Αρχιμ. Κύριλλου
(Κεφαλόπουλου)
Ο Θεός μας δημιούργησε για να ζούμε μία όμορφη ζωή, με χαρά και ειρήνη, κοντά Του, μέσα στην Εκκλησία Του, στην οικογένεια, την κοινωνία. Μόνον ο Θεός και ο Υιός Του, Ιησούς Χριστός, μπορούν να μας προσφέρουν αυτήν την όμορφη ζωή, να μας ελευθερώσει από την δυστυχία και την ασχήμια που επικρατεί γύρω μας, στους ανθρώπους, την κοινωνία, αλλά και μέσα στην ψυχή μας. Μόνον ο Χριστός έχει την δύναμη να μας εξασφαλίσει την εσωτερική μας ηρεμία της ψυχής, και την χαρά της ζωής. Ο Χριστός είναι Αυτός η Πηγή της Χαράς και της Ειρήνης. Ο Λόγος του Θεού μας λέει: ”ζήτησε την ευτυχία στον Κύριο, και θα σου δώσει ό,τι ζητήσει η καρδιά σου, φανέρωσε στον Κύριο την οδόν σου και έλπιζε σε Αυτόν, και Αυτός θα ενεργήσει” (Ψαλμ. 36, 4-5). Ζώντας κοντά στον Χριστό μπορούμε να απολαμβάνουμε μία όμορφη ζωή, γεμάτη από τις δωρεές μίας ευλογημένης και πλούσιας πνευματικής ζωής, αποτελέσματα και καρπούς του Αγίου Πνεύματος, μία ζωή γεμάτη ”αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια ” (Γαλ. 5, 22). Η παρουσία του Κυρίου στην ζωή μας φέρνει ευτυχία και άφθονες πνευματικές χαρές, και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι έχουν εμπειρία του πως ο Χριστός ενεργεί καθημερινά στην ζωή μας, μας καθοδηγεί και μας προστατεύει.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους εμάς που βιώνουμε μία καθημερινότητα αρνητική, αγχώδη, φορτωμένη με προβλήματα οικογενειακά, εργασιακά, υγείας, δυσάρεστες καταστάσεις. Έχουμε παύσει πλέον να ακούμε ευχάριστες ειδήσεις και εκείνο που κυριαρχεί και προβάλλεται από παντού είναι το κακό, το έγκλημα, η διαφθορά. Κυκλοφορούμε στον δρόμο και δεν βλέπουμε πλέον χαμογελαστούς ανθρώπους. Πολλές φορές βουλιάζουμε μέσα στην δυστυχία και την θλίψη, και ξεχνούμε ότι για να αλλάξει η κατάσταση, δεν μπορεί να το πετύχουμε με τις δικές μας μικρές, περιορισμένες, ανθρώπινες δυνάμεις. Όσο περισσότερο ο σύγχρονος άνθρωπος εμπιστεύεται στις δικές του δυνάμεις, μάλλον χειροτερεύει τα προβλήματα και αυξάνει τα αδιέξοδα. Ακολουθεί την πιο σίγουρη συνταγή της αποτυχίας.
Χρειαζόμαστε μία δύναμη πνευματική για να υπερβούμε τα αδιέξοδα της ζωής. Μόνον αν καταλάβουμε την πνευματική μας αποτυχία και φτώχεια και ζητήσουμε με μετάνοια και πίστη από τον Θεό να μας βοηθήσει, μόνον τότε ο κόσμος που ζούμε έχει ελπίδα να ζήσει καλύτερα. ”Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδαν ζώσαν δι’ αναστάσεως Ιησού Χριστού εκ νεκρών” (Α’ Πετρ. 1, 3). Οφείλουμε να ευχαριστούμε και να ευλογούμε τον Θεό που μας προσφέρει την ζωντανή ελπίδα, την μόνη μας δυνατότητα να ανταλλάξουμε την θλίψη και την καθημερινή μας δυστυχία με μία ζωή χαρούμενη, όμορφη και ευτυχισμένη. Η μόνη Ελπίδα, η μόνη Ζωή είναι ο Χριστός. Ζώντας κοντά στον Χριστό, μέσα στην Εκκλησία, όλη η οπτική που προσεγγίζουμε τους ανθρώπους και την ζωή μας αλλάζει, γίνεται πιο φωτεινή, πιο αισιόδοξη. Δείχνουμε περισσότερη αγάπη, υπομονή στις δυσκολίες και τους δύσκολους ανθρώπους, ενδιαφέρον και συμπαράσταση στον άλλον.
