Του Ανδρέα Δημητρόπουλου, ομ. Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ
Υπέρτατο κριτήριο η κατ’ Αριστοτέλη φύση του πράγματος. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του γάμου είναι η εξ αυτού απόκτηση τέκνων, δυνατότητα την οποία παρέχει η διαφορά του φύλου των δύο μερών που συνιστούν την ένωση του γάμου. Μόνον τα ετερόφυλα ζευγάρια μπορούν εκ του γάμου τους να αποκτήσουν τέκνα. Προφανώς η μη απόκτηση τελικά τέκνου εκ του γάμου ετερόφυλου ζεύγους για ιατρικούς κλπ λόγους δεν έχει επιπτώσεις στην φύση του γάμου ως ένωσης ετεροφύλων.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ως εκ της φύσεως του πράγματος, δηλαδή κατά κυριολεξία γάμος, δεν μπορεί να υπάρχει μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου καθόσον και εκ της ελλείψεως της διαφοράς αυτής, λείπει a priori η δυνατότητα τεκνοποίησης. Μεταξύ ζευγών του ιδίου φίλου και του αντιθέτου φίλου υπάρχει επομένως έκ της φύσεως ιδιαίτερα σημαντική διαφορά αναγόμενη σε αυτήν την ίδια την υπόσταση του ανθρώπινου γένους.
Ο επονομαζόμενος «γάμος» ομοφυλοφίλων μη δυνάμενος εκ της φύσεως να τεκνοποιήσει, δεν είναι στην πραγματικότητα γάμος, έστω και αν ο νομοθέτης τον αναγνωρίζει, αλλά συμβίωση. Από την άποψη αυτή η παρέμβαση του νομοθέτη αλλοιώνει το νόημα των λέξεων και δεν μπορεί να εξισώσει τον “γάμο ομοφυλοφίλων” με τον κατά κυριολεξία γάμο δηλαδή ετεροφύλων καθόσον ο νόμος δεν μπορεί να επιβάλει τα εκτός φύσεως δεν μπορεί δηλαδή να προσδώσει στα ομόφυλα ζεύγη την ικανότητα να τεκνοποιούν.