Στήν ὁμιλία του ὁ σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σισανίου & Σιατίστης κκ Παῦλος, ἀναφέρθηκε στήν προσωπική του ἐμπειρία ἀπό τή γνωριμία μέ τόν Ἅγιο Ἰάκωβο, μία γνωριμία πού κράτησε 20 ὁλόκληρα χρόνια. Μιά διαρκής ἐμπειρία ἀπό τή ζωή αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ πού κινεῖτο ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους σάν ἕνας ὄντως ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, σάν ἕνας ἄγγελος πού κυκλοφοροῦσε ἀνάμεσά μας. Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μιᾶς ἀληθινῆς πίστης. Ὄχι πίστης-παραδοχῆς ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἀλλά μιᾶς ἐμπιστοσύνης στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων. Ὁ Ἅγιος, εἶχε ἀξιωθεῖ ἀπό τόν Θεό νά βλέπει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί βέβαια στόν κάθε ἕνα φερόταν μέ πολλή διάκριση καί μέ πολλή ἀγάπη, ὅπου ἔβλεπε μετάνοια καί συντριβή καρδίας, μέ πολλή μεγάλη ἐπιείκεια. Εἶχε μεγάλη παρρησία πρός τή Θεοτόκο, τούς Ἁγίους καί ἰδιαίτερα μέ τόν Ἅγιο Δαβίδ καί τόν ἀγαπημένο του Ἅγιο, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο. Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν ἄνθρωπος τῆς ταπείνωσης, τῆς προσευχῆς. Λειτουργικός ἄνθρωπος. Μέσα στό κελλάκι του, γεμάτο ἀπό εἰκόνες, ἔκανε διαρκῶς Παρακλήσεις στούς πολλούς Ἁγίους καί τίς Ἁγίες. Ἦταν πραγματικά φιλάνθρωπος, ἀγάπησε τόν ἄνθρωπο μέ ὅλη του τήν καρδιά καί τόν ὑπηρέτησε, θεωρώντας ὅτι ὑπηρετεῖ τόν ἴδιο τόν Χριστό. Ὁ σεβασμιότατος τόνισε ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός τοῦ Θεοῦ δέν ἔγινε ἔτσι τυχαῖα. Ἀγωνίστηκε. Πρῶτα-πρῶτα ἡ ταπείνωσή του ἦταν ὑποδειγματική. Τό ἔλεγε καί τό ἐννοοῦσε. «Εἶμαι ἕνα ψόφιο σκυλί. Θά σᾶς μολύνω τόν ἀέρα». Ἕνας ἄνθρωπος μέ μία ἔντονη καί διαρκῆ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πού στήν προσκομιδή μνημόνευε ἀπίστευτα ὀνόματα. Καταλήγοντας εὐχήθηκε νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας, γιά τήν Ἐκκλησία μας, γιά τή σωτηρία μας, γιά τήν πατρίδα μας, πού μιλοῦσε μέ τόση ἀγάπη καί γιά τήν πατρίδα πού ἄφησε καί γι΄ αὐτήν πού βρῆκε.
