Γράφει ο John W. Whitehead, Δικηγόρος – Συγγραφέας
«Έπρεπε να ζήσεις – και έζησες, από συνήθεια η οποία μετατράπηκε σε ένστικτο – με την προϋπόθεση ότι ο κάθε ήχος που έκανες ακουγόταν και, εκτός από αν γινόταν στο σκοτάδι, η κάθε κίνηση ελεγχόταν εξονυχιστικά» – George Orwell, 1984
Υπήρχε το ενδεχόμενο της καταστροφής.
Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 15 Δεκεμβρίου 2020, η Google πλήγηκε από μια τεράστια παγκόσμια διακοπή λειτουργίας κατά την οποία όλες οι υπηρεσίες της που ήταν διαδικτυακά συνδεδεμένες κατέρρευσαν, περιλαμβάνοντας τις εφαρμογές Nest, Google Calendar, Gmail, Docs, Hangouts, Maps, Meet και YouTube.
Η διακοπή λειτουργίας διήρκησε μόλις μια ώρα, αλλά αυτό ήταν μια τρομακτική υπενθύμιση αναφορικά με το πόσο εξαρτημένος έχει γίνει ο κόσμος στις διαδικτυακά συνδεδεμένες τεχνολογίες οι οποίες να κάνουν τα πάντα, από το να ξεκλειδώσουν τις πόρτες και να ανοίξουν τη θέρμανση μέχρι να έχουν πρόσβαση σε αρχεία της εργασίας τους, να στέλνουν e–mail και να πραγματοποιούν τηλεφωνικές κλήσεις.
Ένα χρόνο νωρίτερα, μια διακοπή λειτουργίας της Google οδήγησε τους χρήστες της Nest σε ανικανότητα πρόσβασης στους δικούς τους θερμοστάτες, στο έξυπνο κλείδωμα και στις κάμερες Nest. Καθώς ανέφερε η Fast Company, «Αυτό που συνέβη σημαίνει ουσιαστικά πως εξαιτίας της διακοπής λειτουργίας της αποθήκευσης στο cloud, οι άνθρωποι εμποδίστηκαν από το να εισέλθουν μέσα στα σπίτια τους, να χρησιμοποιήσουν τον κλιματισμό τους και να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους.»
Καλώς ήρθατε στο Matrix.
Είκοσι και κάτι χρόνια αφού η θρυλική ταινία των αδελφών Wachowskis, The Matrix μας εισήγαγε σε έναν φουτουριστικό κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι υφίστανται σε μια τεχνητή πραγματικότητα του υπολογιστή η οποία λειτουργούσε με παντοδύναμα μηχανήματα- ένας κόσμος όπου η επιλογή ανάμεσα στο να υπάρχεις σε μια προσβεβλημένη διάψευση της εικονικής και ονειρικής κατάστασης ή να αντιμετωπίσεις την σκληρή και δύσκολη πραγματικότητα της ζωής συνοψίζονται σε ένα μπλε ή κόκκινο χάπι- ήδη βρισκόμαστε στο χείλος της μήτρας μιας τεχνολογικής κυριαρχίας που εμείς κατασκευάσαμε.
Κατοικούμε στο προοίμιο του The Matrix με την κάθε μέρα που περνά, να έχουμε μια κλίση περισσότερο προς τις εκστατικές εικονικές κοινωνίες, την εικονική πραγματικότητα και τις εικονικές ευκολίες που είναι τεχνολογικά κατευθυνόμενες και διαχειριζόμενες από μηχανήματα τεχνητής νοημοσύνης τα οποία βρίσκονται σε πορεία ταχείας ανάπτυξης προκειμένου να αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα όντα και τελικά να επικρατήσουν σε κάθε πλευρά της ζωής μας.
Η επιστημονική φαντασία είναι γεγονός.
