Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου
Στο βιβλίο του γνωστού μουσουλμάνου θεολόγου, Nabil el Fadl, «Hz İsa Hz Muhammed i müjdeledi mi;», δηλαδή, «Ο Άγιος Ιησούς προφήτεψε την έλευση του αγίου Μωάμεθ;», στην τουρκική έκδοση, (εκδόσεις Emre Yaınları 2006), εύκολα διακρίνει κανείς μια αγωνία του συγγραφέα να αποδείξει ότι ο Ιησούς Χριστός είχε προφητέψει την έλευση του Μωάμεθ αλλά οι χριστιανοί διαστρέβλωσαν και απέκρυψαν αυτή την μεγάλη αποκάλυψη λες και ήξεραν τι έπρεπε να κρύψουν για ένα γεγονός που θα γίνονταν μετά από έξη αιώνες. Πέραν τούτου όμως, για άλλη μια φορά διαφάνηκαν οι θεμελιώδεις διαστάσεις απόψεων του Ισλάμ από την χριστιανική θρησκεία, αλλά και μια απολυταρχική διάσταση της μουσουλμανικής θρησκείας που διακρίνει όλη την ιστορική της πορεία.
Αν θα μπορούσαμε να παραβάλουμε τα δυο σημαντικότερα σημεία ανάμεσα στις θρησκείες του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, στον μεν χριστιανισμό είναι ασφαλώς ο Ιησούς Χριστός, στο δε Ισλάμ είναι το Κοράνιο, ένα βιβλίο της «θείας αποκάλυψης». Εδώ έγκειται και η θεμελιώδης και μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δυο θρησκειών. Από την μια, η προσωπική παρουσία του ίδιου του Θεού στους ανθρώπους και από την άλλη, ένα μοναδικό βιβλίο με τους «λόγους του Θεού». Το Ισλάμ αποκλείει την προσωπική επαφή και την άνοδο του ανθρώπου προς τον Θεό. Ο Θεός του Κορανίου δεν μπορεί να φανερωθεί και ακόμα λιγότερο να ενσαρκωθεί, άλλωστε η νύξη και μόνο της ενσάρκωσης του Θεού θεωρείται μεγάλη αμαρτία για το Ισλάμ. Ο Αλλάχ, σύμφωνα με το Ισλάμ, δεν φανερώθηκε ποτέ στους ανθρώπους οντολογικά, παρά μόνο τους αποκαλύπτει το θέλημά Του, το τι πρέπει να κάνουν με τρόπο απόλυτο και θα έλεγε κανείς δικτατορικό, εξ ου και ένας φυσικός απολυταρχισμός που χαρακτηρίζει την θρησκεία αυτή ο οποίος συχνά μεταλλάσεται σε ένα βίαιο και αιματηρό τρόπο επιβολής των βασικών αρχών της. Σε αντίθεση με αυτή την θρησκευτική θεώρηση, στον Χριστιανισμό έχουμε την φανερή ενσάρκωση του Θεού. Η έλευση του Χριστού στον κόσμο είναι μια αποφασιστική καμπή στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν είναι μια προφητική στιγμή, όπως το πέρασμα του προφήτη Μωάμεθ, αλλά μια νέα ζωντανή έκφραση του θελήματος του Θεού μέσω της ίδιας της παρουσίας Του. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως στο πρόσωπο του ενσαρκωθέντος Χριστού οι άνθρωποι έρχονται σε άμεση επαφή με την ίδια την ζωή του Θεού μέσα από την θυσία Του για την σωτηρία τους. Η βασική διαφορά του Χριστιανισμού από το Ισλάμ είναι ότι στο Ισλάμ δεν νοείται η άνοδος του ανθρώπου προς τον Θεό. Δεν έχει θέση το σωτήριο μήνυμα του Χριστού και η πορεία της θέωσης όπως αυτή δίδαξε ο Θεάνθρωπος. Είναι αυτή η διάσταση σύμφωνα με την οποία ο Θεός κατεβαίνει προς τον άνθρωπο και ο άνθρωπος ανεβαίνει προς τον Θεό. Αυτό απουσιάζει από την θεοκρατική θρησκεία του Ισλάμ, όπου ο άνθρωπος είναι απλά ένας δέκτης της αποκάλυψης και πρέπει να συμμορφώνεται χωρίς να έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να εξερευνήσει την θεϊκή του φύση και να αναπτύξει την προσωπική του σχέση του με τον Θεό.
Το Ισλάμ αποκλείει την λύτρωση του ανθρώπου μέσω της πορείας του με την κάθαρση και φώτιση φτάνοντας μέχρι την θέωση και την αγιότητα. Το Ισλάμ απαγορεύει τη λατρεία των αγίων γιατί δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να αγιάσει, να φτάσει στην επαφή με το άκτιστο φως, να νοιώσει τον Θεό μέσα του. Απλά διδάσκει την υπακοή στον νόμο πισωγυρίζοντας σε ιουδαϊκές αντιλήψεις και την ικεσία για την θεϊκή ευσπλαχνία που θα φέρει την σωτηρία του. Σύμφωνα με το Κοράνιο κανένα άτομο, μήτε και αυτός ο Μωάμεθ, όσο μεγάλο, όσο τέλειο και αν είναι, δεν μπορεί να εκπληρώσει το σχέδιο του Θεού και για τον λόγο αυτό το Κοράνιο αρνείται την θεότητα του Χριστού, απλά τον δέχεται σαν ένα μεγάλο προφήτη μικρότερο από τον Μωάμεθ. Αλλά ο Χριστός είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος, που πέθανε πάνω στον σταυρό και αναστήθηκε για να καταργήσει τον θάνατο και να καταστήσει ακριβώς δυνατή την θεοποίηση του ανθρώπου. Είναι ένα μοναδικό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία που δεν μπορούσε να συμβεί παρά μόνο μια φορά, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου».
