Γράφει ο Φαρσαλινός Κωνσταντίνος, Δρ Ιατρικής.
Μετά την προχθεσινή απόφαση της Επιτροπής εμβολιασμού της Βρετανίας (JCVI) ότι το όφελος του εμβoλιασμoύ για τις ηλικίες 12-15 ετών δεν είναι αρκετό ώστε να προτείνει τον καθολικό εμβολιασμό στα υγιή παιδιά, πρωτοσέλιδα βρετανικών εφημερίδων αναφέρουν πως η κυβέρνηση ΘΑ ΑΓΝΟΗΣΕΙ τη σύσταση.
Προσέξτε, δεν μιλάμε για σύσταση υποχρεωτικού εμβολιασμού. Μιλάμε για σύσταση εμβολιασμού, εθελοντικά. Προφανώς η επιτροπή εμβολιασμού βασίστηκε στα δεδομένα ασφάλειας που προέρχονται από τη φαρμακοεπαγρύπνηση, μια λέξη που προκαλεί σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω ποια είναι η αξιοπιστία των δεδομένων φαρμακοεπαγρύπνησης στην Αγγλία. Δεν ξέρω ποια είναι η αξιοπιστία τους στην Ελλάδα, αλλά κάποια στιγμή ίσως θα πρέπει να τo διερευνήσει η δικαιοσύνη (όχι σήμερα βέβαια – μην είστε αφελείς – αλλά όταν η σημερινή κατάσταση θα είναι παρελθόν).
Στο Οντάριο του Καναδά πάντως, η επίπτωση μυοκαρδίτιδας σε άνδρες ηλικίας 18-24 ετών ήταν 37,4 περιπτώσεις ανά εκατομμύριο δόσεις Pfizer και 263,2 περιπτώσεις ανά εκατομμύριο δόσεις Moderna (η αναφορά εδώ: https://tinyurl.com/5ykfkdmz).
Περιμένω κάποιον να μου δείξει οποιοδήποτε εγκεκριμένο εμβόλιο γενικής χρήσης από τον πληθυσμό που εμφανίζει περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες (όχι μόνο μυοκαρδίτιδες) μετά τη χρήση του. Να θυμίσω ότι το εμβόλιο για τη γρίπη των χοίρων το 1976 είχε αποσυρθεί επειδή προέκυψαν 10 επιπλέον περιστατικά Guillain Barre ανά εκατομμύριο δόσεις (συνήθως είναι 1 περιστατικό ανά εκατομμύριο) μετά τη χρήση του. Βέβαια, τότε δεν υπήρξε τελικά πανδημία οπότε αλλάζει η ανοχή σε επιπλοκές.
Είναι πάντως ανύπαρκτη η ηθική νομιμοποίηση μαζικής χρήσης και υποχρεωτικότητας όταν είναι άγνωστες τις συνθήκες ευθύνης και άγνωστο καθεστώς αποζημίωσης για ενδεχόμενες βλάβες. Και μόνο η ύπαρξη ενδεχόμενων βλαβών, όσο σπάνιες κι αν είναι, σε συνδυασμό με την περιορισμένη χρονική διάρκεια ανοσίας (που χαρακτηρίζει το “τείχος ανοσίας” ως την μεγαλύτερη ανοησία που ειπώθηκε το τελευταίο έτος), κάνουν την υποχρεωτικότητα (άμεση ή εκβιαστική) ΑΝΗΘΙΚΗ. Σε υποχρεώνουν, σε εκβιάζουν, για να σου που μετά ότι δήθεν συναίνεσες ελεύθερα. ΑΙΔΩΣ ΚΥΡΙΟΙ, άγνωστη λέξη για εσάς.
