Τὴν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως – 4 Ἀπριλίου 2021 – ἡμέρα γιά τήν Ἐκκλησία σταυροαναστάσιμη, ἑορτὴ θυσίας καὶ χαρᾶς, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ ἁγιώτατος πνευματικός μας πατέρας π. Σαράντης Σαράντος. Ἀληθῶς σ’αὐτὸν ἁρμόζουν οἱ λόγοι τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως : «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ’ἄρτι. Ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’αὐτῶν ( Ἀποκ. 14,13).
Ὁ προσφιλής μας πνευματικὸς ζῶν πάντοτε «ἐν Κυρίῳ», ἀναπνέων τόν Χριστό διὰ τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς, νήφων καὶ ἀγρυπνῶν ὑπὲρ τῆς ψυχῆς του καὶ τῆς σωτηρίας τῶν κατά σάρκα καί Πνεῦμα τέκνων του, ἐξεδήμησε πρὸς τὸν Κύριο κατάφορτος μέ τίς εὐαγγελικές ἀρετὲς ὡς ἐλαία κατάκαρπος καὶ λαμπάς πολύφωτος.
Ἔφυγε γιὰ νά ἀναπαυθεῖ ἀπό τούς πολλαπλούς κόπους του, κόπους ἀκατάπαυστους κατά τὸν προσωπικό του ἀγῶνα, ἀλλά καί κατά τή διακονία του. Θυσιαστική τέλεση τῶν καθημερινῶν ἀκολουθιῶν, ἔμπονη διακονία στο κοιμητήριο τοῦ Ἀμαρουσίου,πολύωρη ἐξομολόγηση, κήρυγμα, ποιμαντικὲς καὶ παραμυθητικές ἐπισκέψεις, συγγραφή κειμένων τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες. Χωρίς νά ἀμελεῖ τήν οἰκογένειά του ἦταν παρών σέ κάθε λύπη καὶ χαρά, ἕτοιμος νά προσφέρει κάθε πνευματικὴ καί ὑλικὴ βοήθεια.
Ὡς κεφαλή καί ἄγρυπνος ἐπόπτης καὶ διάκονος τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν συνεργαζόταν νηφάλια καὶ διακριτικά μέ τά ὑπόλοιπα μέλη της. Διδάσκαλος ἡμῶν καί ἄλλων πολυαρίθμων ἱερέων – πνευματικῶν του παιδιῶν μᾶς νουθετοῦσε καὶ μᾶς συνέτιζε, μᾶς χειραγωγοῦσε στήν ἱερατική μας διακονία ὅλους μαζί, ἀλλά καὶ τὸν καθένα χωριστά μέ τό ἀπόσταγμα τῆς ἁγιοπνευματικῆς του ἐμπειρίας καί τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὅλα γίνονταν μέ βαθειὰ ταπείνωση καὶ διάκριση. Τόν χαρακτήριζε τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καὶ ὁ σεβασμός στούς θεσμούς τῆς ἐκκλησίας. Παρέμεινε ἕως τέλους ριζωμένος στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας χωρίς δυτικόφρονες καὶ οἰκουμενιστικές παρεκκλίσεις. Ἀπτόητος καὶ εἰλικρινής, μέ τήν κατά Χριστόν ἀπάθειά του ἀσκοῦσε ἔλεγχο σἐ ὅλα τά ἔργα καί τά σχέδια τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ τά κείμενά του καί τή διοργάνωση διαλέξεων καὶ ἡμερίδων. Ἡ παρουσία του ἦταν ζωντανή σέ ἐκδηλώσεις καὶ σέ λαοσυνάξεις πού γίνονταν γιά τήν Ἑλλάδα μας καὶ τήν Ὀρθοδοξία.
Ἄν καί ἡ πολιτεία του ἦταν πλήρης πειρασμῶν καί δοκιμασιῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου, ἐκεῖνος πάντοτε παρέμενε ἀνεξίκακος καὶ συγχωρητικός. Ἔτσι γίνεται φανερό ὅτι βρισκόταν στόν ὀρθό δρόμο καθώς γράφει ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ ἀπευθυνόμενος στόν κατὰ Χριστὸν ἀγωνιστή:
Ὅταν γὰρ εὑρήσεις ἐν τῇ ὁδῷ σου εἰρήνην ἀναλλοίωτον, τότε φοβήθητι ὅτι μακρὰν ἀπέχεις ἐκ τῆς θείας τρίβου τῆς πατουμένης ὑπὸ τῶν μοχθηρῶν ποδῶν τῶν ἁγίων.
Μετάφραση : Ὅταν στο δρόμο τῆς ζωῆς σου βρίσκεις ἀδιατάρακτη εἰρήνη, χωρίς πειρασμούς, τότε νὰ φοβηθεῖς καί νὰ βάλεις κατὰ νοῦ ὅτι ἀπέχεις πολύ ἀπὸ τήν θεία ὁδό πού πατοῦν τά καταπονημένα πόδια τῶν ἁγίων.