Στην ταινία The Matrix, ο προγραμματιστής Thomas Anderson γνωστός ως χάκερ Neo ξυπνάει από έναν εικονικό ύπνο από τον Μορφέα, έναν αντάρτη που επιδιώκει να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από την κατάσταση του ισόβιου λήθαργου που της επιβλήθηκε από τους μηχανισμούς της υπερβολικά αναπτυγμένης τεχνητής νοημοσύνης οι οποίοι βασίζονται σε ανθρώπους ως μια πηγή οργανικής ισχύος. Με το νου τους συνδεμένο σε μια τέλεια κατασκευασμένη εικονική πραγματικότητα, λίγοι άνθρωποι ποτέ συνειδητοποιούν πως ζουν σε έναν τεχνητό ονειρικό κόσμο.
Στον Neo του δίνεται μια επιλογή: ή να πάρει το κόκκινο χάπι, να ξυπνήσει και να λάβει μέρος στην αντίσταση ή να πάρει το μπλε χάπι, να παραμείνει αδρανής και να χρησιμεύσει ως αναλώσιμο για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα επέλεγαν το μπλε χάπι.
Στην περίπτωσή μας, το μπλε χάπι – ένα εισιτήριο μιας διαδρομής σε ένα ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης ισοβίως – έχει καλυφθεί με μέλι προκειμένου να κρύψει την πικρή γεύση, πωλήθηκε σε εμάς στο όνομα της ωφέλειας και διανεμήθηκε ως ένδειξη για την απίστευτα γρήγορη σύνδεση στο Διαδίκτυο, για το σήμα στα κινητά τηλέφωνα που ποτέ δεν πέφτει καμία κλήση (λόγω κακού σήματος), για τους θερμοστάτες οι οποίοι μας κρατούν στην ιδανική θερμοκρασία χωρίς εμείς να πρέπει να σηκώσουμε το δαχτυλάκι μας και για τη ψυχαγωγία που μπορεί να μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο στις τηλεοράσεις μας, τα τάμπλετ και τα κινητά μας τηλέφωνα ταυτοχρόνως.
Ακόμα δεν είμαστε μονάχα υπό την κυριαρχία αυτών των τεχνολογιών οι οποίες σκόπευαν να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Εμείς έχουμε υποδουλωθεί από αυτές.
Κοίτα γύρω σου. Οπουδήποτε κι αν κοιτάξεις, οι άνθρωποι είναι τόσο εθισμένοι στις συσκευές τους που διαθέτουν οθόνη και είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο-όπως είναι τα smart phones, τα τάμπλετ, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι τηλεοράσεις- στα οποία μπορούν οι άνθρωποι να βυθίζονται επί ώρες σε έναν εικονικό κόσμο όπου η ανθρώπινη αλληλεπίδραση φιλτράρεται δια μέσου της τεχνολογίας.
Αυτό δεν είναι ελευθερία.
Αυτό δεν είναι καν πρόοδος.
Αυτό είναι τεχνολογική τυραννία και αυστηρός πειθαρχικός έλεγχος που επιτυγχάνεται μέσω της πολιτειακής παρακολούθησης, των εταιρικών κολοσσών όπως η Google και το Facebook και των κυβερνητικών οργανισμών κατασκοπίας όπως η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA).
Τόσο κυριευμένοι είμαστε από το να αξιοποιούμε όλες τις τελευταίες τεχνολογίες τις οποίες διαθέτουμε χωρίς να σκεφτόμαστε τις επιπτώσεις της απροσεξίας μας, «χτυπάμε το κεφάλι» σε έναν κόσμο στον οποίο η απαράδεκτη εξάρτησή μας από τις συνδεδεμένες στο διαδίκτυο συσκευές και μικροσυσκευές μας προετοιμάζει για ένα μέλλον στο οποίο η ελευθερία θα είναι μια ψευδαίσθηση.
Μέχρι στιγμής δεν είναι μόνο η ελευθερία που κρέμεται από μια κλωστή. Η ίδια η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Αν ποτέ οι Αμερικανοί διαπιστώσουν ότι οι ίδιοι είναι σκλάβοι των τεχνολογικών τυράννων, θα έχουμε να κατηγορήσουμε μόνο τον εαυτό μας που έχουμε κατασκευάσει αλυσίδες μέσα από τη δική μας αδυναμία, τη νωθρότητα και την ακραία εξάρτηση από τις συσκευές και τις μικροσυσκευές που συνδέονται στο διαδίκτυο οι οποίες μας καθιστούν απολύτως άσχετους.
