Ζώη Δ. Ζαρταλούδη
Δρ. Γεωπόνου
Βαδίζουμε ὁλοταχῶς πρὸς μία «νέα ἐποχὴ» κατὰ τοὺς ἐμπνευστές της. Στὸν δρόμο αὐτὸ ἄλλοι βαδίζουν μὲ ἐνθουσιασμό, ἄλλοι ἀδιάφορα, ἄλλοι συμπαρασυρόμενοι ἀπὸ τὸ ρεῦμα ἐνῷ ἄλλοι, λίγοι, ἀντιστέκονται στὸ ρεῦμα. Αὐτὴ ἡ «νέα ἐποχὴ» ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα πλαίσιο ὕπαρξης, ἕνα θερμοκήπιο γιὰ τὴν ἀνάπτυξή της, ποὺ ὀνομάζεται «παγκοσμιοποίηση». Ὄχι ὁποιασδήποτε μορφῆς παγκοσμιοποίηση, ἀλλὰ τέτοιας ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ἐξαθλίωση καὶ ὁμογενοποίηση τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ. Σ᾿ αὐτὴν δὲν ἔχουν θέση ἔθνη (δηλαδὴ σύνολα προσώπων μὲ κοινὴ συνείδηση, ἱστορία, ἤθη, ἔθιμα καὶ καταγωγὴ) οὔτε βέβαια πρόσωπα, ἀλλὰ μάζες καὶ ἀριθμοί. Δὲν εἶναι τυχαία ἡ παγκόσμια ἔλλειψη ἡγετῶν, ἰδιαίτερα στὰ κράτη ποὺ εἶναι δεμένα σὲ τοῦτο τὸ ἅρμα τῆς «παγκοσμιοποίησης».
Δυστυχῶς αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα δὲν ξεκίνησε σήμερα οὔτε κἂν πρόσφατα. Ἔχει ἱστορία πολλῶν ἐτῶν, ἴσως ἐμπεριέχεται στὴν ἱστορία ὅλων τῶν ἐτῶν. Ὅμως τοὺς τελευταίους δύο αἰῶνες αὔξησε ταχύτητα καὶ τὶς τελευταῖες δεκαετίες τρέχει πάρα πολύ, ἀπροκάλυπτα καὶ μὲ φοβερὴ ἀλαζονεία. Σήμερα δὲν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια γιὰ νὰ τὸ ἀναγνωρίσουμε ἢ νὰ τὸ κατανοήσουμε, ἀφοῦ τὸ ζοῦμε καὶ πλέον ὅταν ἐπιχειρηματολογοῦμε ἐναντίον του, δὲν χαρακτηριζόμαστε συνομωσιολόγοι, ἀλλὰ γραφικοί, ὑπερβολικὰ συντηρητικοί, ὀπισθοδρομικοί, ρατσιστές, ἐθνικιστὲς κ.ἄ. Ἰδιαίτερα ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ προηγούμενου αἰώνα ἄρχισαν νὰ τίθενται τὰ θεμέλια αὐτοῦ τοῦ παγκόσμιου ἐγχειρήματος μὲ «παγκόσμια ἀπελευθερωτικὰ κινήματα» ἀλλαγὲς στὴ διαπαιδαγώγηση καὶ τὴν ἐν γένει κοινωνικὴ συμπεριφορὰ μὲ σκοπὸ νὰ «φτιάξουν» τὸν νέο «παγκόσμιο πολίτη» χωρὶς ἠθικοὺς φραγμούς, ὑποχείριο κατευθυνόμενων παθῶν, χαμηλῆς μόρφωσης καὶ τέλος πλήρως ἐλέγξιμο, χωρὶς αὐτοεκτίμηση, μὲ στόχο νὰ τοῦ δώσουν ἕναν ἀριθμὸ καὶ αὐτὸς νὰ τὸν δεχτεῖ ὡς τὸ νέο του ὄνομα (οὐσιαστικὰ νὰ ἀποβαπτιστεῖ), ποὺ θὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ τὸ κλειδὶ «ἐπιβίωσής» του ὡς «παγκόσμιος πολίτης».
