Συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ σήμερα γιὰ νὰ γιορτάσουμε, ὅπως κάθε χρόνο μὲ τὴν ἐπισημότητα ποὺ τῆς ταιριάζει, τὴν ἐπέτειο γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940. Γιορτάζουμε σημαίνει, τιμοῦμε καὶ θαυμάζουμε. Τιμοῦμε ὅσους ἔδωσαν τὴν ζωή τους γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς πατρίδος μας. Θαυμάζουμε τὴν δύναμη καὶ τὸ ψυχικὸ σθένος αὐτῶν ποὺ τόλμησαν νὰ ποῦν τὸ θρυλικὸ «ΟΧΙ», μιὰ μικρὴ λέξη ποὺ λίγοι ὅμως εἶχαν τὸ θάρρος νὰ τὴν προφέρουν στὴν φασιστικὴ πρόκληση.
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου εἶναι μιὰ ἡμέρα γιορτῆς ἀλλὰ καὶ ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας γιὰ τὴν πατρίδα μας, καὶ ἔχει χαραχθεῖ στὴν μνήμη μας ὡς ἡ μέρα τοῦ ΟΧΙ, ἡ μέρα τῆς μεγάλης Ἀντίστασης. Ἀντίσταση στὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα τοῦ ἰταλικοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ γερμανικοῦ ναζισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν βία καὶ τὴν προσβολὴ τῶν πανανθρώπινων ἀξιῶν καὶ ἀρχῶν τοῦ ἑλληνικοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.
Τὸ ΟΧΙ ποὺ βροντοφώναξε ἡ Ἑλλάδα στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940 σήμαινε καὶ τὴν ἐμπλοκή της στὸν Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Στὶς 3 τὸ πρωί τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ὁ Ἰταλὸς πρεσβευτὴς στὴν Ἀθήνα, ξύπνησε τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ καὶ τοῦ ἐπέδωσε τελεσίγραφο σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Ἑλλάδα, θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπιτρέψει στοὺς Ἰταλοὺς νὰ ἐγκατασταθοῦν στρατιωτικὰ στὴν χώρα μας, διαφορετικὰ τὸν λόγο θὰ εἶχαν τὰ ὅπλα.
Ὁ πόλεμος ἄρχισε. Ἡ Ευρώπη κρατοῦσε τὴν ἀναπνοή της. Πῶς θὰ μποροῦσε ἡ μικρὴ Ἑλλάδα νὰ κρατήσει τὶς πολυπληθεῖς ἰταλικὲς μεραρχίες, ἐξοπλισμένες μὲ τὴν τελευταία λέξη τῆς πολεμικῆς τέχνης;
Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς πολεμῶντας στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο ἔδειξε ἡρωισμό, ἀκαταμάχητη δύναμη, θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα καὶ συνέτριψε τὴν λογικὴ τῶν ἀριθμῶν καὶ τὴν ἰσχὺ τῶν ὅπλων, προκαλῶντας τὸν θαυμασμὸ καὶ τὸν ἔπαινο,ὄχι μόνο τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας.
Ἔτσι, μέσα σὲ λίγες ἡμέρες,ὄχι μόνο οἱ ἰταλικὲς δυνάμεις εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος, ἀλλά, καὶ πολλὰ μέρη ὅπως ἡ Κορυτσά, τὸ Ἀργυρόκαστρο, ἡ Χειμάρρα,οἱ Ἅγιοι Σαράντα καὶ ἄλλες κωμοπόλεις καὶ χωριὰ τῆς Β Ἠπείρου,ἀνέπνευσαν καὶ πάλι τὸν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας.
Οἱ ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ ὅλου τοῦ κόσμου διαλαλοῦσαν τὴν δόξα τῆς Ἑλλάδας.Ἡ Ἑλλάδα σκόρπισε τὸ θάρρος καὶ τὴν ἐλπίδα σ’ ὅλους τοὺς ἀγωνιζόμενους λαοὺς κατὰ τοῦ φασισμοῦ.
Κυρίες καὶ κύριοι,
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, πρόσθεσε μιὰ ἀκόμη ἔνδοξη σελίδα στὴν λαμπρὴ ἱστορία τῆς πατρίδας μας,ἀλλὰ καὶ ἔδωσε κι ἕνα μήνυμα γενναιότητας, θάρρους καὶ αὐτοθυσίας σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Οἱ Ἕλληνες ἀγωνιστὲς τοῦ ’40, ἔμειναν ἀθάνατα σύμβολα ἡρωισμοῦ, φιλοπατρίας καὶ φιλελευθερίας, πρότυπα γιὰ τὶς ἐπερχόμενες ἑλληνικὲς γενιὲς καὶ τὶς γενιὲς ὅλων τῶν λαῶν.
Τὰ μηνύματα ἀπὸ τὴν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ, ὁ ἀγῶνας γιὰ ἐθνικὴ κυριαρχία καὶ ἐλευθερία, γιὰ τὶς ἐθνικὲς ἀξίες καἰ τὰ ἰδανικὰ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῶν ἀνθρώπινων δικαιωμάτων,παραμένουν ἐπίκαιρα. Θὰ πρέπει καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας νὰ τὰ διαφυλάξουμε καὶ νὰ τὰ παραδώσουμε καὶ στὶς ἐπόμενες γενιές, συμβάλλοντας ἔτσι σὲ μιὰ κοινωνία συνοχῆς καὶ ἀλληλεγγύης, ἰσότητας καὶ ἀξιοκρατίας, σὲ μιὰ κοινωνία ὅπου οἱ πολίτες θὰ νιώθουν περήφανοι γι’ αὐτήν.
Κλείνοντας, ἄς θυμηθοῦμε λίγους, ἀλλὰ πάντα ἐπίκαιρους στίχους τοῦ μεγάλου μας ποιητή, Τάσου Λειβαδίτη.
Ἄν θέλεις νὰ λέγεσαι ἄνθρωπος, δὲν θὰ πάψεις οὔτε στιγμὴ νὰ ἀγωνίζεσαι γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ γιὰ τὸ δίκιο.
Θὰ βγεῖς στοὺς δρόμους, θὰ φωνάξεις, τὰ χείλη σου θὰ ματώσουν ἀπὸ τὶς φωνὲς μά, δὲν θὰ κάνεις οὔτε βῆμα πίσω.
Εἶναι σκληρὲς οἱ μέρες ποὺ ζοῦμε!
Μιὰ στιγμὴ ἄν ξεχαστεῖς, ἐκατομμύρια ἀνθρώπινα ὄνειρα θὰ γίνουν στάχτες ἀπὸ τὶς φωτιές !
Δὲν ἔχεις καιρὸ γιὰ τὸν ἐαυτό σου, ἄν θέλεις νὰ λέγεσαι ἄνθρωπος.
Θὰ πρέπει νὰ μπορεῖς νὰ θυσιάζεσαι!!!