Του Πάνου Λαζαράτου, Καθηγητή Διοικητικού Δικαίου Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ
Τα μέτρα γίνονται όλο και πιο αναιτιολόγητα, όλο πιο προληπτικά, όλο πιο δυσανάλογα., όλο περισσότερο δίχως διακριτή αιτιώδη συνάφεια ΜΕΣΟΥ – ΣΚΟΠΟΥ, όλο και πιο αδιαφανή. Ενώ η παράτασή τους, κατά το αγνοούμενο επιδεικτικά διοικητικό δίκαιο, που διακονώ, επιβάλλει διαρκως ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ.
Η πρόληψη από τις κυβερνήσεις ανύπαρκτη.
Η δικαστική προστασία αναποτελεσματική.
Οι «διανοούμενοι», με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, λουφάζουν.
Συνταγματικό δίκαιο δεν σημαίνει ότι με αφηρημένη ΑΙΤΙΑ την δημόσια ΥΓΕΙΑ, όλα επιτρέπονται.
Αν ήταν έτσι, τα ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ θα ήταν ένα τίποτα.
Αιώνες νομικών και πολιτικών αγώνων στον κάλαθο των αχρήστων.
Οι διοικητικές διαδικασίες επικυρώνουν, ως ΠΑΡΩΔΙΑ, από καιρό προειλημμένες αποφάσεις «προφητών».
Και αυτό πια δεν κρύβεται.
Η κυρία που με έφερε σπίτι στο ταξί έτρεμε από το θυμό της.
Έτσι όλοι οι άνθρωποι του μεροκάματου.
Και δεν μπορώ να τους αδικήσω.
Η οργή συσσωρεύεται.
Αρχίζω και κλείνω με τον ΠΥΘΙΚΟ χρησμό.
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ!