Μποζοβίτη Σταύρου θεολόγου
Ἡ φυγὴ στὴν Αἰγυπτο, τοιχογραφία Ἱ.Μ. Ἁγίου Νεοφύτου, Κύπρος
Θά ᾿ναι κοντὰ σαράντα χρόνια τώρα ποὺ ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια παραδέρνει σὲ σαράντα κύματα. Σὰν τὸν φοβερὸ ἄνεμο Εὐροκλύδονα ποὺ χτύπησε τὸ πλοῖο μὲ τὸ ὁποῖο ταξίδευε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ Ρώμη (Πράξ. κζ΄ 14), οἱ μανιασμένοι Εὐρωκλύδωνες τοῦ βίαιου ἐξευρωπαϊσμοῦ τοῦ τόπου κλυδωνίζουν καὶ ἀπειλοῦν νὰ πνίξουν τὸν ἱερὸ θεσμό. Μὲ ἀντίθεους νόμους οἱ κατὰ καιροὺς ποσειδωνίσκοι τῆς Βουλῆς διέλυσαν τὸ ἀτσάλινο θωρηκτὸ ποὺ εἶχε ναυπηγήσει ἀριστουργηματικὰ ἡ τρισχιλιόχρονη παράδοσή μας καὶ τὸ κατάντησαν μισοδιαλυμένη σχεδία, σὰν τὴ σχεδία τοῦ Ὀδυσσέα στὴν τελευταία φάση τῶν περιπλανήσεών του, λίγο πρὶν τὴν καταστρέψει καὶ αὐτὴ μὲ τὴ φοβερή του τρίαινα ὁ θυμωμένος Ποσειδώνας. Κι ἴσως, σὰν ἀπὸ μιὰ κακόηχη σύμπτωση, σήμερα ἄλλη τρίαινα (ἡ λεγόμενη τρόικα) μὲ ποσειδώνια μανία ἀπειλεῖ νὰ ἀφανίσει ἐντελῶς τὴν οἰκογένεια. Φορολογεῖ τὴν κατοικία της, τιμωρεῖ τὴν πολυτεκνία, τὴν λιμοκτονεῖ μὲ τὴν ἀνεργία, ἐξορίζει τὰ παιδιά της, χαρατσώνει τὴν ἀναπνοή της. Θὰ ζήσει;
Ζεῖ! Πέρασε… κι ἀπὸ ποῦ δὲν πέρασε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια! Καὶ τί περνάει ἀκόμα! Ξέφυγε ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Λωτοφάγων τῆς ἄβουλης Βουλῆς, πολέμησε μὲ τοὺς Λαιστρυγόνες τῶν κομματικῶν μηχανισμῶν, ἀναμετρήθηκε μὲ τὸν Πολύφημο Κύκλωπα τῆς παγκοσμιοποίησης, πέρασε ἀνάμεσα ἀπὸ τὴ Σκύλλα τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ τὴ Χάρυβδη τῆς «ἐλεύθερης συμβίωσης», ἔμπλεξε στὰ μάγια τῆς εὐρωλιγούρας Κίρκης, δελεάστηκε ἀπὸ τὴ σαρκικότητα ποὺ τῆς πρόσφερε ἡ ἀμερικάνικη Καλυψὼ τοῦ χυδαίου τηλεοπτικοῦ ἐκμαυλισμοῦ, μαγεύτηκε ἀπὸ τὶς Σειρῆνες τοῦ δανεικοῦ πλουτισμοῦ… Οἱ ἀπώλειες; Τρομερές! Ξέμεινε ἀπὸ συντρόφους. Μόνη της τώρα, σὰν τὸν Ὀδυσσέα στὴ σχεδία, παλεύει μὲ τὰ κύματα ποὺ σωρεύει ἐναντίον της ἡ βάναυση τροϊκανὴ ἐπιθετικότητα. Κι ἀκόμα τὰ πάθια της δὲν τέλειωσαν.
