Σύνταγμα. Ὥρα 5:30 π.μ. Τό πούλμαν γέμισε ἀπό νυσταγμένα πρόσωπα ἀλλά ἐνθουσιασμένα γιά τήν μονοήμερη ἐκδρομή πού θά ἀκολουθοῦσε. Οἱ ρόδες ἄρχισαν νά κυλοῦν πάνω στήν ἄσφαλτο καί ἡ ἐκδρομή μόλις εἶχε ξεκινήσει γιά τό μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Δαυίδ στήν Εὔβοια. Κατά τή διάρκεια τῆς διαδρομῆς οἱ ὀργανωτές μᾶς ἀνακοίνωσαν τό πρόγραμμα καί μᾶς διάβασαν ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Ὁ Γέρων Ἰακώβος» (ἔκδοση Ἑνωμένη Ρωμιοσύνη). ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ. «… Ὁ Ἅγιος Δαυίδ μπροστά στήν ἁγία Τράπεζα … πατήρ Ἀκάκιε ἐμεῖς οἱ δύο εἴμαστε καί ψάλλουμε τήν Παράκληση τοῦ ἁγίου Νεκτάριου, ὁ τρίτος παπάς ἀπό ποῦ ἦρθε; … πάτερ, δέν μπορῶ νά πάω νά προσκυνήσω στήν ἁγία Τράπεζα, βγεῖτε ἔξω ἀπό τό Ἱερό … χαμογέλασε καί βλέπω ὅτι φεύγει … πῆγε μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καί ἔλειπε … βλέπετε εἶναι ζωντανή ἡ εἰκόνα».
Μετά ἀπό δύο ὧρες ταξίδι, ἡ πρώτη μας στάση ἦταν στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο γιά τήν πρώτη ἀνάσα στόν καθαρό ἀέρα. Ἐκεῖ ἐντύπωση μᾶς ἔκανε ἕνα μικρό ἐκκλησάκι. Ἦταν τό ἐκκλησάκι τοῦ ἁγίου Βαβύλα. «Γιατί ὅλοι μέ προσπερνᾶνε καί πᾶνε καί προσκυνᾶνε τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο καί τόν Ὅσιο Δαυίδ; Ἕνα κεράκι γιά μένα;».
Οἱ ρόδες ξανακύλησαν γιά τόν προορισμό μας. Ἡ δίωρη διαδρομή πού ἀκολούθησε ἦταν πολύ ὄμορφη, ἀλλά μᾶς φάνηκε μικρή, γιατί μᾶς ἀπορρόφησαν οἱ φθινοπωρινές πολύχρωμες ὀμορφιές πού βλέπαμε ἔξω ἀπό τά τζάμια. Μπαίνοντας μέσα στό Μοναστήρι ἀντικρίσαμε πλειάδα προσκυνητῶν, ὅπου εἶχαν ἔρθει καί γιά τό μνημόσυνο τοῦ ἁγίου γέροντος π. Ἰακώβου Τσαλίκη. Μεγάλη μέρα γιά τό μοναστήρι, ἡ ὀργάνωση ἦταν καταπληκτική. Οἱ προσκυνητές μπόρεσαν νά προσκυνήσουν τά ἱερά λείψανα, τά μνημεῖα των Γερόντων καί ἄναβαν τό κεράκι τους μέ ἠρεμία καί κατάνυξη. Ὅταν τελείωσε ἡ Λειτουργία τό μοναστήρι εἶχε ἑτοιμάσει κεράσματα γιά ὅλον τόν κόσμο καί λίγο ἀργότερα καί φαγητό γιά τούς μακρινούς ταξιδιῶτες οἱ ὁποῖοι παρέμειναν στόν χῶρο τῆς Μονῆς ὥς ἀργά γιά νά τιμήσουν τόν ἅγιο Γέροντα.
Ἡ ὁμάδα μας ὅταν τελείωσε μέ ὅλα εἶχε ὀργανώσει νά πάει στό ἀσκητήριο τοῦ ὁσίου Δαυίδ. Ἡ πεζοπορία ξεκίνησε στό χωματένιο δρόμο μέσα στό καταπράσινο δάσος. Μιά ὑπέροχη διαδρομή. Μετά ἀπό μισή ὥρα φτάσαμε σέ ἕνα στενό κατηφορικό δρομάκι πού ἔβγαζε σέ μιά μικρή σπηλιά μέσα σέ ἕνα βράχο. Χωροῦσε 2 μέ 3 ἄτομα μόνο … Ἦταν στενά καί σκοτεινά… Μέσα εἶχε τήν εἰκόνα του, ἕνα καντηλάκι καί τό μέρος ὅπου ὁ Ἅγιος καθόταν νά προσευχηθεῖ. Ὅταν ὅλα τά παιδιά προσκύνησαν ἐπιστρέψαμε στό λεωφορεῖο μας γιά τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς . Κάναμε στάση στόν άγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο, ὅπου προσκυνήσαμε τό ὁλόσωμο σκήνωμά του καί ἀνάψαμε κεράκι. Μιά μικρή βόλτα καί ξανά στό λεωφορεῖο, γιά νά φτάσει στό τέλος της ἡ ἐκδρομή μας. Μοιράστηκαν ἀναμνηστικά DVD τοῦ Καποδίστρια καί σπόροι φυτῶν σέ ὅλους, ἀπό τούς ὀργανωτές. Περάσαμε ὄμορφα καί ἀνυπομονοῦμε γιά τήν ἑπόμενη ἐξόρμηση. Ἀμήν.
Ρεββέκα Νηπιαγωγός
