Orthodox Newsletter of St Theodore, Lanham
Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
ΙΟΥΛΙΟΣ /JULY, 7th, 2013 Τεύχος / Issue 61
Υπό Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ / By His Eminence Metropolitan PANTELEIMON of Antinoes
Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο κανένας Ισραηλίτης δεν είχε το δικαίωμα να δημιουργήσει κύκλο μαθητών και να διδάξει δημόσια ή κατ’ ιδίαν, εάν πρώτα δεν συμπλήρωνε το τριακοστό χρόνο της ηλικίας του. Σύμφωνα μ’ αυτή την ιουδαϊκή παράδοση, ένας νέος σ’αυτή την ηλικία μετέβαινε από την νεανική στην ανδρική ηλικία και εθεωρείτο πλέον ώριμος άνδρας. Έτσι, ο Κύριος πιστός στο Νόμο του Μωυσή, όταν συμπλήρωσε το τριακοστό χρόνο της επίγειας ζωής Του και αφού βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη ποταμό από τον άγιο Ιωάννη τον Προφήτη και Βαπτιστή, βγήκε και κάλεσε τους πρώτους μαθητές. Λίγες μέρες μετά συμπληρώνει τον στενό κύκλο των δώδεκα μαθητών τους οποίους και Αποστόλους ονόμασε. Αυτοί θα ήσαν οι αυτόπτες μάρτυρες της ζωής, της διδασκαλίας, των θαυμάτων, της σταυρικής Θυσίας, της ένδοξης τριημέρου Ανάστασης και της στους ουρανούς Ανάληψής Του.
Καλεί, λοιπόν, ο Κύριος τους μαθητές χωρίς υποσχέσεις, χωρίς συμφωνίες. Καλεί λέγοντας: «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Ελάτε μαζί μου και θα σας κάμω ψαράδες και αντί να ψαρεύετε ψάρια προς πώληση, θα γίνετε ψαράδες που θα σαγηνεύετε τους ανθρώπους. Και τα ψάρια από την ζωή της θαλάσσης οδηγούνται στο θάνατο και γίνονται τροφή των ανθρώπων, εσείς όμως θα σαγηνεύετε τους ανθρώπους που έγιναν τροφή του διαβόλου και θα τους οδηγείτε από τον θάνατο στη Ζωή. Ελάτε, λοιπόν, και ακολουθήστε με.
Το κάλεσμα του Θεού είναι μία πρόσκληση που απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο. Ιδιαίτερα όμως απευθύνεται σ’ εκείνους που ο Κύριος διαλέγει για να γίνουν τα όργανα της Θείας Χάρης Του. Οι Προφήτες, οι Απόστολοι και όλοι οι άγιοι Πατέρες της Ορθοδόξου μας Εκκλησίας υπήρξαν τα εκλεκτά εκείνα πρόσωπα, που ο Θεός διάλεξε για να γίνουν οι μάρτυρες του θείου λόγου και της θείας θέλησης.
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή οι πρώτοι μαθητές στο κάλεσμα του Χριστού άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν. Δεν σκέφθηκαν, ούτε προς στιγμή, να εξετάσουν ποίος είναι, τέλος πάντων, Αυτός που τους καλεί. Αφήνουν τα πάντα και Τον ακολουθούν. Αφήνουν τις εργασίες τους. Αφήνουν τους συγγενείς τους. Έτσι, και ο κάθε πιστός, που θέλει να διακονήσει τον Σωτήρα του κόσμου, οφείλει να εγκαταλείψει τα πάντα. Να αφήσει όλα πίσω του. Δεν πρέπει να σκεφθεί τι θα απογίνουν οι δικοί του και οι δουλειές του. Οφείλει να απελευθερωθεί από κάθε δεσμό που θα τον κρατά δέσμιο στα εγκόσμια. Διότι, η αγάπη προς τους συγγενείς, η προσκόλληση στα υλικά και οι καθημερινές φροντίδες γίνονται εμπόδιο στο έργο της επιτέλεσης του θείου θελήματος.
Οι μαθητές άφησαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Χριστό σ’ ένα δρόμο που ήταν αντίθετος προς τον κόσμο. Ο κόσμος, η νοοτροπία του, οι επιθυμίες του, οι σκοποί του, τα ιδανικά του αντιστρατεύονται το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό ο Κύριος λέγει, ότι ο κόσμος βρίσκεται σε έχθρα με τον Θεό. Διότι, ο κόσμος αναζητά την μάταιη δόξα, τον υλικό πλούτο, την απόλαυση της σάρκας, την υπερηφάνεια και όσα αντιτίθενται προς τα πνευματικά αγαθά. Ο Θεός ζητά από τον άνθρωπο την ταπείνωση, την αυταπάρνηση, την μετάνοια, την ακτημοσύνη, την αγάπη και όλες τις αρετές που τον κάμνουν άξια εικόνα Του.
Εκείνος που αγαπά τον κόσμο, δεν μπορεί να έχει ειλικρινή αγάπη προς τον Θεό. Δεν μπορεί κανείς να έχει δύο κυρίους, γιατί θα αγαπήσει ένα από τους δύο και θα μισήσει τον άλλο. Δεν μπορούμε να ζούμε μέσα στην αμαρτία και ταυτόχρονα να θέλουμε να καλλιεργήσουμε τις αρετές. Δεν μπορούμε και τον μαμμωνά να χουμε και τον Θεό να ευαρεστήσουμε.
Εάν οι Απόστολοι δεν εγκατέλειπαν τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Χριστό, εμείς σήμερα δεν θα ήμασταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Στην αυταπάρνηση και αυτοθυσία εκείνων των ολίγων εμείς οι πολλοί ωφεληθήκαμε και τιμηθήκαμε. Εκείνοι άφησαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Χριστό για να κηρύξουν παντού τον λόγο του Ευαγγελίου.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προβάλλεται είναι: Εμείς, σήμερα, τι κάμνομε; Πώς ακολουθούμε τον Χριστό; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που οφείλει ο κάθε πιστός να απευθύνει στον εαυτό του. Ο Κύριος πάντοτε μας καλεί, εμείς, άραγε, Τον ακούμε;