ΕΓΩ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

Τὸ φῶς τοῦ κόσμου βγαίνει ἀπὸ τὴν Ἀνατολή. Ἡ ἐλπίδα γιὰ τὴν ἀπογοητευμένη ἀπὸ τὶς κάλπικες ἰδεολογίες ἀνθρωπότητα εἶναι τὸ Φῶς τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς, τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, τὸ ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Οὐρανοῦ. Οὔτε Βορρᾶς οὔτε Νότος οὔτε Δύση. Ἡ Ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ εἶναι ὁ εὐωδιαστὸς κρίνος ποὺ ὀμορφαίνει καὶ δροσίζει τὴν ξηρότητα τῶν ψυχῶν μας. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ δὲν εἶναι μία στεγνὰ γεωγραφικὴ ἔννοια. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ οὐδέποτε θὰ κατακτηθεῖ κι ἂς πέρασαν ἀπ’ αὐτὴν ποικίλοι ἄπιστοι ξενοδόχοι. Ὁ κρίνος τῆς ἔκλεισε σφιχτὰ μέσα στὰ σπλάχνα της τὸ ἄνθος τῆς ὡραιότητάς του, προκειμένου ν’ ἀνοίξει ξανὰ τὴν αὐγὴ τῆς ἀνάστασης καὶ νὰ μοσχοβολήσει πάλι. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ εἶναι ἐκεῖνο τὸ κομμάτι τῆς γῆς ποὺ ἀνάσανε στὴν ὑπεραιώνια πνοὴ τοῦ ἁγιοτριαδικοῦ Οὐρανοῦ. Ἡ Ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ συνιστᾶ τὸν ὑπερβατικὸ χωροχρόνο ποὺ ταξιδεύει στὴν παντοτινὰ πραγματικὴ ὑπερβατικότητα τοῦ ἄφθαστου, τοῦ ὑπέροχου, τοῦ τέλειου. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ ἐκφράζει τὴν προσέγγιση τοῦ ἄκτιστου μὲ τὸ κτιστὸ καὶ ἱκανοποιεῖ τὶς πιὸ βαθιὲς ὑπαρξιακὲς ἀναζητήσεις ἐπιλύοντας θεανθρώπινα τὴν μεταπτωτικὴ ὀντολογικὴ ἀδυναμία καὶ τὸ διαχρονικὸ πρόβλημα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ πολιτεύεται σύμφωνα μὲ τὸ αὐθεντικὸ πολίτευμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ πληρεῖ τὸ κενὸ καὶ ἀνταποκρίνεται στὴν ἀποστολὴ τοῦ ἀνθρώπινου πλάσματος, χαράσσοντας τοὺς δρόμους τῆς θέωσης. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ χαμογελᾶ μὲ τὴν πιὸ γλυκιὰ καλοσύνη. Ἡ ρωμηορθόδοξη Ἀνατολὴ ἀντηχεῖ ὅπως ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀκούγεται σὰν ἁπαλὴ αὔρα…