Δανείζομαι το ερώτημα από το μακαριστό προκάτοχο μας, Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κυρό Ειρηναίο, ο οποίος σε τηλεοπτική εκπομπή (20-5-2000), στον τότε τηλεοπτικό Σταθμό «Κύδων TV» (η παράθεση του Σταθμού δια λόγους δεοντολογικούς), διερωτήθηκε ο μεγάλος και φωτισμένος αυτός Ιεράρχης: «ποιοί θέλουν να ξαρματώσουν τον Ελληνικό λαό»; Αιτία; Η αναταραχή της εποχής εκείνης περί του εάν πρέπει ή όχι να αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες!
23 χρόνια μετά διερωτώμαι: Λόγος προφητικός; λόγος αποκαλυπτικός; λόγος προδρομικός; ο λόγος του αοιδίμου προκατόχου μας κυρού Ειρηναίου; Διερωτώμαι, επίσης: εάν θα ζούσε σήμερα ο μεγάλος αυτός Ιεράρχης τι θα έλεγε άραγε;
Πως θα στεκόταν μπροστά σε όλα αυτά που τεκταίνονται στις μέρες μας και τους καιρούς μας; Ποιά θα ήταν η στάση του; η θέση του; η άποψη του; ποια η αντίδραση του;
Σήμερα, όπου την όποια διαφορετικότητα τους κάποιοι (αναμφισβήτητο το δικαίωμα τους αυτό), την προβάλλουν ως «ανάσα ελευθερίας» και ως «νέα κανονικότητα»; Τι σημαίνει αυτό;
Πως ο τρόπος που έζησαν, μεγάλωσαν, γαλουχήθηκαν και τράφηκαν γενεές-γενεών, όσοι δηλ. ανέστησαν αυτό το Έθνος από την τέφρα του, στην ιστορική του πορεία, δεν έζησαν σε «κανονικότητα»; δεν ήταν ελεύθεροι;
Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα που τείνει να γίνει χώρα ηλικιωμένων, που ο πληθυσμός της μειώνεται δραματικά, τι προτείνουν για λύση οι εισηγητές της «νέας κανονικότητας»;
Σήμερα, που προβάλλεται ως δέλεαρ προτίμησης «η κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας στο στρατό», την στιγμή που η Χώρα γειτνιάζει με γείτονες που, ευκαίρως-ακαίρως, εκφράζουν και ανερυθρίαστα δηλώνουν τις προκλητικές και αναθεωρητικές τους τάσεις και διαθέσεις; Στα.. ζάρια η στο… παζάρι θα παιχτεί η τύχη της Ελλάδας; ή μήπως να… συμβιβαστεί;
Σήμερα, που διατυμπανίζεται ότι: «για να γίνει η Ελλάδα από άγονο χωράφι σε Ευρώπη στην πράξη», προϋπόθεση είναι ο χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους «με έντιμη συμφωνία».
Παραθεωρώντας οι ενορχηστρωτές της θεωρίας αυτής, πως ο Νομοθέτης, σε ό,τι αφορά το θέμα της «επικρατούσας θρησκείας» στην Ελλάδα δεν εισάγει νομική ή πολιτιστική καινοτομία, αλλά σέβεται τόσο την μακρά παράδοση, όσο και την θρησκευτική συνείδηση της συντριπτικής πλειονότητας του λαού που συγκροτεί συντεταγμένη Πολιτεία, θεσπίζοντας ταυτόχρονα το απαραβίαστο και το ελεύθερο της θρησκευτικής συνείδησης;
Παραθεωρώντας, επίσης, πως στον σύγχρονο Ευρωπαϊκό πολιτισμό δεν είναι μόνο η Ελλάδα που αναγνωρίζει επισήμως Εκκλησία.
Στην κατηγορία αυτή υπάγονται και άλλες Χώρες πολιτισμού όπως: η Μεγάλη Βρετανία (Αγγλικανική Εκκλησία), η Δανία, (Ευαγγελική-Λουθηρανική Εκκλησία), κ.α. που θεσμοθετημένα αναγνωρίζουν επίσημες Εκκλησίες των Χωρών αυτών.
Τι είναι οι Χώρες αυτές, κατά την άποψη-κρίση των εισηγητών του να γίνει «η Ελλάδα- Ευρώπη στην πράξη»; Απολίτιστες; εκτός Ευρώπης; ή μήπως…. «άγονο χωράφι»;
Σήμερα, όπου η βαρβαρότητα, η βία και ο απανθρωπισμός που επικρατεί, πετά τους αδύναμους, τους ανήμπορους και εμπερίστατους συνανθρώπους μας, τον κάθε.. Αντώνη, στους… σύγχρονους «Καιάδες»;
Στις θάλασσες και τις στεριές, στην εκμετάλλευση και την περιθωριοποίηση, με την υποκρισία να περισσεύει για… «μέτρα» κατόπιν εορτής; «Αυτοί είστε – εκεί που σας παίρνει το κάνετε…..», γράφει προβεβλημένο – με ενσυναίσθηση πρόσωπο- και συνεχίζει: «Αναρωτιέμαι, άδικα βέβαια, αν είχα σκάσει εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος πλούσιος με δύο αυτοκίνητα ασφαλείας από πίσω, θα απαγορευόταν η είσοδος ή θα καθυστερούσε όλο το καράβι μέχρι να φτάσουμε και θα μας κερνούσαν μαργαρίτες;». Αυτοί είμαστε; ή μήπως… αυτοί γίναμε;
Σήμερα, που, σύμφωνα με το νέο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας το οποίο πρόσφατα ψηφίστηκε για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, εισάγονται πολύ σοβαρές ανατροπές στις οικογενειακές σχέσεις και στη διαδικασία απόκτησης παιδιού.