Κάθε τέτοιου εἴδους ἐγχείρημα, σχεδιάζεται μελετᾶται καὶ ἐφαρμόζεται ἀρχικὰ σὲ μικρὴ κλίμακα καὶ στὴν συνέχεια εὑρέως. Τὸν τελευταῖο αἰώνα ἔγιναν πολλὰ «πειράματα» στὶς Η.Π.Α. Ἐκεῖ ἦταν τὸ κύριο ἐργαστήριο, ὅπου γίνονταν οἱ πειραματικὲς ἐφαρμογὲς καὶ κατόπιν ἐπεκτείνονταν καὶ ἀλλοῦ. Τὰ τελευταῖα ἔτη ἡ «νέα παγκόσμια τάξη» ἐπιδιώκει διὰ νόμου τὴν ἀπαγόρευση τῆς ἐλεύθερης κηπουρικῆς. Ὁ στόχος εἶναι νὰ ἐξαθλιωθεῖ ὁ πληθυσμὸς καὶ νὰ συνθλιβεῖ ἡ μεσαία τάξη. Μὲ νέα καινοφανῆ νομικὰ ὅπλα προσπαθοῦν νὰ ἀποτρέψουν ὅσους θελήσουν νὰ δραπετεύσουν ἀπὸ τὴν παράνοια τῆς «νέας τάξης», ἐπιστρέφοντας στὶς μικρές, αὐτάρκεις, ἀγροτικὲς κοινότητες ὅπου ὁ καθένας θὰ μπορεῖ τουλάχιστον νὰ παράγει τὴν τροφὴ γι᾿ αὐτόν, τὴν οἰκογένειά του καὶ τὴν κοινότητά του. Θέλουν οἱ ἐπιλογές μας γιὰ φαγητὸ νὰ εἶναι πλήρως ἐλέγξιμες. Δὲν μᾶς θέλουν ἐλεύθερους νὰ τρῶμε τὶς τομάτες τοῦ γείτονα ἢ τὶς πατάτες τοῦ κήπου μας, κ.λπ. Θέλουν νὰ τρῶμε τὰ ἄγνωστης ταυτότητος, ποιότητος καὶ σύνθεσης τρόφιμα ποὺ θὰ γίνονται μὲ ἀδιαφανεῖς καὶ ἄγνωστες συνθῆκες παραγωγῆς. Ὁ νόμος αὐτὸς ποὺ ἐφαρμόζεται ἤδη στὶς Η.Π.Α περιέχει καὶ μία τουλάχιστον περίεργη διάταξη ποὺ ἀναφέρεται καὶ στὴν ἀπαγόρευση φύλαξης σπόρων. Τελευταῖα ἀπαγορεύθηκε στὶς Η.Π.Α καὶ ἡ συλλογὴ βρόχινου νεροῦ… Σύντομα νὰ περιμένουμε τέτοιες νομοθεσίες καὶ στὴν Ε.Ε., ὅπου πρόσφατα (3/5/2011) οὐσιαστικὰ ἀπαγορεύθηκε ἡ ἐλεύθερη χρήση βοτάνων.
