Μαριάννα Ζήση
Άγιος Νεκτάριος: Χαρακτήρ της αληθούς ηθικής ελευθερίας, ήτοι της αληθούς ελευθέρας ημών θελήσεως, είναι η αγάπη του αγαθού, του καλού, του αληθούς και η εν τη αγάπη αυτών εμμονή.
Με αφορμή τον εορτασμό για τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Δράμας γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο αφορά τόσο στην πόλη της Δράμας όσο και στις άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας των οποίων ο εορτασμός προηγήθηκε χρονικά ή έπεται.
Τελικά είμαστε ελεύθεροι; Τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Κατά πόσο έχουμε τιμήσει τους αγώνες και το αίμα των αναρίθμητων αγωνιστών που χύθηκε, προκειμένου να κυματίζει σήμερα «ελεύθερη» η ελληνική σημαία;
Εκ του αποτελέσματος μόνον ελεύθεροι δεν λεγόμαστε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην οφθαλμοφανή υποδούλωση, στο ζυγό δηλαδή της Τρόικα, αναφέρομαι και σε άλλου είδους υποδουλώσεις όχι και τόσο ευδιάκριτες.
Μία εξ αυτών είναι η υποδούλωση στα πάθη των πολιτικών. Στο ψέμα, τη φιλαργυρία, την υποκρισία, την αλαζονεία, την έπαρση. Καλές είναι οι σημαντικότατες εκδηλώσεις που γίνονται με αφορμή έναν τόσο σοβαρό εορτασμό. Όμως η καλύτερη τιμή θα ήταν, η συμπεριφορά και τα έργα που επιβεβαιώνουν την αγάπη του αγαθού, του αληθούς, και του καλού. Αυτοί οι άνθρωποι, που θυσιάστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, είναι σίγουρο ότι επί της ουσίας δεν θα τους ενδιέφεραν τόσο οι εορτασμοί όσο η σημερινή εικόνα του τόπου και των ιθυνόντων που μόνο τιμή και σεβασμό δεν καταθέτουν.
Η καλύτερη τιμή στην απελευθερωμένη Δράμα, θα ήταν η προσπάθεια όλων για το κοινό καλό, όμως δεν ισχύει. Και δυστυχώς, μέσα από την μικρή θητεία μου στην τοπική αυτοδιοίκηση μπορώ να το επιβεβαιώσω. Όσο η ιδιοτέλεια θα κατευθύνει εξ ολοκλήρου τις πράξεις μας τόσο ποτέ δεν πρόκειται να ζήσουμε σε έναν ελεύθερο τόπο. Ακόμη και αν «φ α ί ν ε- τ α ι» ότι είναι ελεύθερος, επί της ουσίας δεν είναι. Και κάθε πράξη θα είναι αποκλειστικά και μόνον για το ΄΄φαίνεσθαι΄΄.
Κλείνοντας θα θέσω ένα ακόμη ερώτημα. Αν, υποθετικά, ερχόταν στη Δράμα ένας πολυεκατομμυριούχος Τούρκος επιχειρηματίας και έδινε ένα αστρονομικό ποσό για τη διαχείριση της Αγίας Βαρβάρας ή ακόμη και του Φαλακρού ποια θα ήταν η απάντησή μας, μια που είναι της μόδας να μισθώνουμε σε Τούρκους μαρίνες και λιμάνια;
Δύσκολη η απάντηση….
Και γι αυτό αναδύεται ένα άλλο ερώτημα:
Μήπως τελικά το πρόβλημά μας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ότι δεν μας πλήρωναν;;!!!
Αλήθεια, πότε γιορτάζουμε την Απελευθέρωση από τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή;
Συγνώμη που σκέφτομαι έτσι, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να χαρώ την «ελευθερία μου». Προχθές, αυτοκτόνησε ένας ακόμη συνάνθρωπός μας στην απελευθερωμένη Δράμα…..!