Αγιοταφίτες: Τα μαύρα σύννεφα του πολέμου έχουν απλωθεί πυκνά πάνω από την Αγία Γη των Ιεροσολύμων, της Παλαιστίνης και όλων των ιερών προσκυνημάτων όπου γεννήθηκε, περπάτησε, δίδαξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Χριστός.
Ο ατελείωτος κύκλος αίματος στη Μέση Ανατολή έχει περιζώσει όλους τους ηρωικούς ακρίτες της Ορθοδοξίας: ιερείς, μοναχούς, λαϊκούς και εθελοντές που με πνεύμα αυτοθυσίας κρατάνε Θερμοπύλες στο σημείο μηδέν των διεθνών εξελίξεων. Όντας μαθημένοι στον κίνδυνο, τις απειλές και τα ένοπλα ξεσπάσματα της ευρύτερης περιοχής, ακόμα και εκείνοι μιλούν τώρα για μια πρωτοφανή κλιμάκωση της κατάστασης, και βλέπουν μια ατμόσφαιρα να μυρίζει μπαρούτι και θάνατο.
Σε μια υπέροχη συνέντευξη της μοναχής Δανιηλίας στην «Καθημερινή», η 61χρονη αδελφή μας που ζει στη Μονή της Μικρής Γαλιλαίας, όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει περίπτωση να εγκαταλείψει τους Αγίους Τόπους λόγω της έκρυθμης κατάστασης στη Μέση Ανατολή, εκείνη απάντησε: «Μερικές φορές, όταν φτάνω στα όριά μου, περνάει από το μυαλό μου ως ενδεχόμενο, αλλά το μετανιώνω αμέσως. Ο Χριστός διάλεξε αυτά τα μέρη για να σαρκωθεί και να γίνει άνθρωπος, δεν πήγε στο Βέλγιο ούτε στο Λουξεμβούργο. Ποια είμαι εγώ που θα γκρινιάξω, που θα παραπονεθώ;».
Τι να πει κανείς για αυτή τη γενναιόψυχη και γεμάτη αυταπάρνηση στάση ζωής; Σε αυτήν την απάντηση που μας γεμίζει υπερηφάνεια, αντικατοπτρίζεται το ηρωικό πνεύμα ολόκληρης της ελληνορθόδοξης αδελφότητας που βρίσκεται εκεί για να δίνει ζωή στα άγια προσκυνήματα. Και από αυτήν την απάντηση συνειδητοποιούμε πόσο «μικροί» είμαστε εμείς, που ζούμε στην πολυτέλεια και την άνεση ενός χριστιανισμού που δεν μας κοστίζει τίποτε το ιδιαίτερο, και όμως νομίζουμε πολλές φορές ότι είμαστε «κάποιοι».
Ακόμα και τώρα που οι ρουκέτες περικυκλώνουν το Ισραήλ και οι άρχοντες της γης βρίσκονται σε ετοιμότητα μάχης, οι Αγιοταφίτες δίνουν τον καθημερινό αγώνα τους σαν να μην άλλαξε τίποτα στον ρου των γεγονότων. Και όντως δεν άλλαξε τίποτα τρόπον τινά.
Στην ανθρώπινη σφαίρα έρχονται τα πάνω – κάτω, γιατί η ανθρωπότητα παραδίδεται ολοένα και περισσότερο στο χάος. Στην πνευματική σφαίρα όμως, εκείνοι οι ακριτικοί μαχητές της Ορθοδοξίας μεταχειρίζονται τα ίδια «όπλα» όπως πάντοτε. Την πίστη, την προσευχή, την αγρυπνία, τη νηστεία, την ευχή «υπέρ του σύμπαντος κόσμου». Όλα αυτά τα «όπλα» γίνονται «πυρηνικές βόμβες» πνεύματος, που αναπέμπονται από τον ιερό τόπο που ανέτειλε η σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Είναι λίγο αυτό; Κάθε άλλο. Είναι μια κορυφαία αλλά αθέατη μάχη στην πρώτη γραμμή, που ελπίζουμε ότι ίσως θα ελκύσει το έλεος του Θεού και θα διώξει τη σκιά του θανάτου από τη Μέση Ανατολή.
Το γεγονός ότι οι συμπατριώτες μας δεν εγκαταλείπουν τα προπύργια της Ορθοδοξίας στους Αγίους Τόπους, θα έπρεπε να μας ελέγχει πάρα πολύ. Γιατί αυτοί δεν εγκαταλείπουν τη Αγία Γη ούτε τώρα που φλέγεται η Μέση Ανατολή, ενώ εμείς πολλές φορές θεωρούμε την παρουσία τους «δεδομένη» και τους εγκαταλείπουμε με την αδιαφορία μας. Γιατί αυτοί δεν γκρινιάζουν για τις δυσκολίες και τα δεινά που αντιμετωπίζουν, ενώ εμείς χαλάμε τον κόσμο και γκρινιάζουμε για όλα, και ας ζούμε σαν «παραχαϊδεμένοι» χριστιανοί. Γιατί αυτοί ζουν την κάθε μέρα με την επίγνωση ότι μπορεί να είναι η τελευταία τους, ενώ εμείς ζούμε την κάθε μέρα σαν να μας την χρωστάει ο Θεός.
Πέρα από τα αθώα θύματα που υπάρχουν και από τις δύο πλευρές, οφείλουμε να βάλουμε στην προσευχή μας και την ελληνορθόδοξη φρουρά της πίστεως που στέκεται εκεί ακοίμητη, στους Αγίους Τόπους. Να ευχόμαστε για την προστασία τους και να μην έχουν άλλες δοκιμασίες, γιατί ο πόλεμος έφτασε στο κατώφλι τους. Έχουν την ανάγκη της έμπρακτης συμπαράστασής μας ακόμα περισσότερο τώρα, που το πολεμικό κλίμα θα αποτρέπει τους προσκυνητές και οι αδελφοί μας ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες στον βιοπορισμό τους και τη συντήρηση των προσκυνημάτων. Αν ο πόλεμος τραβήξει πολύ ή – ακόμα χειρότερα- αν επεκταθεί, τα προσκυνήματα θα ερημώσουν και θα μαραζώσουν. Και πολλοί είναι οι «καλοθελητές» που καραδοκούν να τα αρπάξουν, εκμεταλλευόμενοι τις τρέχουσες εξελίξεις.
Είναι ύψιστης σημασίας ζήτημα να μείνει ζωντανό το λάβαρο της ελληνορθοδοξίας στους Αγίους Τόπους μέσα σε αυτήν την αντάρα του πολέμου, γιατί εκεί χτυπάει η πνευματική καρδιά της ανθρωπότητας και θα είναι τεράστιο πλήγμα να στερηθούμε αυτήν την ευλογία, σε αυτήν την εσχατολογική εποχή. Σε έναν κόσμο που τρέχει με ραγδαία ταχύτητα προς το χείριστο, χρειαζόμαστε αυτήν την πνευματική σταθερά.