Γράφει ο δάσκαλος, κ. Θεόφιλος Παπαδόπουλος
Δὲν εἴμαστε οἱ φτωχότεροι τῶν συνεταίρων, ὄχι. Ἡ δική μας τράπεζα διαθέτει θησαυροὺς κατευθυντηρίων.
Ὅταν σὲ κάποια, ὄχι μακρινή, φάση τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ ἡ ἀνθρωπότητα βρεθεῖ μπροστὰ σὲ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια καὶ σὲ ἐφιαλτικὰ ἀδιέξοδα, τότε μὲ τὴν ἀγωνία στὰ μάτια, ὅπως ὁ χρεωκοπημένος ἔμπορος, θὰ προστρέξει σ’ αὐτὴν τὴν Τράπεζα (μας) καὶ θὰ ἐκλιπαρήσει γιὰ κάποια μακροπρόθεσμα δάνεια καὶ γιὰ κεφάλαια κινήσεως. Καὶ αὐτὲς οἱ παροχὲς θὰ τῆς δοθοῦν, καὶ μάλιστα χωρὶς τόκους καὶ ἐγγυήσεις καὶ ἄλλα τέτοια ἐφευρήματα. Γιατὶ ὁ Ἑλληνισμὸς ὑπῆρξε πάντοτε Καθίδρυμα γιὰ τὴν Ἀνθρωπότητα καὶ ὄχι κερδοσκοπικὴ ἐπιχείρηση.
Τὸ αὐτὸ θὰ πράξει καὶ στὸ ἄμεσο μέλλον, ὅπως καὶ στὸ παρελθὸν ἐνίσχυσε μὲ τὰ πνευματικὰ ἐφόδια τῆς Ἀνατολῆς (μὲ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὸν Χριστιανισμὸ) τὸν πρωτόγονο Εὐρωπαῖο, ποὺ εἶχε ὡς ἄμεση καταβολή του τὸν σπηλαιάνθρωπο καὶ τὸν τρωγλοδύτη τῶν σκοτεινῶν δρυμῶν. Ἀλλὰ γιὰ νὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ τὸ κάνουμε, θὰ πρέπει νὰ μὴν ἀφήσουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ παρασυρθεῖ, νὰ μὴν ἀποστατήσουμε ἀπὸ τὴν ἀποστολή μας (βλ. Ἡ κλήση καὶ ἀποστολὴ τοῦ Ἕλληνα, Ἁγίου Νεκταρίου).
Καὶ αὐτὸ θὰ γίνει ἂν ἀποκτήσουμε Ἑλληνικὴ Παιδεία, ἡ ὁποία σὰν ἐκεῖνες τὶς παλιὲς πανοπλίες ἔδινε ἀρχοντιὰ σ’ ἐκεῖνον ποὺ τὶς ντυνότανε, φανέρωνε ἀντρειοσύνη, ἀλλὰ καὶ ποὺ προστάτευε ἀπὸ τὶς σπαθιὲς καὶ τὰ ἐχθρικὰ βέλη.
Ὁ λαός μας σήμερα συνωθεῖται καὶ ὁρμάει νὰ ἐπιβιβαστεῖ στὸ τρένο ποὺ τοῦ ὑπόσχεται ταξίδια σὲ χῶρες καὶ «πολιτεῖες φανταστικές». Ἔτσι λένε τὰ projects καὶ τὰ prospectus. Ἀλλὰ ὁ σατανικὸς ταξιδιωτικὸς πράκτορας, ἐν προκειμένῳ ἡ ΝΤΠ (Νέα Τάξη Πραγμάτων), ἔχει συνεννοηθεῖ μὲ τὸν μηχανοδηγό: «Πήγαινέ τους μέχρι τὴν εἴσοδο τοῦ τοῦνελ. Ἐσὺ πήδα κι ἄφησέ τους μὲ ἀκυβέρνητο τὸ τρένο νὰ χαθοῦν στὰ σκοτάδια. Ἐμᾶς οὔτε ποὺ θὰ μᾶς βροῦνε. Ἀλλάζουμε συνεχῶς διεύθυνση καὶ φίρμα».
Λοιπὸν ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ἂς μὴν ἐμπιστευόμαστε οὔτε πράκτορες οὔτε τρένα. Φυσικὰ ὄχι ἀπομόνωση. Ἀλλὰ καχυποψία καὶ θωράκιση. Ὄχι ἀγκαλιὲς καὶ ἀσπασμοὺς καὶ ἄκαιρους ἐνθουσιασμούς! Νὰ παραμείνουμε Ἕλληνες.
