Ἀρχιμ. Μαξίμου Παναγιώτου,
Ι. Μονή Παραμυθίας Ρόδου
Πῶς μπορεῖ κανείς νά προσεύχεται γιά τούς ἐχθρούς του;
Στή ζωή μας δέν πρέπει νά θεωροῦμε ἐχθρό κανέναν συνάνθρωπό μας. Ἐχθρός εἶναι ὁ κακός ἑαυτός μας καί ὁ διάβολος πού τόν χρησιμοποιεῖ, γιά νά μᾶς πειράξει. Ὁ ταπεινός, ὅσο κι ἄν τόν κακολογήσουν, δέν ὀργίζεται οὔτε νευριάζει, ἀλλά δείχνει ὑπομονή, ἀγάπη καί ἀνεξικακία. Ὅταν κάποιος μᾶς ἀντιπαθεῖ ἤ μᾶς ἐχθρεύεται καί βλέπουμε νά μήν «πάει καλά» κάπου στή ζωή του, ἐμεῖς δέν πρέπει νά χαιρόμαστε μέ τό κακό του, ἀλλά …ἀντίθετα νά λυπόμαστε καί νά προσευχόμαστε στόν Θεό νά τόν βοηθήσει νά ξεπεράσει αὐτή τή συγκεκριμένη δυσκολία του. Κι ὅταν τόν βλέπουμε νά πάει καλά στή ζωή του, …νά μήν ἐπιτρέπουμε νά ἀναπτύσσεται μέσα μας ἡ ζήλια καί ὁ φθόνος, ἀλλά νά προσευχόμαστε ὁ Θεός νά τόν βοηθήσει νά ἀξιοποιήσει ὅ,τι καλό ἔχει ἀπ’ Αὐτόν γιά τή σωτηρία του. Ὅταν προσευχόμαστε γι’ αὐτόν πού θέλει νά μᾶς κάνει κακό, ὁ Θεός στέλνει τή χάρη Του καί ἐμεῖς ὠφελούμαστε καί ὁ ἐχθρός μας. Ἄν δέν προσευχηθοῦμε γι’ αὐτόν, ἴσως ἡ κακία του μεγαλώσει πιό πολύ καί βλάψει κι ἄλλους ἀνθρώπους κι ἐμᾶς περισσότερο.