Αλλά η αγωνία των μουσουλμάνων μετά την επικράτησή τους σε τόσο ευρεία έκταση, ήταν να δικαιωθούν στους χριστιανούς και να τους αποδείξουν το «δίκιο» τους. Εδώ πράγματι σοφίστηκαν διάφορα πράγματα ερμηνεύοντας συχνά με τον δικό τους τρόπο την Καινή Διαθήκη την οποία έπρεπε να μελετήσουν καθώς το Κοράνιο την κατατάσσει στα ιερά βιβλία. Φυσικά το πρώτο που σοφίστηκαν ήταν το γνωστό λογοπαίγνιο με τον «Παράκλητο» που τον είπαν «Περίκλειτο» και τον… μετέφρασαν σαν Μωάμεθ. Έτσι, σύμφωνα με τους μουσουλμάνους, ο Χριστός προφήτεψε την αποστολή του Παράκλητου, δηλαδή Περίκλειτου, δηλαδή του… Μωάμεθ. Ισχυρισμός αυθαίρετος που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ από κανένα αρχαίο έγγραφο δια μέσω των αιώνων. Η αγωνία αυτή να αποδείξουν ότι ο ίδιος ο Χριστός προανήγγειλε την έλευση του Μωάμεθ, τους έκανε να προχωρήσουν και στην δική τους ερμηνεία κάποιων περικοπών του ευαγγελίου. Μεταξύ των άλλων υποστηρίζουν ότι οι χριστιανοί παραχάραξαν τις ιερές γραφές αποκρύπτοντας τα εδάφια που αναφέρονταν στις προφητείες της έλευσης του Μωάμεθ. Αλλά τον ισχυρισμό αυτό πολύ εύστοχα τον κατέρριψε ο ίδιος ο Άγιος Γρήγορος ο Παλαμάς στις συνομιλίες που είχε με τον Οθωμανό ηγεμόνα, Ορχάν, στην Προύσα, όταν στην κατηγορία αυτή απάντησε πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παραχαράσσει τις ιερές γραφές και ότι αυτό συνεπάγεται μεγάλη τιμωρία και αποπομπή από την εκκλησία. Αλλά εκτός από αυτό έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν ότι η Κυριακή Προσευχή, άσχετα αν δεν την δέχονται, εκπληρώνετε με… την θεοκρατία του Ισλάμ. Ακόμα και κάποιες παραβολές του Ιησού Χριστού, όπως οι παραβολές της βασιλείας του κόκκου σινάπεως, των εργατών της τελευταίας ώρας, των αμπελουργών, αναφέρονται, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, όλες…προφητικά στο Ισλάμ και στην μελλοντική εξάπλωσή του. Τελείως βέβαια αυθαίρετες απόψεις και ερμηνείες. Άλλωστε σε κανένα χριστιανικό έγγραφο μέσα στους έξι αιώνες που προηγήθηκαν της εμφάνισης του Μωάμεθ δεν γίνεται αναφορά για την εμφάνιση κάποιας νέας Αποκάλυψης αφού η ενσάρκωση του Χριστού ήταν η κορύφωση της Αποκάλυψης και το τέρμα της προαναγγέλλονταν στην Δεύτερα Παρουσία.
Σήμερα το Ισλάμ διακατέχεται από μια χριστιανοφοβική εκδικητικότητα. Πολιτικοί συσχετισμοί και διάφορα γεγονότα ενίσχυσαν τον φονταμενταλισμό του, (Σαλαφιστές) και έχουν παρασύρει εκατομμύρια μουσουλμάνους σε ακραίες καταστάσεις. Επειδή οι εξελίξεις τρέχουν στην ευρύτερη περιοχή μας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι εμείς σαν Έλληνες Ορθόδοξοι σεβόμαστε το Ισλάμ αλλά παράλληλα ζητάμε τον σεβασμό από μια θρησκευτική κοινότητα από την οποία υποφέραμε επί αιώνες τα πάνδεινα. Δυστυχώς όμως τα γεγονότα σε πολλές μουσουλμανικές χώρες δείχνουν ότι ο ισλαμικός απολυταρχισμός εύκολα μετατρέπεται σε φανατισμό με ολέθριες και αιματηρές συνέπειες για τους μη μουσουλμάνους. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους μουσουλμάνους. Η Νέα Τάξη έκανε καλά το έργο της. Τώρα όμως και εμείς θα πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το ίδιο το μέλλον μας εξαρτάται από την εγρήγορσή μας και με την δύναμη της πίστης μας να προασπίσουμε την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, ό,τι πιο πολύτιμο μας έχει ακόμα μείνει.