Ποιες; Η τροποποίηση του άρθρου 1455 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με την οποία: «Δωρεά γεννητικού υλικού μεταξύ συγγενών είναι επιτρεπτή μεταξύ συγγενών σε πλάγια γραμμή μόνο».
Ποιά είναι η «πλάγια γραμμή»; Η συγγένεια, είναι γνωστό, ότι είναι δύο ειδών: εξ αίματος και εξ αγχιστείας. Συγγενείς εξ αίματος, σε πλάγια γραμμή, είναι θείος, ανίψια και πρώτα ξαδέλφια.
Συγγενείς δε εξ αγχιστείας είναι οι εξ αίματος συγγενείς του ενός συζύγου ή συντρόφου με τους εξ αίματος συγγενείς του άλλου συζύγου ή συντρόφου, όπως: τα αδέλφια του ενός συζύγου ή συντρόφου με τον άλλο ή τα ανίψια του.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 1357 του Αστικού Κώδικα η συγγένεια εξ αγχιστείας αποτελεί κώλυμα γάμου και μετά τη λύση ή την ακύρωσή του.
Το ίδιο δε ισχύει και για το σύμφωνο συμβίωσης. Ενώ λοιπόν αυτό αποτελεί κώλυμα γάμου, πως αυτό το «κώλυμα» εξανεμίζεται, παύει να ισχύει, στην δωρεά γεννητικού υλικού (σπέρματος ή ωαρίου) μεταξύ των αυτών συγγενών;
Δωρίζει, για παράδειγμα, ο πρώτος θείος το σπέρμα του στην ανιψιά του, (κόρη της αδελφής της γυναίκας του), το μωρό που γεννηθεί τι είναι; Δεν είναι παιδί του;
Αν δοθεί σπέρμα μεταξύ αυτών των προσώπων, δεν είναι αιμομιξία;
Σήμερα, τέλος, που η υποχρεωτικότητα της νέας, ψηφιακής ταυτότητας, έχει δημιουργήσει τέτοια και τόση ένταση, αντίδραση και αγωνία στην κοινωνία;
Ως αιτία αλλαγής της ταυτότητας δηλώνεται ότι πρόκειται περί «οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Εάν αληθεύει όμως ότι η οδηγία αυτή αφορά την χρήση ταυτοτήτων ως μέσων μετακίνησης (κοινώς ως ταξιδιωτικών εγγράφων), και δεν επιβάλει τη χρήση τους εντός Χωρών, δίδοντας, παράλληλα, και την δυνατότητα χρήσης διαβατηρίου.
Εάν αληθεύει πως σε πλήθος Χωρών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως: Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ισλανδία, δεν είναι υποχρεωτικές οι ταυτότητες, στην Ιρλανδία δεν υπάρχουν καν ταυτότητες, και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως: Γερμανία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λιθουανία, Σλοβενία, Σουηδία και Ελβετία υπάρχει η υποχρέωση του πολίτη να αποδείξει την ταυτοπροσωπία του είτε με ταυτότητα, είτε με διαβατήριο είτε με δίπλωμα οδήγησης.
Εάν αληθεύει, επίσης, ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι ταυτότητες έχουν παντελώς καταργηθεί, (δεν υπάρχει καν δυνατότητα έκδοσης δελτίου ταυτότητας), ως και σε άλλες Χώρες του Δυτικού πολιτισμού όπως: Βατικανό, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Η.Π.Α., Ιαπωνία, κ.α.
Εάν αληθεύει ότι με πρόσφατο ΦΕΚ (Β΄ 824/17.02.2023), υπήρξε αλλαγή της υπ’ αρ. 8200/0-297647/10.4.2018 κοινής Υπουργικής απόφασης «Έκδοση νέου τύπου Δελτίου Ταυτότητας Ελλήνων πολιτών», προσθέτοντας το εξής: «Το τελευταίο εδάφιο της παρ. 4 του άρθρου 3 της ίδιας ως άνω απόφασης, αντικαθίσταται ως εξής: «Επιπλέον, στο ως άνω ηλεκτρονικό μέσο αποθηκεύονται το επώνυμο πατέρα, επώνυμο μητέρας, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου και ο τόπος έκδοσης του δελτίου, ενώ θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο».
