Σφαγή μεταξύ αδελφών αυτούς τους μήνες στην Ουκρανία. Ένας ακήρυχτος πόλεμος και μία αιματοχυσία ξαφνική, σε μία βασανισμένη χώρα που πνίγεται για άλλη μία φορά στο αίμα, στην οργή και στην απόγνωση.
Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη γειτονική χώρα της Τουρκίας με θύματα. Εκατοντάδες νεκροί στην Νιγηρία από την ισλαμική οργάνωση Μπόκο Χαράμ και τους μαχητές της που μάχονται εναντίων τοπικών εκκλησιών. Έφοδοι σε σπίτια χριστιανών στην Β. Κορέα και εκτέλεση αυτών, γιατί βρέθηκε στην κατοχή τους η Καινή Διαθήκη. Βιασμοί γυναικών κατ’ επανάληψη στην Ινδία και παραδειγματικές τιμωρίες με καταδίκη σε θάνατο σε χώρες όπως το Πακιστάν, το Ιράν, το Νίγηρα.
Και για να ολοκληρώσουμε την παγκόσμια εικόνα της σημερινής πραγματικότητας, καταδίκη σε θάνατο δια απαγχονισμού 27χρονης εγκύου στο Σουδάν, που κατηγορείται για αποστασία, επειδή ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη και παντρεύτηκε χριστιανό.
Πού βρίσκεται το λάθος όλων αυτών των ανθρώπων που θυσιάζουν τη ζωή τους καθημερινά για νόμους κάποιων κρατών, για τις διαφωνίες πολιτικών προσώπων, για κοινές πολιτικές χωρών και για θρησκευτικές φιλοδοξίες ηγετών;
Ο σεβασμός της ανθρώπινης ύπαρξης για την οποία μάχονται οι σημερινοί ηγέτες του κόσμου, πού υπάρχει; Στο γράμμα του νόμου; Στον τύπο ή στην πράξη;
Πόλεμοι που ξεκινούν από εξουσίες πολιτικές γιατί έτσι επιτάσσει η σωστή πολιτική. Θάνατοι που ορίζονται από Φαρισαϊκούς νόμους κρατών γιατί έτσι επιτάσσουν οι “δίκαιοι” και “ανθρώπινοι” νόμοι και ένα Ισλάμ να μάχεται για να εδραιώσει με το έτσι θέλω αυτά που πρεσβεύει από τα χρόνια της ύπαρξής του. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν το παγκόσμιο “πολιτισμένο” σκηνικό ανθρώπων που προσπαθούν να δείξουν την ανθρωπιά τους και τον πολιτισμός τους και τα επιβάλλουν μέσα από Διακηρύξεις και παγκόσμια συμβούλια.
Οι σφαγές, τα φρικαλέα εγκλήματα και η παράνοια του Β’ παγκοσμίου πολέμου δημιούργησαν την ανάγκη της υιοθέτησης από τον ΟΗΕ το 1948 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανθρώπινα δικαιώματα που καλύπτουν τρεις βασικές αρχές της ύπαρξης κάθε ανθρώπου, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη.
Μεταξύ των άλλων στον ορισμό των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” βρίσκεται το δικαίωμα της ανθρώπινης ζωής, της ελευθερίας, της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, το δικαίωμα της τροφής, το δικαίωμα της κατοικίας, το δικαίωμα της συμμετοχής στη διακυβέρνηση και τόσων άλλων που έχουν θεσπιστεί για να εφαρμόζονται και καταπατούνται ανάλογα με τις “επιτακτικές ανάγκες” της παγκόσμιας οικονομίας και εφαρμοζόμενης πολιτικής κάτω από το βλέμμα του ΟΗΕ.
Ο ίδιος ο Χριστός με το έργο Του και τον Λόγο Του δίδαξε την ελευθερία του κάθε ένα και τη δυνατότητα επιλογής της ζωής του. Ο ίδιος ο Χριστός με το Αίμα Του και την Σταύρωσή Του θεμελίωσε και σφράγισε τη μεγαλύτερη αρετή της Ορθόδοξης πίστης, την αγάπη.
Ο ίδιος ο Χριστός οριοθέτησε, με την κατάργηση των Φαρισαϊκών νόμων, τους φράκτες της ανθρώπινης συνύπαρξης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, καταργώντας και όχι θεσπίζοντας. Θυσιάζοντας τον εαυτό Του και όχι θυσιάζοντας τους άλλους.
Και έρχονται σήμερα οι κατέχοντες του κόσμου τούτου με σημαία τους τα “ανθρώπινα δικαιώματα” και τη διασφάλιση αυτών, να αποφασίζουν με κριτήριο το οικονομικό κόστος και να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους, με τις σφαίρες των όπλων σφραγίζοντάς τες με το ανθρώπινο αίμα, την απόγνωση και τον πόνο, για ένα καλύτερο “δικό” τους κόσμο, έναν κόσμο που ανήκει μόνο σ’ αυτούς!!!