Στην πραγματικότητα, εμείς προσεγγίζουμε ταχύτατα το όραμα του Philip K. Dick για το μέλλον όπως αναπαριστάται στην ταινία Minority Report. Στην ταινία, οι αστυνομικές αρχές συλλαμβάνουν εγκληματίες πριν διαπράξουν ένα έγκλημα, αυτοκίνητα χωρίς οδηγούς γεμίζουν τους αυτοκινητοδρόμους και τα βιομετρικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων μονίμως σαρώνονται και χρησιμοποιούνται προκειμένου να εντοπίσουν τις κινήσεις τους, να τους στοχοποιήσουν για διαφήμιση και να τους κρατούν υπό διηνεκής παρακολούθηση.
Προετοιμάζοντας την έναρξη της εποχής του Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT), στο οποίο τα συνδεδεμένα στο διαδίκτυο «πράγματα» παρακολουθούν το σπίτι σου, την υγεία σου και τις συνήθειές σου με σκοπό να διατηρήσουν εφοδιασμένο το ντουλάπι τροφίμων σου, να ρυθμίσουν τις μετοχές σου σε εταιρίες κοινής ωφελείας, να κρατήσουν την ζωή σου υπό έλεγχο και εσένα σχετικά ανέμελο.
Η βασική λέξη-κλειδί εδώ είναι, ωστόσο, ο έλεγχος.
Στο καθόλου μακρινό μέλλον, «κάθε συσκευή που διαθέτεις – ακόμη και προϊόντα όπως οι καρέκλες, στα οποία κανονικά δεν αναμένεις να δεις τεχνολογία – θα συνδέονται και θα μιλούν μεταξύ τους».
Μέχρι το τέλος του 2018 «υπήρχαν κατ’ εκτίμηση 22 δισεκατομμύρια IoT συνδεδεμένες συσκευές σε χρήση σε όλον τον κόσμο… Τα προγνωστικά στοιχεία προβλέπουν πως μέχρι το 2030 περίπου 50 δισεκατομμύρια από αυτές τις IoT συσκευές θα είναι σε χρήση ανά τον κόσμο, δημιουργώντας ένα τεράστιο δίκτυο από διασυνδεδεμένες συσκευές περιλαμβάνοντας τα πάντα από smartphones μέχρι οικιακές συσκευές.
Καθώς οι τεχνολογίες εξουσιάζουν αυτές τις συσκευές έχουν γίνει ολοένα και πιο εξεζητημένες και πιο διαδεδομένες συμπεριλαμβάνοντας τα πάντα από οδοντόβουρτσες και ηλεκτρικούς λαμπτήρες μέχρι αυτοκίνητα, «έξυπνους» μετρητές και ιατρικό εξοπλισμό.
Εκτιμάται πως 127 νέες IoT συσκευές συνδέονται στο δίκτυο κάθε δευτερόλεπτο.
Αυτή η «συνδεδεμένη» βιομηχανία έχει γίνει η επόμενη μεγάλη κοινωνική μεταμόρφωση στην τεχνολογία και την κουλτούρα.
Ανάμεσα στα αυτοκίνητα που κινούνται χωρίς την ύπαρξη οδηγού τα οποία έχουν τελείως έλλειψη από τιμόνι, γκάζι ή φρένο και τα έξυπνα χάπια που ενσωματώθηκαν με ηλεκτρονικά τσιπ, αισθητήρες, κάμερες και ρομπότ είμαστε έτοιμοι να επιταχύνουμε τη φαντασία των συγγραφέων έργων επιστημονικής φαντασίας όπως οι Philip K. Dick και ο Isaac Asimov. (Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο με αυτό του αυτοκινήτου χωρίς οδηγό. Κάποιος ή κάτι θα οδηγεί, αλλά δεν θα είσαι εσύ)
Αυτές οι μικροσυσκευές που υποστηρίζουν την τεχνολογία σύνδεσης στο διαδίκτυο περιλαμβάνουν έξυπνους ηλεκτρικούς λαμπτήρες οι οποίοι αποθαρρύνουν τους διαρρήκτες κάνοντας το σπίτι σου να φαίνεται κατοικήσιμο, έξυπνους θερμοστάτες οι οποίοι ρυθμίζουν τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του σπιτιού σου βασισμένο στις δραστηριότητές σου και έξυπνα κουδούνια που σου επιτρέπουν να δεις ποιος βρίσκεται μπροστά στην πόρτα σου χωρίς να αποχωριστείς την άνεση του καναπέ σου.
