Τότε παρενέβη ο Κιοσέ Μεχμέτ του επισημαίνει ότι ο αγώνας του είναι άσκοπος και του ζητά να αλλαξοπιστήσει, αλλιώς θα τον παλουκώσουν! Ο Διάκος σύμφωνα με την παράδοση απαντά: « Οι χριστιανοί όλοι σηκώθηκαν στα άρματα για να ξεσκλαβωθούν. Έχει και άλλους σαν και μένα ο τόπος μου. Ούτε σε υπηρετώ, ούτε σε ωφελώ και αν σε υπηρετήσω».
Ενώ η κατάσταση γινόταν κρισιμότερη πρότειναν στον Διάκο να διαφύγει, αυτός όμως απάντησε “ο Διάκος δεν φεύγει” και δεν εγκατέλειψε την θέση του.
Τον επόμενο χρόνο, ο Πανουργιάς συνέπραξε στη διακοπή του εφοδιασμού της στρατιάς του Δράμαλη, συντελώντας έτσι στην καταστροφή του που επακολούθησε στα Δερβενάκια. Τον Ιανουάριο του 1822, ευρισκόμενος στην Κόρινθο, πληροφορήθηκε ότι οι πολιορκούμενοι Τούρκοι στον Ακροκόρινθο ζήτησαν να παραδοθούν σ’ αυτόν
Ἡ στρατηγικὴ ἐπιτυχία τῆς μάχης ἦταν μεγάλη. Ἐμπόδισε τὴν κάθοδο τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη στὴν Πελοπόννησο καὶ διευκόλυνε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι ποὺ ἐμψύχωσε τὴν ἐπανάσταση.
Ο Βρυώνης προσφέρει αξιώματα και πολλά δώρα και θέτει ως όρο να αλλαξοπιστήσει ο Διάκος και να ασπαστεί το Ισλάμ. Του ζητείται να προδώσει Χριστό και Ελλάδα. Να γίνει εφιάλτης. Αν είναι δυνατόν. Ο Αθανάσιος Διάκος απαντά με υπερηφάνεια και λεβεντιά. “Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να αποθάνω!”
Από τις 10 Ιανουαρίου 1821 με αρκετές προφυλάξεις και ιδιόμορφα καμουφλάζ, λόγω της φιλοτουρκικής στάσης των Άγγλων, αποβιβάστηκαν στο νησί, σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες, οι Έλληνες οπλαρχηγοί και συζήτησαν για την Επανάσταση, Μεταξύ αυτών οι σπουδαιότεροι ήσαν οι Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Στουρνάρης, Πανουργιάς…
Μετὰ τὶς μάχες τῆς Ἀλαμάνας καὶ τῆς Γραβιᾶς καὶ τὴν ἀποτυχία τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ τοῦ Κιοσὲ Μεχμὲτ νὰ περάσουν στὴν Πελοπόννησο, ἡ τουρκικὴ κεντρικὴ διοίκηση ἀναγκάστηκε νὰ κινητοποιήσει καὶ νέες δυνάμεις πρὸς νότο.