Πολλὲς φορὲς συλλογίζομαι καλὰ – καλὰ ὅσα τεράστια ἡ θεία παντοδυναμία Του κάνει γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ὅταν εἶμαι βυθισμένος στὶς σκέψεις αὐτές, φέρνω τὸν νοῦ μου στὴν ἀξιομνημόνευτη ἐκείνη ἐποχὴ τῆς ἐλευθερώσεως τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Φαραώ. Καὶ βρίσκω κάποια ὁμοιότητα στὶς τύχες τῶν δύο λαῶν.
Ἀκούει ὁ Θεὸς τὴν κραυγὴ τῶν υἱῶν τοῦ Ἰσραήλ, βλέπει τὴν θλίψη καὶ τὴν δυστυχία τους, συμπαθεῖ στὰ δεινά τους καὶ ἐκλέγει ἕνα ποιμένα προβάτων, γιὰ νὰ τοὺς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὴν γῆ τῆς Αἰγύπτου.
– Ποιὸς εἶμαι ἐγώ, λέγει ὁ Μωυσῆς, Κύριέ μου, ποιὸς εἶμαι ἐγώ, ποὺ προστάζεις νὰ πάω στὸν Φαραώ, τὸν βασιλιὰ τῆς Αἰγύπτου; Παρακαλῶ, Κύριε, ἄφησέ με. Ἰσχνόφωνος καὶ βραδύγλωσσος ἐγὼ εἶμαι.
Τὰ ἴδια λέγαμε κι ἐμεῖς, ὅταν ὁ Θεός, ἐλεώντας τὴν ἀθλία κατάστασή μας, ἐφώτισε στὴν καρδιά μας τὸ μεγάλο ἔργο τῆς ἀπελευθερώσεώς μας.
– Ἐμεῖς μόνοι, λέγαμε, νὰ σπάσουμε τὶς ἁλύσεις μας; Ἐμεῖς νὰ νικήσουμε τὸν πολυάριθμο στρατὸ καὶ στόλο τοῦ τυράννου;
– Μαζί σου θὰ εἶμαι Ἐγώ, εἶπε τότε στὸν Μωυσῆ ὁ Θεός. Μὴ φοβᾶσαι, Ἐγὼ θὰ ἁπλώσω τὸ χέρι Μου καὶ μὲ τὴ δύναμή Μου θὰ χτυπήσω τοὺς Αἰγυπτίους. Ἐγὼ θὰ δυναμώσω τὸν λαό Μου ἐναντίον τους.
Αὐτά μου φαίνεται ἀπαράλλακτα ὅτι ἀκούω νὰ λέει καὶ σήμερα τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ στὸν ἀδύνατο λαὸ τῆς Ἑλλάδος.
– ΕΓΩ, λέει, ἀδύνατε καὶ ἐγκαταλελειμμένε λαέ Μου, Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου, Ἐγὼ θὰ ἁπλώσω τὸ χέρι Μου καὶ μὲ τὴν δύναμή Μου ἐγὼ θὰ χτυπήσω τοὺς ἐχθρούς σου, Ἐγὼ θὰ σὲ δυναμώσω ἐναντίον τους.
Αὐτὰ εἶπε καὶ αὐτὰ ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς ὁλοένα γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
«Λόγοι αὐτοσχέδιοι», Σπυρίδων Τρικούπης
Ἀπὸ τὸ ‘ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ’ ΕΚΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΘΗ, 1964, σελ. 16-17