Η Nest, η σειρά της Google για έξυπνα οικιακά προϊόντα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της «συνδεδεμένης» βιομηχανίας, με τόσες τεχνολογικά εξοικειωμένες ανέσεις όπως το έξυπνο κλείδωμα το οποίο ενημερώνει τον θερμοστάτη ποιος/ποιοι είναι στο σπίτι, τι θερμοκρασία επιθυμεί/επιθυμούν και πότε το σπίτι είναι ακατοίκητο‧ ένα σύστημα εξυπηρέτησης οικιακού τηλεφώνου που αλληλεπιδρά με τις συνδεδεμένες συσκευές σου προκειμένου «να μάθει πότε είσαι σπίτι και πότε όχι» και να σε ειδοποιεί όταν τα παιδιά σου δεν επέστρεψαν στο σπίτι‧ και ένα σύστημα ύπνου το οποίο θα παρακολουθεί πότε κοιμάσαι, πότε είσαι ξύπνιος και θα διατηρεί τους θορύβους και τη θερμοκρασία του σπιτιού σε μια κατάσταση ευνοϊκού ύπνου.
Ο σκοπός αυτών των συσκευών που συνδέονται στο διαδίκτυο, όπως ανακοίνωσε η Nest, είναι «να μετατρέψουν το σπίτι σου ένα πιο προσεγμένο και συνειδητό χώρο». Για παράδειγμα, το αυτοκίνητό σου μπορεί να κάνει νόημα πως βρίσκεσαι στο δρόμο για το σπίτι σου, ενώ τα φώτα Hue αναβοσβήνουν για να τραβήξουν την προσοχή σου αν η προστασία Nest αισθανθεί πως κάτι πάει στραβά. Η καφετιέρα σου, βασισμένη σε δεδομένα από αισθητήρες φυσικής κατάστασης και ύπνου, θα φτιάξει ένα δυνατότερο φλιτζάνι καφέ για σένα αν πέρασες ένα ανήσυχο βράδυ.
Ακόμα δεδομένου της ταχύτητας και της τροχιάς στις οποίες αυτές οι τεχνολογίες αναπτύσσονται, σύντομα αυτές οι συσκευές πρόκειται να λειτουργούν τελείως ανεξάρτητα από τους ανθρώπινους δημιουργούς τους, το οποίο θέτει ένα νέο σύνολο από ανησυχίες. Καθώς ο ειδικός στην τεχνολογία Nicholas Carr σημειώνει, «μόλις επιτρέψεις σε ένα ρομπότ ή σε προγράμματα λογισμικού να συμπεριφέρονται ελεύθερα στον κόσμο, πρόκειται να βρεθούν αντιμέτωποι με ηθικά τεταμένες καταστάσεις και να αντιμετωπίσουν σκληρές επιλογές οι οποίες δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω στατιστικών μοντέλων. Αυτό είναι αληθές για τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, τα drones που πετούν αυτόνομα και τα ρομπότ για τα πεδία μάχης, τη στιγμή που αυτό είναι ήδη αληθές σε μια ένα λιγότερο σημαντικό πεδίο, με αυτοματοποιημένες ηλεκτρικές σκούπες καθαρισμού και μηχανές για το γκαζόν».
