Λ. Σκ.
Ἡ Ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ πραγματοποίησή της.
Α. Τὸ Πρωτευαγγέλιο τῆς Σωτηρίας
Τὴν ἀποστολὴ τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ στὸν κόσμο ὑποσχέθηκε ὁ Θεὸς μετὰ τὴν τιμωρία τῶν Πρωτοπλάστων καὶ τὴν ἐκδίωξή τους ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν διάβολο: «ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικός, καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς. Αὐτὸς (δηλαδὴ ὁ Χριστός) σοῦ τηρήσει τὴν κεφαλὴν καὶ σὺ τηρήσεις Αὐτοῦ πτέρναν» (Γὲν γ΄15) θέλοντας νὰ πεῖ ὅτι ὁ Χριστός, ὡς ἀπόγονος γυναίκας, θὰ συντρίψει τὴν κεφαλὴν τοῦ ὄφεως, δηλαδὴ θὰ καταργήσει τὸ κράτος τοῦ διαβόλου, ἐνῷ ὁ διάβολος θὰ κτυπήσει τὴν πτέρνα τοῦ Χριστοῦ, ὑπονοώντας ὅτι θὰ ἐπιφέρει τὸν σωματικὸ θάνατό Του. Ἡ ὑπόσχεση αὐτὴ τοῦ Θεοῦ ὀνομάζεται Πρωτευαγγέλιο τῆς Σωτηρίας.
Β. Ἡ πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ-
Ὁ τόπος, ὁ τρόπος καὶ ὁ χρόνος γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ
α. Ὁ τόπος γεννήσεως (Βηθλεὲμ)
Ἑπτακόσια πενήντα χρόνια πρὸ Χριστοῦ ὁ προφήτης Μιχαίας εἶχε γράψει ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθεῖ στὴ Βηθλεέμ, στὸ χωριὸ τοῦ Δαυίδ, ὡς ἑξῆς: «καὶ σὺ Βηθλεὲμ οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ, μὴ ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα. Ἐκ σοῦ γὰρ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραὴλ» (Μιχ ε΄2).
β. Ὁ τρόπος γεννήσεως (ἐκ Παρθένου)
Στὸ πρωτευαγγέλιον τῆς σωτηρίας (Γὲν γ΄15) ποὺ ἀναφέρει στὴ Γένεση ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, ἀναγγέλεται ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθεῖ ἐκ «σπέρματος γυναικός», δηλαδὴ ἄνευ ἀνδρός. Θὰ ἦτο «υἱὸς ἀνθρώπου» ἑνὸς μόνο ἀνθρώπου, μίας γυναίκας καὶ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ἡ παράδοξη αὐτὴ γέννηση προαναγγέλεται ὀκτακόσια χρόνια πρὸ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν προφήτη Ἠσαΐα ὡς ἑξῆς: «διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς σημεῖον. Ἰδού, ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἓξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουὴλ» 3 (Ἠσαΐα ζ΄14)
Ὥστε μέσῳ τοῦ προφήτου Ἠσαΐα, προγνωρίζουμε καὶ τὸν τρόπο τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ
γ. Ὁ χρόνος γεννήσεως
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν παρέλειψε νὰ ἐντοπίσει καὶ χρονικὰ τὴ γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐφώτισε τὸν προφήτη Δανιὴλ ποὺ βρισκόταν στὴ Βαβυλώνα, στέλνοντας τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνήγγειλε: «οἱ συμφορὲς καὶ θλίψεις τοῦ λαοῦ σου καὶ τῆς ἁγίας σου πόλεως Ἱερουσαλήμ, ἔχουν περιορισθεῖ σὲ ἑβδομήντα ἑβδομάδες (δηλ.490 ἐννοεῖ ἔτη), γιὰ νὰ τεθεῖ καὶ σφραγίδα σὲ κάθε προφήτη, ἐπειδὴ τότε θὰ χρισθεῖ ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων» (Δανιήλ θ΄24). Ἡ προφητεία αὐτὴ ἐλέχθη περὶ τὸ 500 π.Χ..
Συνεχίζεται…