Ὄχι στὶς αἱρέσεις, τὶς ψευτοθρησκεῖες, στὴν ἀλλοίωση τῆς γλῶσσας καὶ τὶς σκοτεινὲς ἑταιρεῖες, ποὺ σκοπός τους εἶναι νὰ ὑπονομεύουν μὲ «διαλογισμούς», «ὑπερβατισμοὺς» καὶ ἄλλες τέτοιες ἀηδίες τὴν ὀρθόδοξη πίστη μὲ τὸ ἀνεκλάλητο πνευματικὸ βάθος της. Εἶναι σὰν νὰ δίνουμε τσεκουριὲς στον κορμὸ τοῦ «ἐθνικοῦ» δέντρου καὶ νὰ τὸ ἀποκόπτουμε ἀπὸ τὶς ρίζες του. Πῶς θὰ ζήσει; Θὰ γίνει (καὶ θὰ γίνουμε) κούτσουρα!
Ὅλα τὰ παραπάνω μὲ τὴ μεθοδευμένη προβολὴ καὶ τὴν πλύση ἐγκεφάλου θεωρήθηκαν ὡς ἡ πεμπτουσία τῆς «προόδου». Δηλαδὴ μὲ κάποια πιὸ ὠμὴ γλῶσσα δασκάλεψαν τὴ νεολαία, ἀλλὰ καὶ τοὺς μεσήλικες ἀπογοητευμένους ἀριστερούς, ὅτι «πρόοδος» εἶναι τὸ νὰ ξεκόψεις ἀπὸ τὸ «σπίτι» σου (πατρίδα, χωριό, πόλη), τὸ νὰ γυρίσεις τὴν πλάτη πρὸς τὴν Παράδοση, τὸ νὰ ἀλλάξεις ταυτότητα, τὸ νὰ μασκαρευτεῖς μὲ τὰ ἀποφόρια ξένων ἰδεολογιῶν, τὸ νὰ δικαιολογήσεις τοὺς σφαγεῖς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸ νὰ παραποιήσεις τὴν Ἱστορία, τὸ νὰ δυσφημήσεις τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ ἔργο τῶν νεομαρτύρων τοῦ ἐθνικοῦ καὶ πνευματικοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸ νὰ δυτικοποιήσεις, νὰ ἀθεοποιήσεις τὴν Παιδεία, καὶ τόσα ἄλλα ποὺ ἄκριτα, ὑποβολιμαῖα καὶ φανατικὰ θεωρήθηκαν «πρόοδος» καὶ ἀναμφισβήτητες (!) ἀλήθειες.
Γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει ἡ Παιδεία μας νὰ βασιστεῖ στὴν πολιτισμικὴ ἁλυσίδα μὲ τοὺς μεγάλους κρίκους ποὺ σφυρηλατήθηκαν σὲ Ἑλληνικὰ πνευματικὰ ἐργαστήρια ἀπὸ τοὺς χρόνους τῆς Ἰωνίας, τῆς Ἀθήνας, τῆς Μεγάλης Ἑλλάδας, τοὺς Ἀλεξανδρινοὺς χρόνους, τοὺς χρόνους τῆς Ρώμης, τῆς Ρωμανίας (Βυζαντίου), τῆς Ἀναγέννησης, τῆς Σύγχρονης Ἐποχῆς ξεκινώντας ἀπὸ τὸν 18ο αἰῶνα μέχρι καὶ σήμερα.
Ἄρα ἡ ἑλληνικὴ παιδεία θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἕνας συγκερασμὸς σοφίας καὶ ἤθους ὡς συνισταμένη στάσεως ζωῆς, ἡ ὁποία καθορίζει τὴν πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ διὰ μέσου ὅλων τῶν ἐποχῶν. Θὰ πρέπει τέλος ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι «ἀποτελοῦμε τοὺς ζωντανοὺς πνευματικοὺς θεματοφύλακες τῆς ἀνθρωπότητας, ὅτι μοῖρα μας εἶναι νὰ εἴμαστε πάντοτε σύγχρονοι καὶ πάντοτε ὑπόλογοι γιὰ τὸν κόσμο, τὴν οἰκουμένη καὶ ὅτι μόνη ἰδεολογία ποὺ ἐπέζησε καὶ ἐπιζεῖ στὸ πέρασμα τῶν χιλιετηρίδων εἶναι ἡ ἰδεολογία τοῦ Ἑλληνισμοῦ*»
*Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, τοῦ Ἀντώνη Τρίτση, Ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, στὴν συνάντηση μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐκπαιδευτικὴ Ἡγεσία, Παλαιὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, Ἀθήνα, 8 Ἰουλίου 1987.
Παπαδόπουλος Θεόφιλος
Δάσκαλος, Ἔδεσσα