Για παράδειγμα, τη στιγμή που η ρομποτική ηλεκτρική σκούπα, Roomba, «δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε χνούδια και σε ένα έντομο», ντρόουνς που μετατρέπονται σε όπλα – βεβαιώνουν πως θα εκτοξευθούν στους ουρανούς ομαδικώς αυτή τη χρονιά – θα είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις ανάμεσα σε έναν εγκληματία που τρέπεται σε φυγή και σε κάποιον που απλά τρέχει στο δρόμο. Για αυτό το ζήτημα, πώς αμύνεσαι ενάντια στον ρομποτικό αστυνομικό – όπως ο ανδροειδές Άτλας αναπτύσσεται από το Πεντάγωνο – που έχει προγραμματιστεί να ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε αντιλαμβανόμενη απειλή με βία;
Επιπρόσθετα, δεν είναι μόνο τα σπίτια μας και οι προσωπικές συσκευές οι οποίες επανατοποθετούνται και είναι ξανά προϊόντα της φαντασίας σε αυτή την εποχή της διασύνδεσης. Είναι τα μέρη όπου εργαζόμαστε, το σύστημα υγείας μας, η κυβέρνησή μας, το σώμα μας και οι πιο ενδόμυχες σκέψεις μας που είναι συνδεδεμένα σε μια μήτρα και πάνω στην οποία εμείς δεν έχουμε τον πλήρη έλεγχο.
Αντίθετα, αναμένεται πως μέχρι το 2030, όλοι μας θα βιώσουμε το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS) ενεργοποιημένο από την τεχνητή νοημοσύνη (AI), την τεχνολογία επαυξανόμενης πραγματικότητας (AR), το δίκτυο τηλεπικοινωνιών 5ης γενιάς (5G) και τον αυτοματισμό. Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS) βασίζεται σε συνδεδεμένη τεχνολογία που αλληλεπιδρά με τις δικές μας αισθήσεις της όρασης, της ακοής, της γεύσης, της όσφρησης και της αφής μέσω του εγκεφάλου όπως η διασύνδεση του χρήστη. Όπως εξηγεί η δημοσιογράφος Susan Fourtane:
Αρκετοί προβλέπουν πως μέχρι το 2030 η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη σκέψη και στην πράξη δεν θα είναι σαφής. Το 79% των καταναλωτών πιστεύει πως θα είμαστε ικανοί να βλέπουμε τον οδικό χάρτη με τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας σκεπτόμενοι απλά τον προορισμό… Μέχρι το 2030, η τεχνολογία έχει προκαθοριστεί να αποκρίνεται στις σκέψεις μας ακόμα και να τις μοιράζεται με άλλους ανθρώπους. Χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο ως μια διασύνδεση αυτό θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος των πληκτρολογίων, των ποντικιών, των χειριστηρίων για παιχνίδια και ουσιαστικά τη διασύνδεση χρηστών για οποιαδήποτε ψηφιακή συσκευή. Ο χρήστης χρειάζεται μόνο να σκέφτεται τις εντολές και οι ίδιες θα πραγματοποιούνται αμέσως. Τα smartphone θα μπορούσαν ακόμη να λειτουργήσουν χωρίς οθόνες αφής.
Με άλλα λόγια, το IoS θα βασίζεται στην τεχνολογία η οποία θα είναι ικανή να έχει πρόσβαση και να ενεργεί στις σκέψεις μας.
Η δημοσιογράφος Fourtane αναφέρει αρκετές τάσεις που σχετίζονται με το IoS και αναμένεται να πραγματοποιηθούν μέχρι το 2030:
- Οι σκέψεις γίνονται πράξη: χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο ως το μέσο διασύνδεσης οι χρήστες, για παράδειγμα, θα είναι ικανοί να βλέπουν τον οδικό χάρτη με γυαλιά εικονικής πραγματικότητας σκεπτόμενοι απλά τον προορισμό.
- Οι ήχοι θα γίνουν μια προέκταση της αναπτυσσόμενης εικονικής πραγματικότητας: οι χρήστες θα μπορούν να μιμούνται τη φωνή κάποιου αρκετά ρεαλιστικά ώστε να αστειευθούν ακόμη και με τα μέλη της οικογένειάς τους.
- Η πραγματική τροφή θα είναι δευτερεύων σε σχέση με τις γεύσεις που φαντάζεται κάποιος. Μια αισθητήρια συσκευή για το στόμα σου θα μπορεί ψηφιακά να βελτιώσει οτιδήποτε τρως, προκειμένου η κάθε τροφή να μπορεί να έχει την ίδια γεύση με την αγαπημένη σου λιχουδιά.