Αξίζει λοιπόν να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα, να πιστεύσουμε στον Χριστό και να ζήσουμε την εμπειρία μίας πνευματικής αλλαγής, μιας ριζικής αλλαγής, που μόνον ο Χριστός μπορεί να μας χαρίσει. Ειδικά σήμερα που ο άνθρωπος, αν και ζει μέσα σε υλικές ανέσεις και τεχνολογικές ευκολίες περισσότερο από κάθε άλλη εποχή στην ανθρώπινη ιστορία, παραμένει περισσότερο δυστυχισμένος, νευρικός, αγχωμένος. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχασε την ευκαιρία του για μία καλύτερη ζωή, από την στιγμή που έκανε το λάθος να πιστεύσει ότι με την απόκτηση υλικών αγαθών θα βρει την ευτυχία και την γαλήνη της ψυχής του. Αντιθέτως, μέσα σε όλην αυτήν την αφθονία βυθίζεται πιο βαθιά στην δυστυχία και την αγωνία.
Το κλειδί για την ευτυχία είναι εσωτερικό, με την έννοια πως για να είναι κανείς πραγματικά ευτυχής και να αποκτήσει γαλήνη και ηρεμία μέσα σε έναν ταραγμένο κόσμο, πρέπει πρώτα να απαλλαγεί από αυτά που τον βαραίνουν, τα πάθη, τις αμαρτίες, τις εξαρτήσεις. Μία γαληνεμένη ψυχή, απαλλαγμένη από τα ψυχικά και πνευματικά βάρη της αμαρτίας, είναι αυτή που έχει βρει τον δρόμο της. Και ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από τον Χριστό, τον μοναδικό που μας προσκαλεί: ” ελάτε σε Μένα όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και Εγώ θα σας αναπαύσω” (Ματθ. 11, 28). Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι τι αλλά ΠΟΙΟΣ μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους. Μόνον αν αναζητήσουμε με πίστη και μετάνοια τον Χριστό, τότε θα έχουμε δώσει την σωστή απάντηση στα ζητήματα και τα προβλήματα που μας απασχολούν. Θα αρχίσουμε να χαιρόμαστε την ζωή, να εκτιμούμε απλά και καθημερινά πράγματα, όπως η υγεία, οι φίλοι μας, οι συγγενείς, θα ανακαλύψουμε τις πνευματικές ομορφιές και ευλογίες που υπάρχουν στην ζωή της Εκκλησίας, στις ακολουθίες, τις αγρυπνίες, θα νοιώσουμε την ικανοποίηση ότι αφιερώνοντας την ζωή μας στον Χριστό, προσφέρουμε αγάπη και βοήθεια σε συνανθρώπους μας. Αρκεί να κάνουμε εμείς ένα βήμα προς τον Χριστό για να κάνει Εκείνος πολλά βήματα προς εμάς, να συμπορευθεί μαζί μας στην ζωή, να μας χαρίσει τέτοια εσωτερική ισορροπία και ειρήνη που ξεπερνά κάθε μας προσδοκία και λογική, την ”ειρήνη την πάντα νουν υπερέχουσαν” (Φιλιπ. 4, 7).
Μία νέα αρχή χρειαζόμαστε, μία καινούργια πορεία ζωής αναζητούμε, έναν πνευματικό οδηγό χρειαζόμαστε. Τον Χριστόν χρειαζόμαστε, να έλθει στην ζωή μας, να μας χαρίσει μετάνοια, να μας απαλλάξει από την αμαρτία, να μας αλλάξει το πώς ζούμε και σκεπτόμαστε, να μας αναγεννήσει πνευματικά. Όλα μπορούμε να τα κάνουμε με τον Χριστό να μας ενισχύει και να μας ενδυναμώνει. (”πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ”, μας λέει ο Απόστολος Παύλος, Φιλιπ. 4, 13). Ακόμη και στις δύσκολες στιγμές, εάν εμπιστευόμαστε στον Χριστό, που μας διαβεβαιώνει ότι ”όποιος πιστεύει σε Μένα, αυτά που κάνω και εκείνος θα κάνει και μεγαλύτερα από αυτά θα κάνει” (Ιω. 14, 12), θα κατορθώνουμε να ξεπερνούμε τα εμπόδια.
Μπορούμε να αισθανόμαστε χαρά και να έχουμε ελπίδα ακόμη και ανάμεσα στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ο Παύλος μέσα στην φυλακή έγραφε στους Φιλιππησίους να χαίρονται πάντα και πάντοτε, όπως και ο ίδιος αισθανόταν χαρούμενος παρ’ ό,τι σιδηροδέσμιος, διότι είχε μαζί του τον Χριστό. Ο σοφός Σολομών παρατηρεί ότι ”η καρδιά που χαίρεται ομορφαίνει το πρόσωπο, η λυπημένη όμως καρδιά καταθλίβει το πνεύμα” (Παρμ. 15, 13). Παρατηρούμε δυστυχώς σήμερα ότι δεν συναντούμε ανθρώπους χαρούμενους και χαμογελαστούς. Παντού βλέπουμε πρόσωπα θλιμμένα, στενοχωρημένα, αγχωμένα, με την πρώτη ευκαιρία θυμωμένα και εκνευρισμένα.
