Μαριάνθη Γ. Ζήση
Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος: ΥΠΟΚΡΙΣΙΣ ΕΣΤΙΝ, ΕΤΕΡΟΝ ΕΧΕΙΝ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΝ ΠΟΙΕΙΝ
Εκπλήσσομαι στην ακόλουθη συνειδητοποίηση: Πόσες φορές ακόμη θα έχουν θέση και χώρο στη ζωή μας τα λόγια του Ιωάννη Χρυσοστόμου αναφορικά με την υποκρισία. Περικυκλωμένοι από αυτήν, την βλέπουμε να παρουσιάζεται σε κάθε έκφανση της ζωής και αναρωτιέμαι: Μέσα σε πόσο ψέμα ζούμε;
Εδώ και πολύ καιρό έχω παρατηρήσει τόσο στη Δράμα όσο και στη Θεσσαλονίκη (και είναι σίγουρο ότι υπάρχει σε όλες πλέον τις πόλεις της Ελλάδος) την εξής διαφήμιση σε τοίχους, πλακάτ και βιτρίνες: Από τη μια χαμογελαστές, όμορφες κοπέλες να κρατούν υπό μορφή βεντάλιας ένα μάτσο από κατοστάρικα και πενηντάρικα σε ευρώ και από την άλλη άκρη να υπάρχει ένα βουνό από χρυσά κοσμήματα και από κάτω μια παρότρυνση δοσοληψίας.
Όλο αυτό πλαισιωμένο με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, σιγουριάς και υποτιθέμενης χαράς!
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΨΕΜΑ
Τι συμβαίνει; Πού οδηγούμαστε; Για ποια ανάκαμψη μας μιλούν και ποια ανάπτυξη; Ο κόσμος παροτρύνεται να πουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει και αυτό γίνεται με το χαμόγελο της υποκρισίας. Χρυσά κοσμήματα, κάποια περιττά, κάποια με συμβολική σημασία, μια που χαρίστηκαν σε στιγμές ιδιαίτερες και μοναδικές στη ζωή του ανθρώπου, ξεπουλιούνται. Ο λόγος είναι η παράταση της επιβίωσης κατά μία εβδομάδα ή ένα μήνα. Πόσο φτηνό και τιποτένιο μπορεί να είναι όλο αυτό; Ο τρόπος που παρουσιάζεται; Απόλυτα υποκριτικός και παραπλανητικός.
Ένα χαμόγελο τα σκεπάζει όλα, ακόμη και την μεγαλύτερη απάτη. Μια όμορφη κοπέλα σε κάνει προς στιγμή να ξεχάσεις το ζωτικό πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζεις και να σε καθηλώσει σε μια δοσοληψία, η οποία θα αναστείλει για μια ακόμη φορά την νοητική λειτουργία και την απόφαση για αντίδραση. Η υποκρισία θα κουκουλώσει την όλη διαδικασία με μια υπόσχεση: Μη σε νοιάζει τι γίνεται, εγώ είμαι εδώ, όταν θα ξανά-δυσκολευτείς φέρε ό,τι σου έχει απομείνει, τις βέρες του γάμου σου ή ακόμη και τον βαπτιστικό σου Σταυρό ή και του παιδιού σου, που σίγουρα δεν τον φοράει μήπως και τον χάσει. Εγώ είμαι εδώ, για να σου θυμίσω ότι πριν από χρόνια σε έβαλα να δουλεύεις, να χάνεις χρόνο μπροστά στις βιτρίνες μέχρι να διαλέξεις το καλύτερο και το ωραιότερο και τώρα στα παίρνω μαζεμένα.
Συγνώμη, που ένα χαμόγελο μου γεννάει όλες τις παραπάνω σκέψεις, όμως ευθύνεται το ότι είναι χαμόγελο υποκρισίας. Το αληθινό χαμόγελο είναι ακλόνητο, εκπέμπει αισιοδοξία, χαρά, πίστη, αγάπη και ελπίδα. Και ένα είναι σίγουρο, ότι δεν πρόκειται ποτέ να το βρεις δίπλα σε ένα βουνό χρυσού, απλά γιατί ο χρυσός λιώνει και τότε το χαμόγελο παγώνει, επιβεβαιώνοντας την ψευτιά του.
Ίσως μέσα από αυτή την διαφήμιση θυμηθούμε και ανακαλύψουμε το αληθινό χαμόγελο, αυτό που δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Ίσως πάλι μέσα από τις δυσκολίες προβληματιστούμε για το αν έπρεπε ανά τους αιώνες ο Σταυρός μας να είναι χρυσός, ή ξύλινος και απλός, έτσι ώστε να μη διατρέχει ποτέ τον κίνδυνο μήπως λιώσει ή μήπως ξεπουληθεί για τριάντα αργύρια!