, προκειμένου να εκμεταλλευτούν εν καιρώ την επιδιαιτησία τους και να καρπωθούν τα κέρδη παρέχοντας ψίχουλα στους αντιμαχόμενους. Οι Γερμανοί δεν φημίζονται για τον πνευματώδη αστεϊσμό τους (χιούμορ στα ελληνικά). Η πρόταση να πωλήσουμε κάποια νησιά για να επιβιώσουμε οικονομικά ήταν σοβαρή. Απλώς εμείς δεν τη λάβαμε στα σοβαρά.
Αλλά μειωμένη εθνική κυριαρχία δεν συνιστά η αναγκαστική εκτέλεση εντολών στο οικονομικό πεδίο και μόνο. Η χώρα μας έχει ανοικτά πλήθος εθνικών θεμάτων. Το κυπριακό, ως παλαιότερο, το θέμα του Αιγαίου, της Δυτικής Θράκης, του σκοπιανού αλυτρωτισμού και της λαθρομετανάστευσης έχουν κακοφορμίσει! Για να δούμε την εφευρετικότητα των εταίρων μας στην Ε.Ε. υπενθυμίζουμε την απόφαση του Δουβλίνου, με βάση την οποία οι όποιοι αλλοδαποί αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα, δεν αποκτούν αυτοδίκαια το ευρωπαϊκό κεκτημένο της ελεύθερης εγκατάστασης στη χώρα της αρεσκείας τους! Έχουν οι κύριοι εξασφαλίσει τα νώτα τους, γι’ αυτό και κωφεύουν στις εκκλήσεις των “γουρουνιών” (P.I.G.S, όπου η Ιταλία λαμβάνει τη θέση της Ιρλανδίας) για κοινή πολιτική φύλαξης των συνόρων. Οι “Νότιοι” είναι εν δυνάμει αλλά και εν τη πράξει υποδεέστεροι, οκνηροί, σπάταλοι. Είναι όχι απλώς τα “μαύρα πρόβατα” αλλά τα “γουρούνια” της Ε.Ε.!
Υπό τις προοπτικές αυτές δεν είναι υπερβολικό το γραφέν ότι κινδυνεύουμε από χώρα να μετατραπούμε σε χώρο! Το κακό, για όσους με ενδοτικό φρόνημα αποδέχονταν ως τώρα τη μειωμένη εθνική κυριαρχία, είναι ότι η “Κίρκη” παύει σιγά σιγά να θρέφει τα “γουρούνια” της. Μήπως αυτά έτσι συνέλθουν και επιδιώξουν να ξαναβρούν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια; Ίσως να βγει κάτι καλό από εκεί που δεν το περιμένουμε.
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”