Ο μακαριστός γέροντας Δωρόθεος Τζεβελέκας μας αναλύει το βαθύτερο νόημα του ευαγγελίου της κρίσεως. Ποιο είναι το κριτήριο του διαχωρισμού; Το κριτήριο είναι η αγάπη!
Παραθέτουμε παρακάτω μερικά αποσπάσματα από την ομιλία του γέροντος Δωροθέου:
…Πόσοι είμαστε εδώ εμείς τώρα; Εκατό; Διακόσιοι; Δεν θα πάνε όλοι στον Παράδεισο. Δε σας τρομάζει αυτό; Δε σου ‘ρχεται να πεις όπως λέγανε οι μαθητές στο Μυστικό Δείπνο: Μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε;
…Σε κάθε κοπάδι υπάρχουν πρόβατα και ερίφια, υπάρχουν όπως είπε το ευαγγέλιο δίκαιοι και αμαρτωλοί και κάποια στιγμή θα γίνει ο χωρισμός αυτών. Ποιο είναι το κριτήριο του χωρισμού, του αφορισμού, όπως λέει το ευαγγέλιο, του διαχωρισμού δηλαδή; Είναι φανερό! Το κριτήριο είναι η αγάπη!
Δεν είναι πόσες μετάνοιες έκανες, ούτε πόσο νήστεψες. Είναι άμα ήρθες σε αυτό τον κόσμο και αγάπησες ή δεν αγάπησες.
Είναι, δηλαδή, αδελφοί σαν να ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να αγαπήσουμε. Και αν αποτύχουμε και κολαστούμε, είναι επειδή αποτύχαμε να αγαπήσουμε.
Δεν θα μας κολάσει ο Κριτής, η δική μας αναπηρία να αγαπήσουμε θα μας κολάσει. Και πίσω από την έλλειψη αυτή, την αναπηρία να αγαπήσεις, βρίσκεται η αγάπη του εαυτού σου. Επειδή έχεις μόνο φιλαυτία και επειδή μόνο αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να βγεις από μέσα σου και να κινηθείς προς τα έξω και να αγαπήσεις τους άλλους!
Ενώ ο Θεός, αδελφοί, πρώτα από όλα είναι κοινωνικός. Είναι Τρία Πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται σε αλληλοπεριχώρηση, σε κοινωνία αγάπης. Η Τέλεια Αγάπη ανάμεσα στα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Και ο Θεός κινείται, βγαίνει έξω, φτιάχνει εμάς, έρχεται και μας προστατεύει, κοιτάει να μας προσελκύσει κοντά Του.
Ο Θεός βγαίνει από τον εαυτό Του, σαρκώνεται, παθαίνει, Τον βρίζουν, Τον φτύνουν, Τον μαστιγώνουν, σταυρώνεται. Ο Θεός κάνει μία κίνηση προς τα έξω. Δεν είναι ο Θεός σε κανένα θρόνο και κοιτάω κάτω, όποτε χρειαστεί. Ούτε σε ένα παλάτι πάνω στον ουρανό και ρίχνει μια ματιά από το παράθυρο. Είναι ανάμεσά μας! Έχει τα αδέλφια Του ανάμεσά μας.
Αν θες, λοιπόν, να κάνεις κάτι στο Χριστό και να Του δείξεις ότι Τον αγαπάς, τότε πρέπει να δείξεις ότι αγαπάς τα αδέλφια Του. Και ποια είναι τα αδέλφια του Χριστού; Το είπε ο ίδιος. Οι ελάχιστοι! Εάν δεν κάνεις κάτι σε κάποιον από τα αδέλφια μου, τους ελαχίστους, ούτε σε εμένα έκανες. Άρα, ο Χριστός υπάρχει ανάμεσά μας με τη μορφή των ελαχίστων! Υπάρχει ο Χριστός ανάμεσά μας,
…Ο Χριστός, λοιπόν, μας σπρώχνει να αγαπήσουμε το διπλανό μας, να μην περιφρονήσουμε τον ελάχιστο, τον ίδιο τον εαυτό Του δηλαδή. Γιατί άμα μπορείς να δεις το Χριστό παντού, τότε έχεις αρχίσει να αγαπάς! Αν δεν περιφρονείς τον φτωχό, τότε έχεις αρχίσει να δουλεύεις μέσα στην αγάπη, να βγαίνεις από τον εαυτό σου- όπως κάνει ο Θεός- και να κάνεις μία κίνηση προς τα έξω, προς τους άλλους.
Γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι που είναι μες στο μυαλό, η αγάπη έχει κίνηση προς τα έξω, Είναι σαν κάποιος να κρυώνει, άμα φέρει στο μυαλό του τη φωτιά, δε ζεσταίνεται επειδή σκέφτηκε πόσο ζεστή είναι η φωτιά, αλλά πρέπει να ανάψει μια φωτιά να ζεσταθεί. Έτσι και η ελεημοσύνη, η καλοσύνη, η αγάπη προς τον αδελφό είναι μία κίνηση προς τα έξω.
