Τά θεϊκά σημάδια

26 Δεκεμβρίου 2016 σε ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου: «Ὁ πα­τήρ Γε­ώρ­γιος Σκρέ­κας»

Τό σεπτό σκήνωμα τοῦ μάρτυρος ἱερέως Γεωργίου Σκρέκα ἀναπαύεται πίσω ἀπό τό Ἱερόν τοῦ Ναοῦ, στήν γενέτειρά του Μεγάρχη Τρικάλων.

Ακα­τα­νό­η­τα ὑ­περ­φυ­σι­κά γε­γο­νό­τα τά­ρα­ξαν ξαφ­νι­κά τήν ζω­ή τῶν κα­τοί­κων τῆς Με­γάρ­χης. Ἄ­φη­σαν κα­τά μέ­ρος τίς ἀ­γω­νί­ες καί τούς πό­νους τοῦ Ἐμ­φυ­λί­ου καί ἔ­σπευ­σαν νά ἐ­ρευ­νή­σουν τά θε­ϊ­κά ση­μά­δια, πού ἕνα ἀ­ό­ρα­το καί παν­το­δύ­να­μο χέ­ρι ἐν­τε­λῶς ἀ­προσ­δό­κη­τα μέ με­γα­λει­ώ­δη τρό­πο ἐμ­φά­νι­ζε στίς ἐκ­κλη­σί­ες τοῦ χω­ριοῦ. Οἱ καμ­πά­νες τοῦ χω­ριοῦ χτυ­ποῦ­σαν ἀ­στα­μά­τη­τα, καλώντας τούς χρι­στια­νούς νά δοῦν τό θαῦ­μα. Αὐ­τά ξε­κί­νη­σαν πα­ρα­μο­νή τῆς 25^ης Μαρ­τί­ου …

»Νά, πῶς μᾶς πε­ρι­γρά­φει τά γε­γο­νό­τα ἡ τι­μί­α πρε­σβυ­τέ­ρα:

«Ἦταν πα­ρα­μο­νή τῆς 25^ης Μαρ­τί­ου 1947. Ἐ­κεί­νη τήν ἡ­μέ­ρα, ἐ­νῶ ὁ πα­πα–Γιώργης ἀ­που­σί­α­ζε, ἡ καμπά­να τοῦ χω­ριοῦ τῆς Ἀ­νά­λη­ψης καί τό σή­μαν­τρο τοῦ Ἁ­γί­ου Νι­κο­λά­ου χτυ­ποῦ­σαν, για­τί κυ­κλο­φό­ρη­σε τό νέ­ο ὅ­τι οἱ εἰ­κό­νες τῆς ἐκ­κλη­σί­ας, καί συγ­κε­κρι­μέ­να τῆς Πα­να­γί­ας καί τοῦ Χρι­στοῦ, δά­κρυ­ζαν. Τά γυναικό­παι­δα, ἀλ­λά καί πολ­λοί ἄν­τρες ἔ­τρε­ξαν νά δοῦν τό θαῦ­μα. Στήν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἀ­νά­λη­ψης, ὅ­πως ἔλεγε ὁ κα­πε­τάν Ξιδᾶς πού γυ­ρό­φερ­νε στό χω­ριό, γιά νά πι­στέ­ψη ἔ­βγα­λε τό μαν­τή­λι καί σπού­πι­σε τίς εἰκό­νες. Τό μαν­τή­λι ἔ­γι­νε μού­σκε­μα καί οἱ εἰ­κό­νες ξα­να­δά­κρυ­σαν. Εἶ­χα πά­ει καί ἐ­γώ μέ­χρι ἐ­κεῖ γιά νά μάθω κα­λύ­τε­ρα. Ἔ­ξω ἀ­πό τήν ἐκ­κλη­σί­α βρῆ­κα τήν γυ­ναῖ­κα τοῦ Θύ­μιου Ἴ­τσιου “Σμα­ΐ­λαι­να”, πού, σάν τήν ρώ­τη­σα, μοῦ εἶ­πε γιά τό θαῦ­μα, πού καί ἡ ἴ­δια εἶ­χε δεῖ. Τό­τε ἐ­γώ, ἐ­πει­δή δέν ἤ­μουν κα­θα­ρή (εἶ­χα περίοδο), δέν θέ­λη­σα νά μπῶ στήν ἐκ­κλη­σί­α. Γι᾽ αὐ­τό ἔ­δω­σα ἕ­να “φράγ­κο” (χρή­μα­τα, δη­λα­δή) στήν γριά Σμα­ΐ­λαι­να νά ἀ­νά­ψη γιά μέ­να ἕ­να κε­ρί. Δέν μπῆ­κα νά δῶ μέ τά μά­τια μου, καί για­τί πί­στε­ψα αὐ­τά πού ἄκου­σα, ἀλ­λά καί για­τί ὅ­ταν οἱ γυ­ναῖ­κες ἦ­ταν ἀ­κά­θαρ­τες (εἶ­χαν πε­ρί­ο­δο) δέν ἔ­κα­νε νά μπαί­νουν στήν ἐκκλη­σί­α. Τό­τε ἔ­τσι τό “ἐ­ξε­τά­ζα­με”!».

»Ἁγία πρε­σβυ­τέ­ρα! Γνω­ρί­ζει κα­λά καί σέ­βε­ται ἔμ­πρα­κτα τούς ἱ­ε­ρούς κα­νό­νες. Δέν ἐ­ξε­τά­ζει τό γιατί καί πῶς, δέν ἐμ­πι­στεύ­ε­ται στόν λο­γι­σμό της καί τήν φυ­σι­κή γυ­ναι­κεί­α πε­ρι­έρ­γεια νά δῆ μέ τά μά­τια της τό ὑπερ­φυ­σι­κό θέ­α­μα. Δέν δί­νει ἀ­πό μό­νη της δι­και­ώ­μα­τα στόν ἑ­αυ­τό της. Πει­θαρ­χεῖ ἀ­πό­λυ­τα στούς ἱ­ε­ρούς κα­νό­νες τῶν θε­ο­φό­ρων πα­τέ­ρων τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας. Τέ­τοι­ας πρε­σβυ­τέ­ρας ἀ­ξι­ώ­θη­κε ὁ ἱερομάρτυς πα­πα–Γι­ώρ­γης γιά νά ἀ­πο­τε­λέ­σουν μα­ζί ζεῦ­γος δι­α­λεγ­μέ­νο ἀ­πό τόν Θε­ό. Ἀ­πό αὐ­τό τό ἱερατι­κό ζεῦ­γος γεν­νή­θη­καν ἕ­ξι παι­διά …