- Οι μυρωδιές θα γίνουν μια προεξοχή αυτής της εικονικής πραγματικότητας ώστε αυτές οι εικονικές επισκέψεις σε δάση ή στην εξοχή για παράδειγμα, θα περιλαμβάνουν το βίωμα όλων των φυσικών μυρωδιών από εκείνα τα μέρη.
- Απόλυτη αφή: Τα Smartphone με οθόνες θα μεταφέρουν το μέγεθος και το είδος των ψηφιακών εικονιδίων και των πλήκτρων που πατιούνται.
- Συγχωνευμένη πραγματικότητα: οι κόσμοι παιχνιδιού εικονικής πραγματικότητας μέχρι το 2030 θα γίνουν πανομοιότυποι με την υλική πραγματικότητα.
Δυστυχώς, στον αγώνα μας για το μέλλον αποτύχαμε να αναλογιστούμε τι μπορεί να σημαίνει για την ανθρωπότητά μας η τόση εξάρτηση από την τεχνολογία, για να μην αναφέρω και την ελευθερία μας.
Τα ενέσιμα ή τα εμφυτεύσιμα τσιπ είναι ένα καλό παράδειγμα αναφορικά με το πόσο απροετοίμαστοι είμαστε, από πλευράς ηθικής και όχι μόνο, ώστε να προσανατολιστούμε σ’ αυτό το αχαρτογράφητο έδαφος. Προβαλλόμενα θετικά ως καινοτόμα για την ικανότητά τους να έχουν πρόσβαση, να αναλύουν και να χειραγωγούν το σώμα σου από εκ των έσω, αυτά τα έξυπνα χάπια σου υπενθυμίζουν να πάρεις τη φαρμακευτική αγωγή σου, να ερευνήσεις αν πάσχεις από καρκίνο ακόμη και να ειδοποιήσεις στον γιατρό σου προειδοποιώντας τον για μια επικείμενη καρδιακή προσβολή.
Σίγουρα, η τεχνολογία θα μπορούσε να σώσει ανθρώπινες ζωές, αλλά είναι αυτά όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε;
Έχουμε πραγματοποιήσει μια επισταμένη έρευνα θέτοντας όλες τις ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν πριν απελευθερώσουμε τέτοια εκλεπτυσμένη τεχνολογία στο ανυποψίαστο ευρύ κοινό;
Για παράδειγμα, ρωτάει η δημοσιογράφος του Washington Post Ariana Eunjung Cha:
Τι είδους προειδοποιήσεις πρέπει να λάβουν οι χρήστες αναφορικά με τους κινδύνους εμφύτευσης ενός chip μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα; Πώς οι ασθενείς θα σιγουρευτούν πως η τεχνολογία δε θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να τους αναγκάσει να λάβουν φάρμακα τα οποία οι ίδιοι δεν επιθυμούν να λάβουν; Μπορούν οι αρχές επιβολής της τάξης να αποκτήσουν δεδομένα τα οποία ενδεχομένως να αποκαλύπτουν ποια άτομα κάνουν χρήση ουσιών ή τα πουλάνε στην μαύρη αγορά; Είναι δυνατόν αυτό που ξεκίνησε ως ένα εθελοντικό πείραμα να εξελιχθεί σε ένα υποχρεωτικό κυβερνητικό πρόγραμμα αναγνώρισης το οποίο θα μπορεί να υπονομεύσει τις δημόσιες ελευθερίες;
Επιτρέψτε μου να τα τοποθετήσω σε μια διαφορετική σειρά.
Αν σοκαρίστηκατε με τις αποκαλύψεις του Edward Snowden σχετικά με το πώς τα στελέχη της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) έχουν χρησιμοποιήσει την παρακολούθηση προκειμένου να κατασκοπεύσουν τις τηλεφωνικές κλήσεις, τα email και τα μηνύματα κειμένου των Αμερικανών, μπορείτε να φανταστείτε τί θα μπορούσαν να κάνουν οι ανήθικοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι έχοντας πρόσβαση στο συνδεδεμένο στο διαδίκτυο αυτοκίνητο, σπίτι και τη φαρμακευτική αγωγή σου; Φαντάσου τι θα μπορούσε μια ομάδα επίλεκτων αστυνομικών δυνάμεων (SWAT- Special Weapons And Tactics) να κάνει έχοντας τη δυνατότητα να εισέλθει, να παρακολουθήσει και να ελέγξει το διαδικτυακά συνδεδεμένο σπίτι σου – να σε κλειδώσει μέσα, να σβήσει τα φώτα, να ενεργοποιήσει τους συναγερμούς, κ.λπ.