Κι όμως, βλέπει καθημερινά ο καθένας μας “στρατιωτάκια” να παρελαύνουν στα μέσα ενημέρωσης τρομοκρατώντας τους γονείς και τα παιδιά, όταν τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ για τον 1,5 χρόνο αναφέρουν μέχρι σήμερα 3 θανάτους (αμφίβολο αν είναι όλοι από COVID) σε 72.491 επιβεβαιωμένες μολύνσεις (πολλαπλάσιες πραγματικές μολύνσεις, ίσως και πάνω από 300.000). Θέλουν να πάρετε εσείς (υποτίθεται) την απόφαση, αλλά συμμετέχουν σε ένα όργιο εκφοβισμού και παραπληροφόρησης για να σας “πείσουν”. Και το ερώτημα είναι:
ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ αυτοί οι κύριοι για τη χυδαιότητα που διαπράττουν καθημερινά;
Στις ΗΠΑ, έχουν καταγραφεί συνολικά 470 θάνατοι (https://tinyurl.com/wc7nujj4) σε 1,5 χρόνο με σχεδόν 5 εκατομμύρια επιβεβαιωμένες μολύνσεις (πολλαπλάσιες πραγματικές), ενώ ο RSV προκαλεί κάθε χρόνο 100-500 θανάτους (150-750 θανάτους σε 1,5 χρόνο), αλλά δεν πανικοβάλλεται κανένας (https://tinyurl.com/dtjr7wfw)
Πρέπει να θεωρείς τον άνθρωπο ως το τελευταίο σκουπίδι για να επιβάλλεις αυτή το αίσχος της τρομοκρατίας και της υποχρεωτικότητας. Όταν μάλιστα δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ο ιός, όταν η προστασία είναι ξεκάθαρα προσωπική και όταν η θνητότητα σε ηλικίες κάτω των 50 ετών είναι πρακτικά ίδια σε εμβολιασμένους και μη-εμβολιασμένους στην Αγγλία (ΕΙΚΟΝΑ από PHE: https://tinyurl.com/y5ezk8p9), τότε το ερώτημα είναι:
Γιατί επιβάλλονται οι εκβιασμοί υποχρεωτικότητας;
Σε κάθε περίπτωση, η αδιαμφισβήτητη επιστήμη έχει για τις κυβερνήσεις το ρόλο αναλώσιμου φερέφωνου. Που αμφισβητείται και πετιέται στα σκουπίδια όταν δεν εξυπηρετεί αυτό το ρόλο.
Στην Ελλάδα δεν θα πρέπει κανείς ανησυχεί. Τα συγκεκριμένα, γνωστά εδώ και καιρό, επιστημονικά φερέφωνα, συνεπικουρούμενα από δήθεν ιδεολόγους υμνητές των αποβλήτων της ιστορίας που διακονούν τις “δικαιωματικές υποχρεωτικότητες”, συνεχίζουν το ρόλο τους. Κι μη νομίζετε ότι θα ξεφύγουν τα παιδιά από τα διατάγματα για την προστασία του λαού και του κράτους. Θέλουν να σώσουν υποχρεωτικά και όλα τα υγιή παιδιά, χωρίς να ξέρουμε από τι πρέπει να τα σώσουν.
Κάποιοι από αυτούς τους πρόθυμους προσπαθούν να μιμηθούν πετυχημένους κινηματογραφικούς ρόλους της γνωστής ηθοποιού Μάρθας Βούρτση. Δεν πρέπει να τους κάνετε αυτή τη χάρη. Αφήστε τους απλά να κοιτούν το πάτωμα από ντροπή. Γιατί μπορεί να απολαμβάνουν προνόμια, χρήματα, δημοσιότητα και likes από παρατρεχάμενους, αλλά πρόσωπο με πρόσωπο δεν τολμούν να έρθουν ούτε με τη λογική και πραγματικότητα (που έχουν βιάσει κατ’ εξακολούθηση), ούτε με την κοινωνία. Άλλοι μας αποχαιρετούν από τα διαδικτυακά μέσα, ξεχνώντας ότι υπάρχει το κουμπί print screen σε κάθε πληκτρολόγιο, χρήσιμο για την εποχή κανονικότητας όπου οι νομικές διαδικασίες θα έχουν άλλο νόημα και σημασία.
Σε αυτές τις συνθήκες πολιτικο-επιστημονικής τρομοκρατίας και ενημερωτικής φαυλότητας, οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι τρομοκρατημένοι. Από τη μία είναι οι τρομοκρατημένοι για τις ενδεχόμενες επιπλοκές του εμβολίου, που νομίζουν ότι θα συμβούν σε όλους, ενώ ταυτόχρονα πιστεύουν ότι ο ιός είναι ακίνδυνος. Από την άλλη είναι οι τρομοκρατημένοι ότι ο ιός θα τους σκοτώσει όλους, ενώ θεωρούν απολύτως ασφαλές το εμβόλιο αφού δεν βλέπουν να πέφτουν όλοι αναίσθητοι στο δρόμο. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται και οι δύο, κι ας μην το καταλαβαίνουν. Η τρομοκρατία επιβάλλεται οριζόντια, με διαφορετικές εκφάνσεις.