Σὰν φτάσει κάποτε στὴν Ἰθάκη τῶν πατρογονικῶν παραδόσεων θά ᾿χει νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς μνηστῆρες τῶν ὕποπτων Στοῶν, τῶν καταχθόνιων Λεσχῶν, τῶν μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν, ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν τιμή της καὶ ἐκμεταλλεύονται ἀσύστολα τὸ πατρικό της βιός. Ναί, ἀλλὰ ζεῖ! Αὐτὸ ἔχει σημασία. Δὲν πέρασε ὁλόκληρος χρόνος ἀπὸ τὴ μεγάλη πανελλαδικὴ δημοσκόπηση τῆς ἑταιρείας ALCO ποὺ διενεργήθηκε γιὰ λογαριασμὸ τῆς τότε ΕΡΤ καὶ δόθηκε στὴ δημοσιότητα στὰ τέλη Δεκεμβρίου τοῦ 2012, κατὰ τὴν ὁποία στὸ ἐρώτημα: «Ποιὸν θεσμὸ ἐμπιστεύεστε περισσότερο;», ἡ ἀπάντηση σὲ ποσοστὸ 98% ἦταν: «τὴν οἰκογένεια»! Δεύτερη εἶχαν τὴν Ἐκκλησία, ἐνῷ τὰ κόμματα ἦταν στὴν τελευταία θέση μὲ ποσοστὸ 7%! Μάλιστα! Σὲ τέτοιους καιρούς, μὲ τόση πολεμική, μετὰ ἀπὸ τὴ συστηματικὴ ὕπουλη ὑπονόμευση τοῦ θεσμοῦ, οἱ πολῖτες δείχνουν ποιὰ εἶναι ἡ δύναμη ποὺ τοὺς κρατάει ὄρθιους μέσα σὲ τούτη τὴ σαρωτικὴ θύελλα. Ἡ οἰκογένεια! Ἐνενηνταοκτὼ τοῖς ἑκατό! Μπορεῖ οἱ νέοι νὰ ἀποτυγχάνουν στὴ δημιουργία σωστῆς οἰκογένειας, μπορεῖ νὰ ὑπάρχει μεγάλη διαφθορὰ καὶ νὰ αὐξάνονται ραγδαῖα τὰ διαζύγια, ὅμως παρόλα αὐτὰ ἡ οἰκογένεια ζεῖ! Ζεῖ καὶ κρατάει τὸν τόπο. Τραυματισμένη μὲν καὶ γυμνὴ ἀπὸ τὴν παλιά της δόξα, ἀλλὰ ζεῖ… εἶναι ἀκόμα δυνατή!
Ὅμως, ἂν σὲ τούτη τὴν ὥρα θελήσουμε νὰ κάνουμε ἐξέταση βαθύτερη γιὰ τὴν αἰτία τοῦ βαρύτατου τραυματισμοῦ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, θὰ συμφωνήσουμε, θαρροῦμε, στὸ ὅτι ὑπάρχει οὐσιαστικότερη αἰτία γιὰ τὸν τραυματισμό της. Ἀναφέραμε τοὺς ἐξωτερικούς, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς συνόρων, ἐχθροὺς καὶ ἐπιβούλους της. Ὅμως εἶναι καιρὸς νὰ βάλουμε τὸ δάχτυλο στὴ μεγάλη πληγή. «Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»· ὅταν ὁ προδότης ἀνοίξει τὶς πύλες ἢ ἡ ἀμέλεια τῶν ὑπευθύνων ἀφήσει ἀνοιχτὴ τὴν κερκόπορτα. Λοιπὸν καὶ τὸ κάστρο τῆς οἰκογένειας τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶχε προδοθεῖ ἔσωθεν. Πρωτίστως στὸ ἴδιο τὸ θεμέλιό του, τὸ μυστήριο τοῦ Γάμου, ποὺ ἔχει καταντήσει ἐμπαιγμὸς καὶ ἀσέβεια. Ἔχει μεταβληθεῖ σὲ προκλητικὴ ἐπίδειξη σαρκικότητας, ἄθλιο φωτογραφικὸ θέατρο, βεβήλωση τῆς ἱερότητας τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ Μυστηρίου. Δικαίως ὁ Θεὸς μᾶς ἐγκατέλειψε καὶ παρέδωσε τὸν ἱερὸ θεσμὸ νὰ τὸν κατασπαράξουν τὰ ὀμηρικὰ τέρατα.
