Ελευθερία Σφακιανάκη, ΠΕ06 Αγγλικής
Εκπαιδευτικός Μέσης Εκπ/σης…
«Η λευτεριά δεν τραγουδιέται βρε παιδιά
είν’ τα νερά που ξεχειλίσαν το ποτάμι
είν’ τα παιδιά που τρέχουνε στη γειτονιά
είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά.»
Τις τελευταίες εβδομάδες συζητώ με γονείς, συναδέλφους για όλα αυτά που καλούμαστε να ακολουθήσουμε την καινούργια σχολική χρονιά 2020-2021, μέτρα πρωτόγνωρα τόσο για τους μαθητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα κληθούν σε κάθε διδακτική ώρα να καλύψουν το πρόσωπό τους με χειρουργική ή υφασμάτινη μάσκα και μέσα από αυτήν να προσπαθούν να αναπνέουν [όχι φυσικά στη χαμηλή θερμοκρασία χειρουργικής αίθουσας αλλά σε τάξη που κατά την έναρξη και λήξη της σχολικής χρονιάς μπορεί να φτάσει και τη θερμοκρασία των 30-35 o C μετά την 3η διδακτική ώρα], να θέτουν ερωτήσεις, να παρακολουθούν το μάθημα, να εξετάζονται ή να παραδίδουν ύλη, να αλληλοεπιδρούν με καλυμμένο το μισό και πλέον πρόσωπο…
Και φυσικά συζήτησα με γονείς που φοβούνται την πανδημία κι επιθυμούν τα παιδιά τους να φοράνε μάσκα κατά την εκπαιδευτική πράξη για να προστατέψουν τα ίδια και τους συμμαθητές τους επιδεικνύοντας σεβασμό κι υπευθυνότητα απέναντι στη νέα καθημερινότητα της επιδημίας …Απόλυτα σεβαστή η γνώμη σας αγαπημένοι μου γονείς…
Συζήτησα όμως και με άλλους που βλέπουν η παιδεία μας με τα νέα μέτρα να οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια και να αισθάνονται θυμωμένοι, πανικοβλημένοι που κάποιοι θα τους αποκαλέσουν «συνωμοσιολόγους, αντιεμβολιαστές και ανεύθυνους» γονείς γιατί αντιδρούν στην απόφαση του αρμόδιου Υπουργείου για υποχρεωτική χρήση μάσκας εντός των σχολικών αιθουσών [σημειωτέων στα Δημοτικά σχολεία ανάμεσα στην 1η και τη 2η διδακτική ώρα, την 3η και την 4η δεν γίνεται διάλειμμα δηλ. ζητάμε από παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών να φοράνε τη μάσκα για 1 ½ ώρα με διάλειμμα μάσκας ενδιάμεσα…] ερήμην τους χωρίς γονική συναίνεση, χωρίς να ερωτηθούν οι εκπαιδευτικοί, παιδοψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι κατά πόσο αυτή η απόφαση είναι εφικτό να εφαρμοστεί, χωρίς να έχουν εφαρμοστεί τα μέτρα αυτά πρώτα δοκιμαστικά σε κάποια μεγαλοαστικά σχολεία με ανάλογη ανατροφοδότηση από τους νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές και χωρίς εν τέλει και η επιστημονική κοινότητα να έχει πάρει ξεκάθαρη θέση για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της μάσκας στην εν λόγω ηλικιακή ομάδα.
Πολλοί ιατροί-επιστήμονες διαφορετικών ειδικοτήτων [United Health Professionals] πχ. καρδιολόγοι, παιδιάτροι, υγιεινολόγοι, ιατροδικαστές, κυτταρολόγοι, μικροβιολόγοι, εντατικολόγοι, οδοντίατροι, αναισθησιολόγοι, ψυχίατροι, κλινικοί βιολόγοι, πλαστικοί χειρουργοί, νεφρολόγοι, ωτορινολαρυγγολόγοι, φυσιοθεραπευτές, αλλεργιολόγοι, φαρμακοποιοί, ογκολόγοι και άλλοι, τόσο Έλληνες όσο και ξένοι, έχουν διατυπώσει τις επιφυλάξεις τους και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με τη χρήση της μάσκας από τα παιδιά, τους εφήβους αλλά και τους ενήλικες επισημαίνοντας ότι «για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργεί πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες στην υγεία μας και μπορεί να μετατραπεί σε φωλιά μικροβίων.». Ο επιδημιολόγος Δρ. Anders Tegnell δήλωσε ότι «Ο ιός μπορεί να συγκεντρωθεί στη μάσκα και όταν τη βγάλεις, ο ιός μπορεί να μεταφερθεί στα χέρια σου και έτσι να εξαπλωθεί».