Εάν αληθεύουν τα όσα δήλωσε πρόσφατα ο κ.Κωνσταντίνος Μαντζής, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Μηχανικός Υπολογιστών, Μηχανικός Πληροφορικών Συστημάτων και εξειδικευμένος στο Ηλεκτρονικό Έγκλημα, στον τηλεοπτικό Σταθμό «ΣΚΑΙ», εκπομπή «Οι Δεκατιανοί» (αναγράφεται ο Σταθμός δια λόγους δεοντολογικούς)· «ένας πολύ έμπειρος», όπως τον παρουσίασαν οι δημοσιογράφοι, ο οποίος υπερασπιζόμενος τις νέες-ηλεκτρονικές ταυτότητες και παρουσιάζοντας τις, δήλωσε: «Η καρδιά της νέας ταυτότητας θα έχει 2 τσιπάκια. Το Ευρωπαϊκό τσιπάκι και το Ελληνικό τσιπάκι, συν την «κεραία» την ταυτότητας, το RFID, (αναγνώριση μέσω ραδιοσυχνοτήτων). Τα τσιπάκια που υπάρχουν μέσα έχουν αποθηκευμένη την πληροφορία. Υπάρχει επίσης και η «μαύρη ταινία». Είναι ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο κάποιοι καρτο-αναγνώστες όταν δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία αναγνώρισης RFID, χρησιμοποιούν αυτή την μαγνητική ταινία, όπου και εκεί υπάρχουν αποθηκευμένα τα στοιχεία τα οποία χρειάζονται και ένας ειδικός καρτο-αναγνώστης, θα μπαίνει σε μία θυρίδα και θα διαβάζει τα στοιχεία που έχει μέσα η ταινία».
«…. Δίνουμε ηλεκτρονικά την πρόσβαση έτσι ώστε να βρει κάποιος τα στοιχεία που χρειάζεται», κατέληξε.
Εάν και εφ΄ όσον αληθεύουν όλα τα ανωτέρω, αναφορικά με τις νέες-ηλεκτρονικές ταυτότητες, τόσο δύσκολο είναι να κατανοηθούν οι ενστάσεις και οι αντιδράσεις όσων δεν επιθυμούν να τις αποκτήσουν;
Αφού τόσες άλλες Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνουν δυνατότητα επιλογής για ταυτοπροσωπία: (ταυτότητα, διαβατήριο, άδεια οδήγησης) γιατί θα πρέπει, στην Χώρα μας να επιβληθεί η υποχρεωτικότητα της, όταν υπάρχει ένα τόσο ομιχλώδες και αδιευκρίνιστο τοπίο γύρω από το θέμα αυτό;
Δεν θα πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψιν η γνώμη-άποψη μεγάλης μερίδας του λαού, ο οποίος εκφράζει την άρνηση του, την στιγμή κατά την οποία δικαιώματα έχουν οι πάντες, και καλώς έχουν;
Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι, μελλοντικά, μπορεί να προκύψει και πως μπορεί να διαχειριστεί μια εξουσία, όταν στην ταυτότητα αυτή και, εν αγνοία του πολίτη: «θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο»;
Εις ό,τι μας αφορά δια το μείζονος σημασίας θέμα αυτό δια την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου και, έως ότου διευκρινιστούν και διασαφηνιστούν όλα τα ανωτέρω, με τρόπο που να μην υπάρχουν σκιές και σύννεφα, ευθαρσώς δηλώνουμε την άρνηση αποδοχής ενός ηλεκτρονικού μέσου, το οποίο φαλκιδεύει την ελευθερία του προσώπου, δώρο Θεόσδοτο, προμήνυμα της δύσης της ελευθερίας του ανθρώπου.
Δηλώνουμε, επιπροσθέτως, ότι δεν ανήκουμε σε καμία ομάδα αρνητών, ακραίων κλπ. , όπως τινές ειρωνικώ τω τρόπω, προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θέμα αυτό.
Ανήκουμε όμως στους σκεπτόμενους πολίτες μιας Χώρας που, για λόγους συνειδήσεως, ελευθερίας του προσώπου, και όχι πίστεως, αρνούμεθα την εκούσια στέρηση αυτής της ελευθερίας μας.
Το.. «ελληνικό όνειρο» που κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν μας τρομάζει και το αρνούμεθα. Η αγωνία της πλειονοψηφίας ενός λαού για το «που πάμε» και «τι ξημερώνει» δεν είναι ιδεολογήματα «παραθρησκευτικών οργανώσεων», όπως τινές διατρανώνουν. Είναι δε μεγάλη η ευθύνη ο λαός αυτός να μην χαριστεί σε «ακραίους» και «φανατικούς».
Ενότητα, ομόνοια, σύμπνοια χρειάζεται το Έθνος.
Εν κατακλείδι, διερωτώμαι και σκέπτομαι: Εάν το 2000 ο μακαριστός προκάτοχος μας κυρός Ειρηναίος έθετε το ερώτημα: «Ποιοι θέλουν να ξαρματώσουν τον Ελληνικό λαό»; σήμερα τι θα έλεγε και τι θα έπραττε;; Τι μέλλει γενέσθαι;
Απαντά ο Απόστολος Παύλος, 20 αιώνες πρίν: «Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄ Κορ. 16, 13)