Της Ράνιας Γάτου στην Romfea.gr
Ποιήτριας – Δοκιμιογράφου – Εικαστικού
(Φωτο): Μεγάλο Σάββατο βράδυ, σε κάποιο σημείο της Ελλάδος, ένα ζευγάρι με το Άγιο Φως στα χέρια, κρύβεται πίσω από κάδους απορριμμάτων για να αποφύγει το διερχόμενο περιπολικό.Θα μπορούσε να είναι σκηνή από τον 2ο αιώνα και τους διωγμούς των Χριστιανών. Κι όμως συνέβη το 2020 μ.Χ..
Μεγάλο Σάββατο βράδυ. Ένα ζευγάρι κρυμμένο πίσω από τους κάδους απορριμμάτων έχοντας στα χέρια τους αναμμένες τις λαμπάδες της Αναστάσεως.
Απομακρυσμένοι από τον κόσμο και προφυλαγμένοι από τα μάτια της αστυνομίας. Δεδιωγμένοι φυγάδες. Φυγάδες της Ορθοδοξίας.
Μέσα στην απλότητα της καθαρότητάς τους, μόνοι με τον Χριστό με «νήπιο φρόνημα» και» «καρδία ἁπλῆ». Γιορτάζουν την Ανάσταση παρέα με τα σκουπίδια, τα μικρόβια, τον κορονοϊό και τον φόβο της αστυνομίας.
Δεν φοβούνται τον θάνατο, γιατί η καρδιά τους φλέγεται από το φως της Αναστάσεως. Φλέγεται από τη ζωντανή και καθαρή πίστη. Πίστη ζέουσα. Πίστη ασκητική που δεν στριμώχνεται από μέτρα ανθρώπινα.
Με επικεφαλίδα την αλήθεια της Αναστάσεως. Παραβαίνοντας τους νόμους του Καίσαρα και τον κοσμικό ορθολογισμό των οπαδών του.
Ποιοι να είναι αυτοί άραγε; Αββάδες άγιοι της πίστεως που υψώνουν την πίστη μας πίσω από τα σκουπίδια; Μήπως οι νικητές της επηρμένης ζωής μας;
Ή μήπως ορθόδοξοι φιλόσοφοι της Εκκλησίας του Χριστού; Δείτε τους!
Καμαρώστε την αγνότητα τους! Σεβαστείτε την Ιερότητα τους.! Μη διανοηθείτε να τους συλλάβετε γιατί θα καείτε από την οργή του Θεού, «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος».
Καταπάτησαν τον θάνατο για την λυτρωτική θυσία του Χριστού μας. Δεν αθέτησαν την ομολογία. Δεν παρέβησαν τον νόμο του Χριστού. Δεν υπήρξαν δειλοί! Δεν θεατρινίστηκαν από την θλίψη του κορονοϊού.
Αγάπησαν τον διωγμό και χλεύασαν τον ονειδισμό του. Τίμησαν και λάτρεψαν το Πνεύμα το Άγιο και την παντοδυναμία του Θεού.
Μίλησαν για την θεία φύση του Χριστού, φωτίστηκαν από το άγιο βάπτισμα και αρπάχθηκαν από τον θείο βλέμμα του Κυρίου. Διαπόμπευσαν τοὺς ὑπεναντίους. Αντιστάθηκαν στην ωμή πραγματικότητα.
Είναι γνήσιοι ομολογητές φυλακισμένοι στα σκουπίδια. Κομισάμενοι την επαγγελία του θεού. Τολμηρά φωτισμένοι και ταυτόχρονα καταδικασμένοι από το κράτος «ἐῤῥαντισμένοι τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς».
Ανακαινισμένοι προτρέπουν ανεξάλειπτα με το φως της συνειδήσεως τα πλήθη. Έχουν το θάρρος μπροστά στο τίμιο αίμα του Χριστού να προσκυνήσουν την Ανάσταση λέγοντας «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν».
Είναι εκείνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ανάστασης που απαγόρευσε το Κράτος. Είναι εκείνοι που γνωρίζουν πραγματικά το πρόσωπο του Χριστού. Είναι μεγαλειώδεις φυσιογνωμίες που αναφωνούν σαν τον Ναθαναήλ «σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Την πίστη που μας παρέδωσαν οι Πατέρες, αυτό τον μεγάλο και ανεξάντλητο θησαυρό τον κρατούν μέσα τους καρδιές άδολες. Καρδιές που δεν κατατρώγουν τις σάρκες συνανθρώπων τους.
Καρδιές που υπομένουν με ζήλο τα παθήματα και τους διωγμούς. Καρδιές που δεν αμφιταλαντεύονται στους διωγμούς. Καρδιές που δεν αποχωρούν από τον πνευματικό στίβο.
Δεν είναι πλανεμένοι από τον κόσμο. Δεν γνωρίζουν την αναισχυντία της βλασφημίας. Είναι ησυχαστές μέσα στον κόσμο. Είναι μυστικοί επόπτες της αλήθειας του Χριστού. Δεν είναι πλανεμένοι και δεν πλανώνται από τον θεϊσμό.
Στη συνείδησή τους είναι κοπιώντες και πεφορτισμένοι. Εξόριστοι και αγρυπνούντες. Στοιβαγμένοι στα άχρηστα σκουπίδια. Ποτισμένοι «αισθήσεως εν Θεώ»( Αββάς Ισαάκ), και «τοκετόν της καθαράς προσευχής» (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς), τέμνονται στο θείο φως το ανέσπερο. Αναχωρητές εγκόσμιοι του κόσμου. Πάμφιλοι εραστές του Χριστού, αναθεματίζουν την ασέβεια.
Η νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου υπήρξε μια λιτανεία της άρνησης της θείας Αγάπης. Η Ανάσταση των ορθοδόξων φέτος στάθηκε κρυμμένη στους κάδους απορριμμάτων. Η τέλεια αγάπη του θεού χρίστηκε με ποινή που αναλογεί στις αμαρτίες μας. Χρίστηκε με την κακοδοξία της αμαρτωλής μας κατάστασης. Κρυμμένη πίσω από την πλάνη του οικουμενισμού, μέσα στην άμετρη ελεημοσύνη του Θεού. (Αββάς Ισαάκ Σύρος) «οι δέ δίκαιοι, εις ζωην αιωνιον εκλαμψουσι νως ο Ηλιος».
Οι δε υιοί της απωλείας, οι αμετανόητοι αποστάτες και αμαρτωλοί, εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον˙ όπου ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. Όπερ εστί παντός πυρός φοβερώτατον».
Χριστός Ανέστη! Αληθώς ανέστη ο Κύριος!