Όλοι αυτοί είναι τα θύματα, οι κομπάρσοι, που άδικα καταφέρονται ο ένας εναντίον του άλλου. Θύματα και κομπάρσοι τελικά είναι και όσοι βρίσκονται στη μέση. Θύτες, όμως, είναι το πολιτικό σύστημα που παραδίδει μαθήματα ολοκληρωτισμού, τρομοκρατίας, εκβιασμού, κοινωνιοπάθειας, αντι-δημοκρατικότητας και ακραίας εχθρότητας και αποστροφής προς τον άνθρωπο. Θύτες είναι επίσης οι “αυθεντίες”-πρόθυμοι του συστήματος, που ενεργά συμμετέχουν στο πολιτικό θέατρο φορώντας το μανδύα της επιστήμης. Αυτούς πρέπει να αντιμετωπίσουν τόσο οι τρομοκρατημένοι από το εμβόλιο όσο και οι τρομοκρατημένοι από τον ιό.
Όλη αυτή η συγχορδία υποσχέθηκε τείχος ανοσίας, τέλος της πανδημίας, επιστροφή της ελευθερίας, COVID-free κοινωνία, και σωτηρία.
Στην πραγματικότητα, πωλούν μια επ’ άπειρον αιχμαλωσία. Με την συζήτηση για την 4η δόση, που ήδη ξεκίνησε στο Ισραήλ (https://tinyurl.com/z7x3jntt)
Τελικά η υποχρεωτικότητα είναι η σωτηρία μας για όλους αυτούς, όχι η παροχή υπηρεσιών υγείας. Είναι το τίμημα που πληρώνει ο άνθρωπος και η κοινωνία για την αποτυχία της επιστήμης να κατασκευάσει μια αποτελεσματική σε βάθος χρόνου προληπτική παρέμβαση, και για την αποτυχία να διαχειριστούν με σοβαρότητα και διαφάνεια το πρόβλημα. Μια παταγώδης αποτυχία που αρνούνται να ομολογήσουν, αλλά που χρησιμοποιούν για να διαιωνίσουν την επικίνδυνη αντίληψη των διαταγμάτων σωτηρίας που ισοπεδώνουν την ιδιωτικότητα, την προσωπική επιλογή, την αυτοδιάθεση στο σώμα και την αξιοπρέπεια. Αυτά αποτελούν τον αυτοσκοπό, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακολουθεί και η σωτηρία από την κλιματική κρίση.
Κάποιοι μπορεί να χρειάζονται και 3η, και 4η, και 14η δόση, για σωματικούς ή ψυχολογικούς λόγους. Φυσικά δεν πρέπει να την στερηθούν. Πολλοί άνθρωποι κάνουν κάθε χρόνο το ετήσιο εμβόλιο της γρίπης. Αλλά είναι ένα συμβατικής τεχνολογίας εμβόλιο, με δεκαετίες δεδομένων ασφάλειας, που δεν χορηγείται κάθε 6 μήνες, δεν έγινε ποτέ υποχρεωτικό δια των εκβιασμών και δεν οδήγησε ποτέ σε ομαδική υστερία απαιτήσεων να εμβολιαστεί ο διπλανός για να μην σκοτώσει τον εμβολιασμένο που υποτίθεται εμβολιάστηκε για να προστατευθεί.
Άλλοι, που δεν χρειάζονται ή νομίζουν ότι δεν χρειάζονται τους επαναλαμβανόμενους εμβολιασμούς, ίσως θεωρούν ότι μετατρέπονται σε junkies, μια υποτιμητική-υβριστική λέξη για τους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών που δεν μπορούν να στερηθούν τη δόση τους και αυτό τους μετέτρεψε σε ασθενείς. Είναι δικαίωμά τους. Η στέρηση του δικαιώματος επιλογής σε παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα είναι απειλή για όλους, ακόμη και για εκείνους που επέλεξαν και θα επιλέξουν να εμβολιαστούν. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, απλά περιμένει τη σειρά του να δεχθεί την εισβολή στο σώμα και στη ζωή του, ακόμη και όταν δεν θα το αποδέχεται. Άλλωστε η διαχείριση της κλιματικής κρίσης, στα ίδια πρότυπα με την “επιτυχία” της πανδημίας είναι ήδη προ των πυλών.
Ζούμε την εποχή του σύγχρονου liberalism ολοκληρωτισμού, μια επανάληψη της ιστορίας διαταγμάτων για τη σωτηρία του λαού και του κράτους. Μπορεί να είναι άλλο το σενάριο και άλλη η υποχρεωτική “σωτηρία”. Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και όταν αποφασίσουμε όλοι μας να ξαναρχίσουμε να σκεφτόμαστε, τότε ελπίζω να τους πετάξουμε όλους στα μη-ανακυκλώσιμα σκουπίδια της ιστορίας, εκεί που πραγματικά ανήκουν.