ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ!
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΤΗΣ
ΕΡΩ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018
Στά τέλη Αὐγούστου καί γιά ἕνα ἑξαήμερο ἡ ΕΡΩ ἔζησε μία ἀκόμη μοναδική ἐμπειρία. Τά δυό κατασκηνωτικά τριήμερα γιά νέους καί νέες πού βιώθηκαν, περιγράφονται μέ διαφορετικό τρόπο σέ δυό διαφορετικές, συγκινητικές καταθέσεις ψυχῆς…
Τώρα πού οἱ μέρες πού πέρασαν εἶναι πλέον ἀναμνήσεις και μοιραζόμαστε κάποιες ἀπό αὐτές μέ τήν εὐχή
Νά βρεθοῦμε ξανά!
Αυτό που έζησα , αυτό που γνώρισα
Μέσα Ἰουλίου ἔμαθα ἀπό φίλους τήν διοργάνωση αὐτῆς τῆς κατασκήνωσης. “Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη” διάβασα καί δέν εἶχα ἰδέα τί καί ποιά εἶναι αὐτή. Μπῆκα στό site της καί πῆρα μία μικρή γεύση γιά τό διήμερο πού θά ἀκολουθοῦσε. Ἐπιτέλους, οἱ μέρες πέρασαν καί τό πρωί τῆς 24ης Αὐγούστου ἔφτασε γεμάτο ὑποσχέσεις. Καθώς ἀνέβαινα τό βουνό τό πρῶτο εὐοίωνο σημάδι εἶχε κάνει αἰσθητή τήν παρουσία του. Ἕνας καταπληκτικός, ἀνηφορικός, ἀνάμεσα σέ δέντρα δρόμος μέ ὁδήγησε στήν κατασκήνωση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
Τά πρῶτα ἄτομα πού γνώρισα ἦταν οἱ κυρίες τῆς κουζίνας, οἱ ὁποῖες μέ τήν φιλόξενη καί εὐπροσήγορη διάθεσή τους μέ ἔκαναν νά νιώσω ἀμέσως ἄνετα. Στήν συνέχεια ἦρθε ἡ αρχηγός μας, ἡ ὁποία μέ τήν ἠρεμία τῆς φωνῆς της καί τίς γαλήνιες ἐκφράσεις τοῦ προσώπου της μοῦ ἔδωσε τήν αἴσθηση ὅτι τήν γνωρίζω χρόνια. Στήν συνέχεια, ἡ ἄφιξη τοῦ Φωκίωνος, τοῦ Βασίλη καί τῶν ὑπολοίπων μᾶς ἐξασφάλισαν πολλά λεπτά γέλιου μά καί γνώσεων.
Ἀργά τό ἀπόγευμα, οἱ παῖδες ἀπό τήν Λάρισα ἦρθαν ἐξοπλισμένοι μέ πολλή ὄρεξη, ἡ ὁποία ἤδη ἔδινε τό σύνθημα γιά τά γέλια πού θά ἀκολουθοῦσαν. Μία ὡραία τράπεζα μέ κύρια συστατικά τήν ἀγάπη, τό χαμόγελο καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ πῆρε τό τέλος της μέ ἕνα μοναδικό ὑπαίθριο ἀπόδειπνο.
Τήν ἑπομένη, μετά ἀπό μία ἀξέχαστη καί αὐθόρμητη θεία λειτουργία, ὡρίμαζε ἡ σχέση μέ τά ὑπόλοιπα παιδιά. Ἡ βόλτα στό βουνό ἔκλεισε μέ ἕνα ὑπέροχο μεσημεριανό γεῦμα, στό ὁποῖο αἰωρεῖτο
η αγωνία της έλευσης τῶν ὑπολοίπων, οἱ ὁποῖοι θά ἔριχναν λίγα ἀκόμη μπαχαρικά σέ αὐτό τό μεῖγμα φοβερῶν ἀνθρώπων. Μεγάλωνε ἡ παρέα, αὐξάνονταν οἱ γνωριμίες καί σκεφτόμουν πώς γιά ἀκόμη μία φορά ὁ Θεός ἤξερε γιατί μέ ἔστειλε στήν Ἐλαφίνα. Ὁ λόγος; Ἁπλός! Γιατί γνώρισα ὅλους ἐσᾶς μά καί φυσικά τό ἔργο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης.