Ἡ εὐρωπαϊκὴ ὁδηγία ποὺ τέθηκε σὲ ἐφαρμογὴ στὴν πραγματικότητα μεταβιβάζει τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τῆς θεραπείας στὶς χημικὲς καὶ φαρμακευτικὲς πολυεθνικές. Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, ὅποιος καλλιεργεῖ λίγο ἡδύοσμο ἢ θυμάρι ἢ χαμομήλι θὰ εἶναι ἐκτὸς νόμου! Τέλος, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι τὸ 80% τῶν σημερινῶν φαρμάκων προέρχονται ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ γνώση τῶν λαῶν, ἐνῷ μέχρι σήμερα τὸ 60% τῶν φαρμάκων συνεχίζουν νὰ παράγονται μὲ τὴν παρέμβαση τῆς ἴδιας τῆς φύσης (ἀπὸ ἐπεξεργασία φυτῶν, ἀπὸ καλλιέργεια μικροοργανισμῶν κ.λπ). Ἡ φαρκακοβιομηχανία δὲν μπορεῖ ἢ δὲν θέλει νὰ συλλάβει ὅμως τὴ συνεργικὴ δράση τῶν βοτάνων. Π.χ. τὰ φλαβονοειδὴ βοηθοῦν στὴν ἀπορρόφηση τῆς βιταμίνης C. Τὸ ἄσπρο τῆς φλούδας τῶν ἑσπεριδοειδῶν περιέχει ἄφθονα φλαβονοειδῆ. Γι᾿ αὐτὸ (καὶ ὄχι μόνο) πρέπει νὰ τρῶμε πορτοκάλια κι ὄχι κάψουλες βιταμίνης C. Ἡ ὁδηγία ἀποτελεῖ μία διοικητικὴ πράξη, ὄχι μία ἐπιστημονικὰ τεκμηριωμένη προσπάθεια προστασίας τοῦ καταναλωτῆ. Θεωρεῖ δεδομένο ὅτι ὅλα τὰ βοτανικὰ σκευάσματα συλλήβδην εἶναι ὕποπτα γιὰ τὴ δημόσια ὑγεία καὶ ὅτι τὰ φάρμακα εἶναι ἀσφαλῆ (Παύλου, 2011)*.
Πιστεύουμε ὅτι ἡ ὁδηγία αὐτὴ θὰ συναντήσει σημαντικὴ ἀντίσταση στὴν ἐφαρμογή της, τόσο ἀπὸ ἁπλοὺς καλλιεργητές, ἢ βοτανοκαλλιεργητὲς ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ καταναλωτικὸ κοινό. Σήμερα στὴν πατρίδα μας γίνεται τὸ «τελικὸ» κατ᾿ αὐτούς, πείραμα μὲ πολλαπλοὺς στόχους. Ἕνας ἀπὸ τοὺς κύριους στόχους τοῦ πειράματος εἶναι, ὅσο κι ἂν ἀκούγεται παράξενα, διὰ τῆς στρεβλώσεως τῶν ὅρων (βασικὴ μέθοδός τους) ἡ διὰ τῆς «σωτηρίας τῆς χώρας μας» φυσικὴ ἐξόντωσις τῶν Ἑλλήνων. Μέσα στὶς περιγραφεῖσες πιὸ πάνω συνθῆκες μεγάλο ρόλο θὰ παίξει ἡ πίστη μας στὸν Θεό, ἡ προσωπικὴ μετάνοιά μας καὶ ἡ ἐφαρμογὴ κάποιων ἁπλῶν κανόνων ἐπιβίωσης, μὲ στόχο τὴν κατὰ τὸ ἀνθρωπίνως δυνατὸ αὐτάρκεια στὶς δύσκολες καὶ συνεχῶς μεταβαλλόμενες συνθῆκες, ὥστε ἐκτὸς ἀπὸ μᾶς νὰ ὠφεληθοῦν καὶ κάποιοι δίπλα μας. Ἡ καλλιέργεια λαχανικῶν ἐποχῆς μὲ χρήση παραδοσιακῶν σπόρων εἶναι μία πολὺ καλὴ καὶ δημιουργικὴ ἀπασχόληση. Γιὰ τὴν δημιουργία ἑνὸς σπορίου χρειαζόμαστε κυρίως καλὸ ὑπόστρωμα (χῶμα σπορᾶς) ποὺ μπορεῖ νὰ περιέχει τύρφη ἐμπορίου (ἀπολυμασμένη) 60%, ἄμμο οἰκοδομῆς 30% καὶ ζεόλιθο 10%.