Φαίνεται ότι η χαρά σήμερα είναι δυσεύρετη. Φυσιολογικά, αφού όπως έχουμε φτιάξει την ζωή μας και την κοινωνία μας λείπει η χαρά, γιατί από την ζωή μας λείπει ο Χριστός, η πηγή της χαράς. Μέσα στην ψεύτικη ασφάλεια που προσφέρει η υλιστική μας και υλόφρονα αντίληψη που έχουμε, μέσα από το συνεχές κυνήγι της οικονομικής και κοινωνικής επιτυχίας και ανόδου, έχουμε αποτύχει στο βασικό, να κάνουμε τους ανθρώπους χαρούμενους και ευτυχισμένους. Η ευτυχία και η χαρά δεν βρίσκεται στις κοσμικές διασκεδάσεις και το χρήμα, είναι υπόθεση εσωτερική, είναι θέμα πνευματικής αναζητήσεως. Όσο όμως περισσότερο απομακρυνόμαστε από τον Θεό, τόσο περισσότερο γινόμαστε δυστυχισμένοι, και όλα και όλοι μας φταίνε: οι άλλοι, η κοινωνία, το σύστημα, ο Θεός. Ενώ η λύση του προβλήματος είναι απλή, όπως μας λέει ο ψαλμωδός: ”ανάθεσε στον Κύριον την οδόν σου, έλπιζε σε Αυτόν, βρες ανάπαυση στον Κύριο” (Ψαλμ. 37, 5-7). Μελετώντας τον Λόγο του Θεού, ζώντας κοντά στον Χριστό, συμμετέχοντας στην μυστηριακή και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, πραγματικά θα βρούμε χαρά και γαλήνη, η ταραγμένη ψυχή θα αναπαυθεί και η ειρηνεύσει, και τότε θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με ηρεμία και χαμόγελο, έστω και αν έχουμε προβλήματα και στενοχώριες.
Ο Χριστός, ο άρχοντας της Ειρήνης μας προσφέρει την δική Του ειρήνη, την πραγματική, όχι την απατηλή και εφήμερη που υπόσχεται ο κόσμος. ”Ειρήνη αφήνω σε σας, την δική μου ειρήνη σας δίνω” (Ιω. 14, 37). Ο Χριστός μας περιμένει όλους, μας δέχεται όπως είμαστε, φορτωμένοι, ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι ψυχικά, αμαρτωλοί, για να μας αλλάξει την διάθεση και να μεταμορφώσει σε όμορφες ψυχές. Κανέναν δεν αποδιώχνει ο Κύριος, όποιον Τον αναζητεί με δίψα ψυχής. ”Τον ερχόμενον προς με ουκ εκβάλω έξω” (Ιω. 6, 37). Εκείνο που μας κρατά δυστυχισμένους και μας απομακρύνει από τον Κύριο είναι οι δικές μας αμαρτίες, ο εγωισμός, η σκληροκαρδία, η υπερηφάνεια, η αδιαφορία προς τον πλησίον, η κακία. Μόλις απομακρύνουμε από την καρδιά μας όλα αυτά τα πάθη που μας κατατρώγουν και μας ταράσσουν, όταν διώξουμε από την μέση το εμπόδιο της αμαρτωλότητάς μας, θα κατορθώσουμε να πλησιάσουμε τον Θεό, και τότε θα ενεργήσει στην ζωή μας και θα φέρει την γαλήνη, την ειρήνη και την χαρά που έχουμε ανάγκη.
Με πίστη και ελπίδα στον Χριστό μπορούμε να ξεπεράσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που μας αποθαρρύνουν και μας κάνουν ράθυμους ή αδιάφορους στα πνευματικά. Η καθημερινότητα μας δίνει πολλές αφορμές για λύπες και στενοχώριες. Να γνωρίζουμε όμως ότι ο Θεός ως στοργικός Πατέρας έρχεται την ώρα που νοιώθουμε λύπη να μας συμπαρασταθεί και να μας παρηγορήσει. ”όπως σπλαγχνίζεται ο πατέρας τα παιδιά, έτσι και ο Κύριος σπλαγχνίζεται εκείνους που Τον σέβονται” (Ψαλμ. 102, 13). Ο Κύριος μέσα από την θεανθρώπινη υπόσταση συμμετέχει στο δικό μας προσωπικό ανθρώπινο και πανανθρώπινο δράμα, και σε στιγμές που αισθανόμαστε την λύπη να μας κυριεύει, τότε ακριβώς έρχεται ”ο Κύριος εγγύς τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει” (Ψαλμ. 33, 19).
Συνεχίζεται…