Ζήση Μαριάνθης
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Υπόκρισις εστί έτερον έχει και έτερον ποιείν.
Στις 4 Φεβρουαρίου πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία στην Ευρωβουλή το ψήφισμα με τίτλο «Χάρτης πορείας κατά της ομοφοβίας και των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου». Το ψήφισμα αυτό αναφέρεται στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, διεμφυλικών και διαφυλικών προσώπων, (ΛΟΑΔΔ). {Να σημειώσω ότι μάλλον μόνο οι παιδόφιλοι απουσιάζουν}
Το ψήφισμα ζητεί από τα κράτη μέλη να αναγνωρίζουν σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ όλες τις μορφές γάμου, συμφώνων συμβίωσης και γονικής ιδιότητας.
Ακόμη ζητεί από τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν την πρόσβαση των μόνων γυναικών και των λεσβιών σε θεραπείες γονιμότητας και υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Επίσης ζητείται να διασφαλιστεί ο σεβασμός στις «Παρελάσεις Υπερηφάνειας».
Στα πλαίσια της πολιτικής αυτής είναι αναγκαίο να καταρτιστεί ένας χάρτης πορείας, μια στρατηγική ή ένα σχέδιο δράσης σε τομείς όπως η απασχόληση και η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Στον τομέα της εκπαίδευσης η Ευρωπαϊκή επιτροπή πρέπει να προάγει την ισότητα και την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου μέσω των προγραμμάτων και για τη νεολαία και την εκπαίδευση. Σύμφωνα με το ψήφισμα οφείλει να διευκολύνει την ανταλλαγή ορθών πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών στον τομέα της τυπικής εκπαίδευσης και του διδακτικού υλικού.
Αρχικά θα πρέπει να σημειωθεί ότι ουδείς έχει το δικαίωμα να σχολιάζει και να κατακρίνει οποιαδήποτε ανθρώπινη ύπαρξη. Επίσης δεν μπορούμε να περάσουμε και στην νομιμοποίηση ή στην δημιουργία νέων οικογενειακών προτύπων. Κυρίως όμως, μέσα από όλα τα παραπάνω δημιουργούνται πάρα πολλά ερωτήματα αναφορικά με τον τρόπο που θέλουν όλοι οι σοφοί της Ευρωβουλής να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν, σχετικά με την ομοφοβία και τα όσα διεκδικεί η ομάδα ΛΑΟΔΔ! Δεν θα αναφερθώ καθόλου στους ευρωβουλευτές μας και στην ψήφο τους. Το ζήτημα της εκπαίδευσης όμως, είναι ζωτικό. Ιδίως όταν αναφερόμαστε στις τρυφερές ηλικίες, στην απαιτητική εφηβεία και στο τέλος αυτής με τον εκκολαπτόμενο νέο να πασχίζει να διαμορφώσει
την ταυτότητά του. Πώς θα προσεγγίσουν για παράδειγμα την περίπτωση ενός αμφίφυλου ο οποίος στην απλή νεοελληνική επιλέγει συντρόφους και από τα δύο φύλα. Μπορούν τα παιδιά που διακατέχονται από την περιέργεια να διαχειριστούν τέτοιου είδους ζητήματα;
Η πραγματική αφετηρία του όλου προβληματισμού νομίζω ότι έχει άλλη χροιά και όχι αυτή που φαίνεται, κατά της ομοφοβίας δηλαδή. Δυστυχώς, είναι κοινώς αποδεκτό ότι τα τελευταία χρόνια μεθοδεύεται μια σεξουαλικοποίηση του ανθρώπου (αν θα μπορούσα να δημιουργήσω τον όρο). Δεν έχει να κάνει με το φύλο, έχει να κάνει με την έλλειψη σεβασμού στο ανθρώπινο σώμα και στις ιδιωτικές στιγμές, που κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει με τον σύντροφό του. Έχει ανοίξει ένα παράθυρο και έχει ενεργοποιηθεί ένας μηχανισμός όπου ο πυρήνας της κάθε ανθρώπινης έκφρασης είναι το σεξ. Περιοδικά ευρείας κατανάλωσης, ταινίες, εκπομπές, σίριαλ, παραστάσεις, εφημερίδες, έως και δελτία ειδήσεων έχουν ένα φακό στα απόκρυφα μέρη του ανθρωπίνου σώματος καλλιεργώντας μια άκρατη φιληδονία και μια σεξομανή κοινωνία.
Δεν γνωρίζω πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που δεν επιτρεπόταν να φανεί η γάμπα της γυναίκας ή το ντεκολτέ της, πάντως το σίγουρο είναι ότι σήμερα έχουμε φτάσει στο τελείως αντίθετο άκρο, σε αυτό της πλήρους ασέβειας απέναντι στο ανθρώπινο σώμα. Με αφορμή λοιπόν όλον αυτό τον σεξουαλικό καταιγισμό, είναι απόλυτα φυσικό να ξεσηκωθούν όλες αυτές οι ομάδες και να διεκδικούν και αυτοί, την προβολή στην οποία εκτίθεται η ετεροφυλοφιλία με άμετρο και ασεβή τρόπο.
Το θέμα λοιπόν είναι πολύ πιο βαθύ και έχει να κάνει με την γενικότερη έκπτωση των ηθών. Πάνω εκεί μπαίνει και το κερασάκι στην τούρτα και παρουσιάζονται όλες αυτές οι ομάδες ανθρώπων να διεκδικούν δικαίωμα ασφαλούς δημοσιοποίησης, και δημιουργίας οικογένειας. Άλλο μέγιστο ζήτημα.
Υπάρχει όμως, ένα ερώτημα: Το δικό μας δικαίωμα για οπτικά ερεθίσματα με σεβασμό στο ανθρώπινο σώμα και στις ιδιωτικές στιγμές του κάθε ανθρώπου ποιος θα το διεκδικήσει; Γιατί σήμερα αυτό το δικαίωμα βάλλεται και προσβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλο δικαίωμα, αδιάκοπα και πανταχόθεν. Ή μήπως κάνω λάθος;
Εάν ισχύει ότι ο άνθρωπος τα άνω θρώσκει, δηλαδή ότι είναι πλασμένος για να εξετάζει τα άνω… θα λέγαμε ότι σήμερα γίνεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια προκειμένου να εξετάζει τα κάτω.
Η πλήρης απανθρωποίηση του πολλά υποσχόμενου ανθρώπου!
Αυτό επιθυμεί η προοδευτική Ευρώπη;