Θὰ πρέπει νὰ φροντίσουμε γιὰ τὴν καλὴ στράγγιση τοῦ ὑποστρώματος φύτευσης, τὸ σωστὸ βάθος σπορᾶς, γενικὰ φυτεύουμε σὲ βάθος ἴσο μὲ τὸ τριπλάσιο μῆκος τῆς μεγαλυτέρας διαμέτρου τοῦ σπόρου, τοὺς πολὺ μικροὺς σπόρους ἁπλᾶ τούς καλύπτουμε, κατόπιν πιέζουμε καὶ ποτίζουμε. Πρέπει νὰ διατηροῦμε συνεχῶς ὑγρὸ τὸ χῶμα καὶ νὰ διατηροῦμε τὸ σπορεῖο μας σὲ ζεστὸ καὶ προφυλαγμένο μέρος, μὲ ἄφθονο ἡλιακὸ φῶς. Ὅταν τὰ φυτὰ μεγαλώσουν τὰ μεταφυτεύουμε σὲ ἀτομικὰ πλαστικὰ ποτήρια ἀπ᾿ ὅπου ἀργότερα τὰ φυτεύουμε στὸν κῆπο. Ὁ λαχανόκηπος πρέπει νὰ εἶναι προφυλαγμένος ἀπὸ τὸν ἀέρα. Ἕνας φράχτης ἀπὸ καλάμια δίνει πολὺ καλὴ προστασία. Ἐπίσης ὁ λαχανόκηπος δὲν πρέπει νὰ εἶναι μέσα σὲ δενδροφυτεία. Τὸ καλύτερο χῶμα εἶναι τὸ ἀμμοπηλῶδες. Καλὸ εἶναι πρὶν φυτεύσουμε νὰ ἔχουμε ἐνσωματώσει στὸ ἔδαφος ἕνα φυσικὸ ἐδαφοβελτιωτικὸ μὲ ἀπολυμαντικὲς ἰδιότητες ὅπως τὸ Zeoneem Cake 20 κιλὰ στὸ στρέμμα ἢ ἕνα φυσικὸ ὀρυκτὸ ὅπως ὁ ζεόλιθος (ELTOP) 40 κιλὰ στὸ στρέμμα. Ἡ καλλιέργεια τῶν φυτῶν σὲ μία θέση πρέπει νὰ ἐναλλάσσεται μὲ φυτὰ ἄλλης οἰκογένειας. Π.χ. ἡ τομάτα, ἡ πατάτα, ἡ μελιτζάνα ἡ πιπεριὰ εἶναι μίας οἰκογένειας. Τὸ λάχανο, τὸ κουνουπίδι, τὸ μπρόκολο εἶναι ἄλλης οἰκογένειας. Τὰ φασόλια, τὰ μπιζέλια τὰ κουκκιὰ ἄλλης. Ἑπομένως μετὰ τὴν τομάτα μποροῦμε νὰ βάλουμε λάχανο, τὴν ἄνοιξη φασόλια κατόπιν φθινοπωρινὴ πατάτα κ.λπ.
Ἀκολουθεῖ ἐνδεικτικὸς πίνακας καλλιεργειῶν ὅπου φαίνεται ἡ ἐποχὴ σπορᾶς ἢ φύτευσης, τὸ βάθος σπορᾶς, οἱ ἀποστάσεις μεταξὺ τῶν γραμμῶν σπορᾶς καὶ τῶν φυτῶν ἐπὶ τῆς γραμμῆς, καθὼς καὶ ἡ ἀπαραίτητη ποσότητα σπόρου ἀνὰ στρέμμα καὶ καλλιέργεια.
Ἐποχή σπορᾶς ἤ φύτευσης – ἀποστάσεις καὶ βάθος φύτευσης
*Ρολάνδος Παύλου, 2011. Ἀπαγόρευση βοτάνων σὲ ὅλη τήν Ε.Ε. http://goneis-paidia.com/2011/04/30/apagorefsi-votanon.