Τά πόδια ὅμως τοῦ πνευματικοῦ μας πατρὸς μέσα ἀπό τούς πειρασμούς βάδιζαν τή θεία ὁδό τῆς χριστο-ἀσκήσεως καὶ τῆς θυσιαστικῆς διακονίας πάντοτε καταπονημένα καὶ ἁγιασμένα, ἐνῷ ἡ ἐσωτερική πνευματική χαρά ἀκτινοβολοῦσε σέ ὅσους τόν πλησίαζαν.
Ἀφοῦ πέρασε ἕνα στάδιο πολλαπλῶν δοκιμασιῶν πλησιάζοντας τήν ἀχειρότευκτη πόλη τῆς Βασιλείας δοκίμασε τόν πικρότερο πειρασμό.
Ὅσον γὰρ διαβαίνεις ἐν τῇ ὁδῷ τῆς πόλεως τῆς βασιλείας καὶ πλησιάζεις τῇ πόλει, τοῦτο ἔστω σοι σημεῖον· ἡ ἰσχὺς τῶν πειρασμῶν ἀπαντᾷ σοι · καὶ ὅσον πλησιάζεις, τοσοῦτον οἱ πειρασμοὶ πληθύνονται κατὰ σοῦ ( Ἀββᾶς Ἰσαάκ).
Μετάφραση : Τό ὅτι διαβαίνεις τήν ὁδό πού ὁδηγεῖ στήν πόλη τῆς Βασιλείας, αὐτό εἶναι τό σημάδι : Σέ συναντοῦν ἰσχυροί πειρασμοί καί ὅσο πλησιάζεις στήν Πόλη, τόσο καί πληθαίνουν οἱ ἐναντίον σου πειρασμοί.
Δοκιμάστηκε σκληρά, ἀλλά τώρα ἀναπαύεται στήν Χώρα τῶν Ζώντων χαίρων καὶ ἀγαλλόμενος.
Σήμερα ὡς Ἐκκλησία καί Ἔθνος βρισκόμαστε σέ πολύ δυσχερῆ κατάσταση. Κάποιες στιγμές νιώθουμε μόνοι, ἀδικημένοι καί ἀπροστάτευτοι. Ὁ πατήρ Σαράντης ὅταν ἤμασταν στενοχωρημένοι λόγῳ τῶν διαφόρων δυσκολιῶν στό ἐκκλησιαστικό σῶμα καί στήν πατρίδα μας, ἔλεγε : Ὁ Χριστός κυβερνᾶ τήν Ἐκκλησία Του. Ἐμεῖς θά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε καί Ἐκεῖνος θά ἀναλάβει τά ὑπόλοιπα.
Φρονοῦμε ὅτι αὐτὸ πού ἐπιβάλλεται ἀπὸ ἐδῶ καὶ στό ἑξῆς εἶναι νά μείνουμε σταθεροί στήν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοση, ἀσυμβίβαστοι μέ τόν ἀντίχριστο Οἰκουμενισμό καί τά τεχνάσματα τῆς Νέας ἐποχῆς καί τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων· κοντὰ στήν ἄσκηση τῆς Εὐχῆς καὶ στή θεία Λατρεία χωρίς διαθέσεις καινοτομίας καὶ ἀσεβῶν παρεμβάσεων στὴν ἐκκλησιαστική ζωή, ἑνωμένοι καί πιστοί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἀκριβῶς ὅπως πολιτεύθηκε ὁ πνευματικός μας πατέρας.
Θρηνοῦμε μυστικά τήν ὀρφάνια μας, τή στέρηση τοῦ πατρός καί διδασκάλου μας, ἀλλά ἔχουμε καί μία ἐσωτερική βεβαιότητα ὅτι ὁ π. Σαράντης, ὡς ζωντανή εἰκόνα τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, θά μᾶς στηρίζει μέ τίς πρεσβεῖες του, ὅτι θά εὔχεται πρός τόν Κύριο καί Δεσπότη μας Ἰησοῦ Χριστό ὄχι μόνο γιά τά πνευματικά του παιδιά, ἱερεῖς καί λαϊκούς, ἀλλά «καί ὑπὲρ πάσης ψυχῆς χριστιανῶν ὀρθοδόξων» καθώς ὅλοι τόν ἀγαποῦσαν, ὅλους τούς ἔβαζε μέσα στήν καρδιά του καί προσευχόταν γι’ αὐτούς, γι’ αὐτό καί δέν εἶχε ἐχθρούς.
Πάτερ ἅγιε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν!
Γιά τήν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Πρωτ. Ἰωάννης Φωτόπουλος
Ἐφημέριος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς