Μαριάννας Ζήση
΄΄Υπόκρισις εστι έτερον έχειν και έτερον ποιείν΄΄
Ιωάννη Χρυσοστόμου
Και δυστυχώς στην Ελλάδα σήμερα μας αφορά όλους, μια που είμαστε ΑΝΙΚΑΝΟΙ να προστατέψουμε έστω και ένα ανήλικο παιδί. Αυτή είναι η Ελλάδα του πνεύματος!
Δράμα, 4-6- 2013, μεσημέρι, κεντρικό πάρκο, παιδόφιλος, δύο ανήλικα εννέα ετών, σουγιάς, ασελγείς πράξεις.
Αυτή είναι μία από τις εικόνες της Ελλάδος και συγκεκριμένα του δήμου Δράμας το έτος 2013. Κάποτε ακούγαμε τέτοιου τύπου ειδήσεις για περιοχές και σχολεία της Αμερικής και ακούγονταν μακρινά και φανταστικά. Τώρα έσκασαν μπροστά στα πόδια μας και είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού, του υψηλού επιπέδου, των πολλών ομιλιών, των πολλών διαλέξεων, επιμορφωτικών σεμιναρίων, των πολλών κηρυγμάτων, και του βρώμικου προσωπείου που εδώ και χρόνια χτίζεται .
Εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας, τα διαπαιδαγωγούμε και τα μεγαλώνουμε με τη λογική του αποτελέσματος και της αιτίας. Σπάει ένα ποτήρι και ρωτάμε ποιός το έσπασε, ξεραίνεται ένα λουλούδι και ρωτάμε ποιός δεν το πότισε.
Θέλουμε, εμείς οι υποκριτές, οι ανεύθυνοι ενήλικες, να πλάσουμε υπεύθυνα παιδιά.
Ποια λοιπόν θα είναι η απάντησή μας στο ερώτημα: Γιατί αυτός ο άνθρωπος (που είχε απασχολήσει και στο παρελθόν τις αστυνομικές αρχές για το ίδιο αδίκημα) κυκλοφορούσε ελεύθερος; ενώ θα έπρεπε είτε να νοσηλεύεται είτε να είναι υπό παρακολούθηση;
Απαιτούμε από τα παιδιά μας συνέπεια και υπευθυνότητα τη στιγμή που σύσσωμος ο κόσμος των ενηλίκων στέκεται προκλητικά ανεύθυνος μπροστά στο σοβαρότατο ζήτημα της εξασφάλισης στοιχειώδους α σ φ ά- λ ε ι α ς στην απροστάτευτη ομάδα των ανηλίκων.
Η υποκρισία των ενηλίκων.
Και εδώ υπάρχει ένα και μοναδικό ερώτημα το οποίο κάποτε πρέπει να απαντηθεί αν θέλουμε να σταματήσουμε να κολυμπάμε στις ακαθαρσίες καλοντυμένοι!
Ποιος ευθύνεται; Θα αναλάβει ποτέ κανείς την ευθύνη;
Ή μας βολεύει η απάντηση: Ένα ατυχές περιστατικό! Όλα Καλά! Σςςςςςςςςςςςς, συνεχίστε να κοιμάστε ήσυχοι. Στο κάτω, κάτω δεν ήταν δικά μας τα παιδιά.
Όπως δεν ήταν δικό μας και το παιδί στο Αγρίνιο που πριν δεκαπέντε ημέρες δολοφόνησε τη μητέρα του. Όπως δεν ήταν δικά μας και τα κορίτσια στα οποία ασέλγησε ο εκπαιδευτικός. Όπως δεν ήταν δικά μας τα πεντακόσια ανήλικα στο νησί της Χίου που σχετίζονταν με τα ναρκωτικά μέσα και έξω από τα σχολεία.
Δεν ξέρω πόσοι έμμεσα και πόσοι άμεσα φέρουν ευθύνη για την ανικανότητα της Ελληνικής κοινωνίας να παρέχει ασφάλεια μέρα μεσημέρι μέσα σε κεντρικό πάρκο της πόλης. Η αστυνομία, ο δήμος, η δημοτική αστυνομία, η εκκλησία, η πρωτοβάθμια, η δευτεροβάθμια, όλοι εμείς που λεγόμαστε ΕΝΗΛΙΚΕΣ και υπερέχουμε έναντι των απροστάτευτων ανηλίκων;
Πάντως για μια ακόμη φορά αναδεικνύεται:
Πόσο μα πόσο τελικά μας βολεύει η κρίση να είναι «οικονομική»!!!