Μαυρίζει η ψυχή μας τα τελευταία χρόνια με την ανικανότητα και ανεπάρκεια της κρατικής μηχανής. Μιά πνίγεται κόσμος στη Μάνδρα, την άλλη καίγονται δεκάδες άνθρωποι στο Μάτι. Την άλλη καίγονται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους με τα πύρινα μέτωπα να σβήνουν στις ακρογιαλιές. Τώρα ήρθε και ο χιονιάς με τραγελαφικές καταστάσεις ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας.
Νωρίτερα και έως τις μέρες μας μια τραγική Πολιτεία αφήνει χωρίς υγειονομική πρωτοβάθμια φροντίδα 10.000.000 ψυχές και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή πολιτών μέσα από ψεύδη, πολιτικές σκοπιμότητες, εγκλεισμούς, υποχρεωτικότητες. Πιο μπροστά ακόμη, μια περίοδο-ντροπή για την πατρίδα μας, κάποιες τραγικές κυβερνήσεις ξεπούλησαν τον εθνικό μας πλούτο στέλνοντας στον τάφο χιλιάδες συνανθρώπους μας και διαλύοντας την εθνική μας οικονομία. Η ιστορία άλλωστε επαναλαμβάνεται σε αέναους κύκλους. Κοινή συνισταμένη πάντα, ένας ανυπεράσπιστος πολίτης.
Δεν θα παραθέσω άλλα παραδείγματα. Είναι πολλά και ξεκινούν πολλά χρόνια πριν.
Αναρωτιόμαστε συχνά για το ποιόν των κυβερνώντων και των συνεργατών τους και αναπτύσσουμε πολλές θεωρίες. Όμως τελικά μάλλον φλυαρούμε. Την ανάλυση του προβλήματος την έκανε προ χιλιάδων ετών ο συγγραφέας του βιβλίου της Π. Δ. “Σοφία Σειράχ”. Μιλά για την θεόσδοτη αρετή της σοφίας και πόσο κρίσιμη είναι η παρουσία της στη ζωή και το έργο των Αρχόντων. Έτσι, στο 10ο κεφάλαιο (στίχοι 1-5), διαβάζουμε :
«Κριτής σοφός παιδεύσει τον λαόν αυτού, και ηγεμονία συνετού τεταγμένη έσται. Κατά τον κριτήν του λαού αυτού ούτως και οι λειτουργοί αυτού, και κατά τον ηγούμενον της πόλεως πάντες οι κατοικούντες αυτήν. Βασιλεύς απαίδευτος απολεί τον λαόν αυτού, και πόλις οικισθήσεται εν συνέσει δυναστών. Εν χειρί Κυρίου εξουσία της γης, και τον χρήσιμον εγερεί εις καιρόν επ αυτής. Εν χειρί Κυρίου ευοδία ανδρός, και προσώπω γραμματέως επιθήσει δόξαν αυτού».
Δηλαδή, ο σοφός και συνετός άρχοντας θα διαπαιδαγωγήση καλώς τον λαό του, η δε διοίκησις και διακυβέρνησις του συνετού θα είναι τακτοποιημένη και καλώς οργανωμένη.
Οποίος είναι ο άρχων και κριτής ενός λαού, τέτοιοι θα είναι και οι υπάλληλοι και υπουργοί του, και οποίος είναι ο κυβερνήτης και διοικητής μιάς πόλεως, τοιούτοι θα είναι και όλοι οι κάτοικοί της.
Ο αδιαπαιδαγώγητος και αμόρφωτος βασιλεύς θα οδηγήσει εις καταστροφήν τον λαόν του. Μία δε πόλις θα κατοικηθεί από πολλούς και θα ακμάσει εις πληθυσμόν, χάρη στη σύνεση των αρχόντων της.
Εις τας χείρας του Θεού είναι πάσα επί της γης εξουσία, και ο Θεός θα αναδείξει εις τον κατάλληλον καιρόν τον ωφέλιμον άρχοντα.
Η ευδοκίμησις και πρόοδος του ανθρώπου είναι εις το χέρι του Θεού, και Αυτός θα θέσει επί του προσώπου του άρχοντος και νομοθέτου την δόξαν αυτού”!!!
Σύνεση, λοιπόν, και σοφία χρειάζονται οι άρχοντες των κρατών και των πόλεων. Δηλαδή οι πολιτειακοί και αυτοδιοικητικοί άρχοντές μας.