Η 28η Αυγούστου του 2020 αποτελεί μέρα ορόσημο για όλη την ανθρωπότητα, η οποία βιώνει μέρες απίστευτης χειραγώγησης, ψεύδους και φόβου καθώς επαγγελματίες υγείας από πολλές χώρες του κόσμου ένωσαν τις φωνές τους απευθύνοντας στις κυβερνήσεις και στους πολίτες ολόκληρου του κόσμου ένα «Μήνυμα διεθνούς συναγερμού» [STOP ! Manipulations, masques, mensonges, peur…”un collectif international de professionnels de santé dénonce des “mesures folles et disproportionnées”] κάνοντας έκκληση να σταματήσουν «τα τρελά και δυσανάλογα μέτρα που ελήφθησαν από την αρχή της μάχης κατά του SARS-CoV-2 (καραντίνα, μπλοκάρισμα της οικονομίας και της εκπαίδευσης, κοινωνική αποστασιοποίηση, μάσκες για όλους, κλπ) γιατί αυτά είναι εντελώς αδικαιολόγητα, δεν βασίζονται σε καμιά επιστημονική απόδειξη και παραβιάζουν τις βασικές αρχές της Ιατρικής. Αντίθετα υποστηρίζουνε λογικά μέτρα όπως τις οδηγίες πλυσίματος χεριών, να φτερνιστεί ή να βήξει κάποιος στον αγκώνα του, τη χρήση χαρτομάντηλου μιας χρήσης κλπ»
Ελάτε τώρα στη θέση μας ως εκπαιδευτικούς….Θα μπορούσα ποτέ να κάνω παρατήρηση-επίπληξη ή να βάλω απουσία σε μαθητή που είτε γιατί αισθάνεται δυσφορία, δύσπνοια, ζαλάδα, πονοκέφαλο, κρίση πανικού είτε γιατί από το σπίτι του έχει δεχτεί ανάλογα αρνητικά ερεθίσματα [Πολλοί γονείς άλλωστε γνωρίζουν ότι ο ΠΟΥ δεν είναι αντικειμενικός φορέας ιατρικών υποδείξεων καθώς εδώ και αρκετά χρόνια χρηματοδοτείται κατά το 80% από εταιρείες (ειδικά φαρμακευτικές εταιρείες) και από ιδιωτικούς δωρητές (συμπεριλαμβανομένου ενός γνωστού ιδρύματος)] είτε γιατί αντιδρά στην όλη αυτή κατάσταση της υποχρεωτικής μασκοφορίας [αλληλεπιδρούμε, μην το ξεχνάμε, με παιδιά κι εφήβους και πώς να το κάνουμε δεν είναι και το πιο συνηθισμένο να βλέπουν το δάσκαλό τους και τους συμμαθητές τους με μισοκαλυμμένα πρόσωπα!] αρνείται να φορέσει μάσκα στη διάρκεια του μαθήματος; Αν του επιβληθεί κύρωση γι’ αυτή του την άρνηση ποιος ο αντίκτυπος στην ψυχική του υγεία…Αν πάλι επιβραβεύσω όπως προτάθηκε από τους «ειδικούς» το μαθητή που τη φοράει τι μήνυμα περνώ στον άλλο μου μαθητή που αρνείται να τη φορέσει για λόγους ιδεολογικούς; Ο ένας καλός, υπάκουος και υπεύθυνος κι ο άλλος που αναπνέει ελεύθερα κρατώντας αποστάσεις κακός, ανυπάκουος ή ανεύθυνος;;;
Άλλωστε όλοι οι μαθητές μου στο σχόλασμα θα πετάξουν ανακουφισμένοι τις μάσκες και θα βρεθούν ενδεχομένως χωρίς την «τήρηση αποστάσεων» στην πλατεία, στα σοκάκια, στη ρούγα, στο φροντιστήριο για να αλληλεπιδράσουν πιο ανθρώπινα κοιτάζοντας ο ένας το πρόσωπο του άλλου που λίγες ώρες πριν τους το στέρησε όχι η «Πανδημία» αλλά τα πρωτόγνωρα μέτρα της Ελληνικής μας Κυβέρνησης όταν «στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στη Νορβηγία και στη Ρωσία οι μάσκες δεν είναι υποχρεωτικές σε καμιά βαθμίδα της εκπαίδευσης και όταν σε Αγγλία, Σκωτία και Γαλλία η μάσκα είναι υποχρεωτική μόνο σε κοινόχρηστους χώρους και μόνο για τους μαθητές από 11-12 ετών και άνω…» Γιατί τόση απολυτότητα και αυστηρότητα στην Ελλάδα; Γιατί η Ελλάδα να αποτελεί εξαίρεση στην υποχρεωτική χρήση μάσκας και μάλιστα υφασμάτινης, σε μικρές ηλικίες η οποία μάλιστα δεν αποτελεί ιατροτεχνολογικό προϊόν; 2
Σας ΕΚΛΙΠΑΡΩ μη μας μετατρέπετε σε υγειονομικούς, σωφρονιστικούς ή διοικητικούς υπαλλήλους…οι ρόλοι μας είναι εξίσου σημαντικοί αλλά ξεκάθαρα διακριτοί…Λαμβάνοντας υπόψη μας τον ορισμό που διατυπώθηκε στο καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1946) ότι η υγεία είναι «η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας» πώς είναι δυνατό να παλεύετε αγωνιωδώς για την πρώτη μόνο συνιστώσα της υγείας τη σωματική και να αδιαφορείτε ή να υπονομεύετε τις άλλες δύο εξίσου ουσιώδεις πτυχές της την ψυχική και την κοινωνική;
