Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της
Μέχρι πότε η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) θα παραμένει εγκλωβισμένη στη λύση ΔΔΟ και ο Ελληνισμός της Κύπρου θα ζει με τον τρόμο τής επανέναρξης των διακοινοτικών συνομιλιών, που θα φέρουν νέα δεινά
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματός της, το οποίο σήμερα παρουσιάζει μια εφιαλτική εικόνα Τουρκοποίησης/ισλαμοποίησης.
Φοίβου Κλόκκαρη: Η εφαρμογή τού ΔΕΑΧ είχε πολλαπλά οφέλη για το ηθικό τού Ελληνισμού τής Κύπρου και για την ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ενόπλων δυνάμεων (ΕΔ) τής Ελλάδας (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) και της εθνικής Φρουράς (ΕΦ) τής Κύπρου, η οποία διαθέτει στοιχειώδεις αεροναυτικές δυνάμεις και έχει εκτεταμένο θαλάσσιο και εναέριο χώρο
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια απο τήν τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της
Η Τουρκία μετά την εισβολή το 1974, την κατάληψη του βορείου τμήματος της Κύπρου και την κατοχή του επί μισό αιώνα, συνεχίζει την επιθετική και επεκτατική πολιτική της, με στόχο τον στρατηγικό έλεγχο όλης της νήσου. Τα ΗΕ παραμένουν απαθή στην κατάφωρη παραβίαση τού διεθνούς δικαίου από την Τουρκία, ο Ελληνισμός αποτυγχάνει να αναχαιτίσει την τουρκική επιθετικότητα και η εθνική ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) παρουσιάζει μεγάλη τρωτότητα…
Η επικινδυνότητα της απειλής τών ΤΔΚ, δεν είχε εκτιμηθεί από την ΚΔ στο βαθμό που θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να επικρατήσει επί μακρόν, η λανθασμένη «σχολή σκέψης», ότι οι μικρές χώρες είναι μάταιο να δίδουν βαρύτητα στη στρατιωτική ισχύ τους. Συμπιέστηκαν οι προυπολογισμοί για την άμυνα και μειώθηκε απότομα η στρατιωτική θητεία με δυσμενείς επιπτώσεις στο αξιόμαχο της Εθνικής Φρουράς(ΕΦ).
Τα λάθη είχαν ως γενεσιουργό αιτία :(1) την υποτίμηση της επικινδυνότητας της Τουρκικής στρατηγικής, όπως αυτή σχεδιάσθηκε από τον Νιχάτ Ερίμ την δεκαετία του 1950 και έκτοτε ακολουθείται πιστά, με στόχο τον έλεγχο όλης της Κύπρου και(2) την παραγνώριση των διδαγμάτων του σοφού προγόνου μας Θουκυδίδη για τη σημασία της ισχύος στις σχέσεις μεταξύ των κρατών