Που να βρεθούν αυτές οι αρετές, όμως, μεταξύ ανθρώπων που όχι μόνο δεν έχουν τον παραμικρό φόβο Θεού, αλλά και προσελκύουν πάνω τους τις δυνάμεις του Πονηρού Άρχοντος του αιώνος τούτου και σπάνια και τα ανάλογα εκκλησιαστικά επιτίμια!
Στην ακολουθία του αγιασμού κατά την έναρξη του σχολικού έτους, στον Απόστολο, περιγράφεται αυτή η σοφία ως προερχόμενη από τον Θεό. Και αποδεικνύεται από τα σημάδια της που είναι η ειρήνη, η έλλειψη του φανατισμού, της ακαταστασίας, της διχόνοιας, της φαυλότητας. Αλλιώς γίνεται ψυχικά επιζήμια, δαιμονιώδης. Δεν έχει σχέση, τότε, με το Άγιο Πνεύμα και παράγει καρπούς που δε φέρνουν την ειρήνη και τα αγαθά έργα.
Και η σύνεση είναι πολύτιμη αρετή για την δίκαιη, ειρηνική, φιλάνθρωπη, αγαθή διοίκηση. Είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί κανείς τα όσα υπάρχουν και όσα συμβαίνουν γύρω μας και η οποία συνδυάζεται με την αρετή της φρόνησης που είναι η επιλογή της σωστής σε κάθε περίπτωση ενέργειας. Άρα, ο καλός ηγέτης που διοικεί με αγαθό και εποικοδομητικό τρόπο είναι ο συνετός και φρόνιμος. Δηλαδή ο σοφός.
Η σοφία όμως είναι αρετή που μας προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Και όσοι δεν έχουν γνήσια σχέση με τον Θεό, δεν μπορούν παρά να έχουν την επίγεια, την ανθρώπινη σοφία που όμως δεν εγγυάται και αγαθά αποτελέσματα.
Όσα, λοιπόν, πτυχία κι αν προσθέσει κανείς στο βιογραφικό του από μεγάλα φημισμένα πανεπιστήμια όπως το Yale, το Χάρβαρντ, το MIT, της Οξφόρδης κλπ, κανένα εχέγγυο ανθρωπιάς, αγαθών έργων και αγαστής θεάρεστης και άρα φιλάνθρωπης διοίκησης δεν παρέχουν. Αντίθετα, αυτή η ανθρώπινη σοφία συχνά οδηγεί στις έριδες, τις μάχες, την κοινωνική αναστάτωση, την ακαταστασία, την διαίρεση και κάποτε την τυραννία λόγω της αλαζονείας του κοσμικού άρχοντα.
Αυτή την άσχημη κατάσταση και τις πολλές της επιπτώσεις στην καθημερινότητά του βλέπει και ο λαός και μη μπορώντας να εμβαθύνει και διακρίνει την πηγή της όλης αυτής ακαταστασίας, στρέφεται μοιραία στην ύβρη. Ίσως έτσι εξηγείται και το γνωστό σύνθημα «Μητσοτάκη…»!
Ευλόγως θα αναρωτηθεί κάποιος που θα βρούμε τέτοιους άρχοντες. Η απάντηση δόθηκε παραπάνω, στο βιβλίο “Σοφία Σειράχ”. Να γίνουμε εμείς καλύτεροι, σοφότεροι, συνετότεροι, φρονιμότεροι χριστιανοί και ο Θεός εν καιρώ θα αναδείξει και παρουσιάσει τους κατάλληλους ηγέτες. Και να παραδεχθούμε ότι η όποια κοινωνική και εθνική πρόοδος περνάει μέσα από την βούληση του Αγίου Τριαδικού Θεού και τη δική μας σχέση μ αυτήν.
Συνεπώς, ας μην σκανδαλιζόμαστε και απορούμε και εκνευριζόμαστε με την αβουλία, ανεπάρκεια, ανικανότητα των Αρχόντων να υπηρετήσουν το λαό που τους εξέλεξε. Ίσως να τους ζητάμε πράγματα που δεν μπορούν να δώσουν αφού ποτέ δεν έμαθαν πώς να διοικούν και πώς να υπερασπίζονται τα δίκαια του λαού.
Μιλάμε άλλη γλώσσα και καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση η συννενόησή μας.
Άρα, μήπως το ψάρι δεν βρωμάει τελικά πάντα απ’ το κεφάλι;