…Άρα, λοιπόν, να μη μείνουμε στο απ’ έξω, στην περιγραφή μιας κολάσεως. Όχι ότι δεν είναι χρήσιμο να το σκεφτούμε…
…Ο Χριστός δεν άφησε εντολές. Είπε: εντολήν καινήν δίδωμι υμίν. Σας δίνω μία καινούργια εντολή. Ίνα αγαπάτε αλλήλους. Αυτή είναι η εντολή με την οποία θα κριθούμε. Και άλλη μία φορά μίλησε για αυτό και είπε: Όποιος με αγαπάει τηρεί τις εντολές μου. Όχι όποιος με φοβάται, ούτε όποιος θέλει να βγάλει από εμένα κέρδος. Αυτός που με αγαπάει- βλέπετε η σχέση είναι πάντα η αγάπη. Και αυτό που θα μας σώσει, αδέλφια, η αυτό που θα μας καταδικάσει είναι πάλι η αγάπη, η αδυναμία μας να αγαπήσουμε!
Μπορεί να νηστεύουμε, μπορεί να κάνουμε μετάνοιες, αλλά γιατί το κάνουμε αυτό; Για να καθαρίσει η ψυχή μας από τα πάθη και να πάμε πιο κοντά στο Θεό. Αλλά ο σκοπός ποιος είναι; Η βασιλίδα των αρετών, όπως είπαν τα άγια βιβλία της εκκλησίας μας, που είναι η αγάπη.
Άρα, λοιπόν, η προσπάθεια σε αυτή τη ζωή, αδέλφια, είναι να αγαπήσουμε! Να μπορέσουμε να αγαπήσουμε, να σταματήσουμε αυτό που δεν μας αφήνει να αγαπήσουμε. Να πάψουμε να είμαστε ανθρωπάκια και να είμαστε άνθρωποι! Εικόνα και ομοίωση του ίδιου του Θεού. Αυτός είναι ο προορισμός μας.
Για αυτό και οι πατέρες λένε αυτό τον καιρό, που θα πρέπει να κάνουμε μια πνευματική προσπάθεια πηγαίνοντας για το Πάσχα. Πώς θα πάμε πίσω από το Χριστό στο Γολγοθά, πώς και εμείς θα σηκώσουμε λίγο από το Σταυρό Του; Νομίζετε ότι ήταν τυχαίο που ήρθε ο Κυρηναίος και σήκωσε το Σταυρό; Είναι ένα μήνυμα! Ότι μπορείς κι εσύ να σηκώσεις λίγο από το Σταυρό του Χριστού. Μπορείς κι εσύ να γίνεις Κυρηναίος. Και σε μία κοινωνία που δεν έχει αγάπη, εσύ να δείξεις αγάπη. Όπως, να σηκώσεις ένα τέτοιο σταυρό, να βοηθήσεις τον άλλον, να τον ποτίσεις όταν διψάει, να τον ταΐσεις όταν πεινάει, να του δώσεις ρούχα όταν του λείπουνε.
…Σε αυτό, λοιπόν, τον κόσμο, στον οποίο βασιλεύει η αμαρτία σήμερα, καλούμαστε, αδελφοί να ζήσουμε και να κάνουμε την αγάπη πράξη. Να βγούμε από τον εαυτό μας και να κάνουμε πράξη την αγάπη. Να μην κατακρίνουμε κανέναν, να προσευχόμαστε για όλους και την ψυχή μας να τη θεραπεύουμε. Εκεί που έχουμε θυμό με όλα, εμείς θα κάνουμε ελεημοσύνη. Εκεί που έχουμε επιθυμίες, εμείς θα κάνουμε εγκράτεια, θα έχουμε νηστεία. Εκεί που το μυαλό παίρνει φωτιά και έχει λογισμούς, εμείς θα καλύψουμε το λογικό κομμάτι της ψυχής με την προσευχή.
…Αυτά μας ζητάει η εκκλησία να κάνουμε, έτσι ώστε να θεραπευτούμε και να βγει η αγάπη έξω. Και με αυτό τον τρόπο, αδέλφια, είναι σαν ο Χριστός να συνεχίζει τη διακονία Του στον κόσμο. Η εκκλησία είναι η παράταση της ύπαρξης του Χριστού σε αυτό τον κόσμο.
Όλοι έχουμε αυτή την ευκαιρία, να ξεπεράσουμε τα πάθη μας με την άσκηση και να γίνουμε ζωντανές παρουσίες του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εις τον κόσμο. Εύχομαι, αδελφοί, αμήν.