Γιά νά μήν σᾶς κουράζω ἄλλο –καθώς, ὅπως βλέπετε, εἶμαι ἀπύθμενα φλύαρος– θέλω νά ξέρετε πώς σέ αὐτό τό διήμερο ταξίδι ἀπέκτησα ἀδερφούς μέ τούς ὁποίους θά ἤθελα νά μείνω ἑνωμένος! Ἐλπίζω νά εἰδωθοῦμε σύντομα!
Μέ ἐκτίμηση, ἀγάπη καί σεβασμό,
Ἰωάννης-Ἀριστοτέλης Ντόντουλος
Στό βαγόνι τῆς ζωῆς γιά τρεῖς μονάχα στάσεις
Μέ μία ζεστή κουβέρτα καί ἕνα μαγνητοφωνάκι, περνώντας ἀπό βουνά, πεδιάδες, θαλασσινές ἀκτές καί πόλεις, ἔφτασα γεμάτη προσμονή ἀπό τήν μακρινή Πελλοπόνησο στήν Ἐλαφίνα. Στοργικές ματιές καί φιλόξενες ὑποδοχές ἔμελλε νά μᾶς κρατήσουν συντροφιά τίς τρεῖς ἡμέρες πού μοιραστήκαμε στήν κατασκήνωση.
Οἱ πιό ἀξέχαστες στιγμές εἶναι αὐτές πού γεμίζουν καί χορταίνουν τήν ψυχή ἀπό λόγο πνευματικό, βιώνοντας τήν κοινωνία τῶν προσώπων. Μᾶς ἑνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ὁ λόγος ὅσων μᾶς μίλησαν, θυμίζοντάς μας τρόπους γιά νά μήν Τόν ξεχνᾶμε!
Ἐναύσματα συζήτησης, γιά τήν άθεία του Καζαντζάκη , τή ζωή τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, τίς ἀνθρώπινες σχέσεις, τήν ὑποδομή ἑνός καλοῦ γάμου καί τήν οἰκογενειακή ζωή, μᾶς προβλημάτισαν. Ἄλλες συζητήσεις μᾶς συντρόφευσαν κάτω ἀπό τόν ἔναστρο οὐρανό, ἀλλά καί μέσα ἀπό τίς ζεστές κουβέρτες μας μές τά ξύλινα σπιτάκια, ἀφουγκράζοντας τό κρύο ἀεράκι τῆς νυχτερινῆς σιωπῆς.
Ἡ ἐξερεύνηση τῆς φύσης, οἱ περίπατοι, τά παιχνίδια, τά τραγούδια, οἱ κυκλωτικοί χοροί, τά ἐγκάρδια γέλια πλούτισαν τίς ἐμπειρίες μας καί ἐντέλει μετατράπηκαν σέ ὄμορφες ἀναμνήσεις.
Σέ μία μετεπιβίβαση τοῦ τρένου τῆς ζωῆς μας, συναντηθήκαμε ὅλοι μας σέ ἕνα κοινό βαγόνι. Ἡ διαδρομή κράτησε γιά τρεῖς μονάχα ἡμέρες. Μοιραστήκαμε σκέψεις, ἀνησυχίες, ὄνειρα, στιγμές. Τό δικό μας καλοκαιρινό ταξίδι, ὅμως, δέν τελείωσε μέ τή δύση τοῦ ἥλιου. Ὅταν ἀποχωριστήκαμε, μόλις ἦταν πού ἀνέτειλε, σημάδι πώς ὅλα τότε ξεκινοῦσαν. Ἀποβιβαστήκαμε ἀπό τό κοινό μας βαγόνι καί ὁ καθένας συνέχισε τόν δικό του δρόμο. Ἐπιστρέφοντας, ὅμως, στίς πολύβουες πόλεις μας, ἠχοῦν ἀκόμη στά αὐτιά μας τό κελάρισμα τοῦ ποταμοῦ, οἱ κατανυκτικές προσευχές μας, οἱ ὑποσχέσεις μας. Ἡ νοσταλγία ἔμεινε νά μᾶς τροφοδοτεῖ τήν ψυχή καί νά μᾶς θυμίζει πόσο ὄμορφα ἔπλασε ὁ Θεός τή φύση καί τούς ἀνθρώπους καί πόση εὐλογία μᾶς χάρισε, πού ἔχουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἀλλά κι Ἐκεῖνον νά μᾶς ἑνώνει.
Θά βρεθοῦμε ξανά!
Καλομοίρα Τσαντήλα
Όλες οι εικόνες στη μεγαλύτερη τους ανάλυση εδώ:
https://photos.app.goo.gl/Vk3ZPmfi5m7GerKv6