Καθώς ο Πρόεδρος Τραμπ στις 4 Δεκεμβρίου 2020, υπέγραψε τον νόμο για τη Βελτίωση Ασφαλείας στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων προκειμένου να εγκαθιδρύσει το επίπεδο αναφοράς για την προστασία ασφαλείας για δισεκατομμύρια IoT συσκευές που έχουν κατακλύσει τα σπίτια και τις επιχειρήσεις, ο νόμος κάνει ελάχιστες ενέργειες ώστε να προστατεύσει τους Αμερικανούς από την παρακολούθηση από εταιρίες και από την κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα, η αντίδραση των πολιτών για τις ανησυχίες αναφορικά με την παρακολούθηση από την κυβέρνηση ανέρχεται σε μια συλλογική αδιαφορία.
Εν τέλει, ποιος ενδιαφέρεται αν η κυβέρνηση μπορεί να εντοπίζει την θέση σου από το ενεργοποιημένο GPS της συσκευής σου υπό τον όρο ότι σε βοηθάει το GPS να βρεις την πιο γρήγορη διαδρομή από το σημείο Α στο σημείο Β; Ποιος ενδιαφέρεται αν η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA) παρακολουθεί τις τηλεφωνικές σου κλήσεις και κάνει λήψη των email σου εφόσον μπορείς να λαμβάνεις τις τηλεφωνικές σου κλήσεις και τα email σου εν κινήσει και διαθέτεις αστραπιαία γρήγορη σύνδεση διαδικτύου κατά την πτήση; Ποιος ενδιαφέρεται αν η κυβέρνηση μπορεί να παρακολουθεί τις δραστηριότητές σου στο σπίτι χρησιμοποιώντας τις δικές σου συσκευές που συνδέονται στο διαδίκτυο- θερμοστάτης, νερό, φώτα- υπό τον όρο ότι μπορείς να ελέγχεις αυτά τα πράγματα με το κούνημα του χεριού σου, όπου κι αν βρίσκεσαι από τη μια πλευρά του σπιτιού στην άλλη ή από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη;
Ο έλεγχος είναι το κλειδί εδώ.
Καθώς ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People, ο απόλυτος έλεγχος πάνω στην κάθε πλευρά της ζωής μας μέχρι και στις ενδόμυχες σκέψεις μας, είναι το αντικείμενο για κάθε απολυταρχικό καθεστώς.
Ο George Orwell το κατάλαβε αυτό.
Το αριστούργημα του Orwell, με τίτλο 1984, απεικονίζει μια παγκόσμια κοινωνία πλήρους ελέγχου στην οποία οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να έχουν λογισμούς που να διαφωνούν με οποιονδήποτε τρόπο με την πολιτεία. Δεν υπάρχει καθόλου προσωπική ελευθερία και η αναπτυσσόμενη τεχνολογία έχει καταστεί ως η κινητήρια δύναμη πίσω από μια κοινωνία που καθοδηγείται από την παρακολούθηση. Υπάρχουν παντού «καρφιά» και κάμερες. Και οι άνθρωποι εξαρτώνται από την Αστυνομία Πρόθεσης, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με καθένα που είναι ένοχος για εγκλήματα σκέψης. Η κυβέρνηση, ή «το κόμμα», που φέρει το όνομα του Μεγάλου Αδερφού (Big Brother), ο οποίος εμφανίζεται σε αφίσες παντού με τις λέξεις: «Ο Μεγάλος Αδερφός σε παρακολουθεί.»
Μην κάνεις το λάθος: το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (IoT) και το όμοιό του, το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS), είναι απλά ο Μεγάλος Αδερφός (Big Brother) μεταμφιεσμένος.