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα μας υπέρτατο αγαθό δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά η σωματική υγεία του ατόμου αλλά η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ λόγου, έκφρασης, σκέψης, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, και το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, αρετές-έννοιες που κατ’ εξοχήν συνέβαλαν στην συναισθηματική, ψυχολογική και κοινωνική ευεξία του πολίτη …η Ελληνική Επανάσταση δε θα γινόταν αν οι πρόγονοί μας αγωνιούσαν όπως εμείς να ζήσουν μια μέρα παραπάνω μίζερης ζωής με φοβικά αισθήματα υποταγής στην εξουσία και δουλοπρέπειας αλλά αναφώνησαν σθεναρά και έκαμαν πράξη το «Κάλλιό ͐ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή…» Έχουμε χρέος εν όψει της πανδημίας να εμπνεύσουμε ολόκληρη την ανθρωπότητα με τις πατροπαράδοτες αξίες του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού μας και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων με νηφαλιότητα, σοβαρότητα και ευθύνη απέναντι στον πονεμένο άρρωστο αδελφό μας επιλέγοντας όχι το δουλοπρεπές φίμωτρο και την κοινωνική αποστασιοποίηση, όχι την καχυποψία του πιθανού κρούσματος, όχι την κακομοιριά αλλά το άπλωμα του χεριού και την προσφορά ανιδιοτελούς αγάπης προς κάθε αναξιοπαθούντα γιατί στη δική μας κουλτούρα το φιλότιμο αφθονεί καθώς «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (Α’ Ιωάν. 4, 19).
Τα γεροντάκια επιζητούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους για να έχουν χαρά στη δύση της ζωής τους κι όχι αποκλεισμό για να ζήσουν λίγο παραπάνω βλέποντας στο viber τα αγαπημένα τους πρόσωπα… Οι μαθητές μου χρειάζονται επιβράβευση με ένα άγγιγμα, ένα νεύμα, ένα χαμόγελο κι όχι απλά μια φιλοφρόνηση ασθενικά βγαλμένη πίσω από μια μάσκα…Πώς να ερμηνεύσουμε φέτος αγαπημένοι μου μαθητές τη ρήση που με τόση αγάπη μετέφρασε στα ελληνικά ο Ρήγας Φεραίος «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»; Ή πώς θα αναλύσουμε τη φράση του Θουκυδίδη «’Η θα είστε ελεύθεροι ή θα είστε ήσυχοι»; Με ποιο τρόπο θα βιώσουμε φέτος την προειδοποίηση του Ηράκλειτου ότι «η διαμόρφωση του χαρακτήρα μας γίνεται από τις επιλογές μας μέρα με τη μέρα». Πόσο καταλυτική επίδραση μπορεί να ασκήσουν αυτά τα νέα μέτρα που είναι σα «δίκοπο μαχαίρι» στην ψυχοσωματική μας οντότητα, πόσο μπορούν να αλλοτριώσουν τα παιδιά μας μακροπρόθεσμα ως προς τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τους; Παίρνω βαθιά ανάσα κι εύχομαι σε όλους μας αγαπημένοι μου μαθητές, γονείς, συνάδελφοι: καλή σχολική χρονιά εν αγάπη και εν ελευθερία…Καλόν αγώνα…
«Τη λευτεριά δε στη χαρίζουν βρε παιδιά
δε θα στη δώσουν επειδή σε λυπηθήκαν
συ με τα χέρια σου αν μπορείς την εκρατάς
και σαν σημαία στα ουράνια τη γυρνάς.»
P.S Τhe Road Not Taken by Robert Frost
Ι shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
Y.Γ Θα το λέω αυτό μ’ αναστεναγμό
σε κάποιο μέρος καιρούς και ζαμάνια πριν
δυο δρόμοι ξανοίγονταν σ’ ένα δάσος κι εγώ
πήρα τον ένα τον λιγότερο ταξιδεμένο
κι αυτό ήταν που ‘κανε όλη την διαφορά
Παραπομπές:
Η χρήση της χειρουργικής μάσκας: Μια τεκμηριωμένη ανασκόπηση εν όψει της πανδημίας του COVID-19