Τί θὰ πρέπει νὰ γίνει γιὰ νὰ ζήσει καὶ στὸ μέλλον ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια; Τὸ πρῶτο ποὺ ἀπαιτεῖται εἶναι τὸ νὰ κλείσει ἐπειγόντως ἡ κερκόπορτα τοῦ ἐμπαιγμοῦ τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου. Σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο τὸ ἄριστο θὰ ἦταν νὰ ὑπάρξει αὐστηρὴ καὶ ἀνυποχώρητη ἀπόφαση τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας. Ἕως ὅτου ὅμως γίνει αὐτό, ἡ διόρθωση ἂς ἐπιχειρεῖται σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο. Ὅλοι μας νὰ ἐνημερώνουμε συγγενεῖς, γνωστοὺς καὶ φίλους γιὰ τὴ σοβαρότητα τοῦ ζητήματος. Δεύτερο, πολὺ σημαντικὸ ἐπίσης, εἶναι ὁ πνευματικὸς στηριγμὸς τῶν νέων παιδιῶν ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια. Νὰ βοηθηθοῦν νὰ βροῦν τὸν δρόμο πρὸς τὸ πατρικὸ κελλάρι ποὺ κρύβει τοὺς ἀμύθητους θησαυροὺς τῆς Παραδόσεώς μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ κατανοήσουν τὰ νέα παιδιὰ ὅτι οὔτε ὁ πολιτικὸς γάμος οὔτε ἡ ἐλεύθερη συμβίωση ἀποτελοῦν λύση. Μάλιστα ἐπιδεινώνουν ἀφάνταστα τὸ πρόβλημα. Λύση εἶναι ὁ σωστὸς ἐκκλησιαστικὸς γάμος! Νὰ ἐνισχύονται λοιπὸν τὰ νέα παιδιὰ νὰ κάνουν ἁπλὸ καὶ ὀλιγοέξοδο ἐκκλησιαστικὸ γάμο, γιὰ νὰ ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ νέα τους ζωή. Τρίτον νὰ στηριχθεῖ τὸ νέο ζευγάρι καὶ οἰκονομικῶς. Ὁ παπποὺς καὶ ἡ γιαγιὰ μὲ τὴ συνταξούλα τους. Ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα μὲ τὴ ζεστασιὰ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φροντίδας τους, ὥστε νὰ τολμήσουν οἱ ἄνεργοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, νέοι νὰ προχωρήσουν στὴ δημιουργία τοῦ νέου σπιτικοῦ.
Βρισκόμαστε σὲ κρισιμότατη καμπή! Ἴσως εἶναι ὑπερβολικὸ νὰ περιμένουμε σύντομα θεαματικότατη ἀλλαγή. Ὅμως δὲν ἀποκλείεται μέσα ἀπὸ τὸ χάος κάποια στιγμὴ νὰ ξεπεταχτεῖ μιὰ μορφὴ μεγάλη, ποὺ θὰ μᾶς ἐμπνεύσει καὶ θὰ ἀλλάξει ὅλο τὸν κόσμο, ὁδηγῶντας τον στὴν πηγὴ τῆς χαρᾶς, τὸν Χριστό. Νὰ στηρίξουμε λοιπὸν μὲ κάθε μέσο τὴν οἰκογένεια. Ἀρκετὰ περιπλανήθηκε ἀνάμεσα στὰ σύγχρονα τέρατα. Καιρὸς νὰ βρεθεῖ στὴν Ἰθάκη! Νὰ ἀρχίσει ἐπιτέλους ἡ ἐξόντωση τῶν μνηστήρων ποὺ σπαταλοῦν ἀσύστολα τὸ βιὸς τοῦ Θεοῦ.