Ἐνῶ τό Σωματεῖο μας ἡ «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» ἀγωνιζόταν γιά τήν συλλογή ὑπογραφῶν κατά τῆς ὑποχρεωτικότητας τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, ἐδέχθη ἐπικρίσεις, διότι δέν γίνεται ἀναφορά τῆς Ὀρθόδοξης πίστης στό κείμενο πού προηγεῖται τῶν ὑπογραφῶν καί ἔχει ὡς ἑξῆς: «Τάσσομαι ΚΑΤΑ τῆς ὑποχρεωτικῆς παραλαβῆς τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος γιά λόγους συνειδήσεως καί ἐλευθερίας», παρακινώντας τούς ἀνθρώπους νά μήν ὑπογράψουν.
Τό κείμενο αὐτό τό ἔχουν ἤδη ὑπογράψει Ἁγιορεῖτες Πατέρες, πολλά Μοναστήρια τοῦ κόσμου καί χιλιάδες χριστιανοί, διότι κατενόησαν σωστά τό νόημά του. Ὡστόσο εἶναι ἀπαραίτητες κάποιες ἐξηγήσεις:
Ἐπειδή τό θέμα εἶναι πολύ γνωστό σέ ὅλους, ἀφοῦ ἀπασχολεῖ τούς χριστιανούς ἐπί δεκαετίες, προτάθηκε αὐτή ἡ σύντομη καί λιτή αἰτιολογία γιά τήν συλλογή ὑπογραφῶν.
Δέν γίνεται ἀναφορά στήν Ὀρθόδοξη πίστη, διότι ἀπευθύνεται σέ λαό μέ Ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Στήν λέξη συνείδηση ἐνυπάρχει καί συμπεριλαμβάνεται καί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη. Γιά μᾶς τούς χριστιανούς ὁ κυριώτερος λόγος ἀρνήσεως παραλαβῆς τῆς ταυτότητας εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδησή μας, πού δέν ἀνέχεται τήν ἔνταξή μας στό παγκόσμιο σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου παραλαμβάνοντας τήν νέα ταυτότητα μέ τόν ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου, εἴτε τόν ἔχει ἀρχικά, εἴτε τόν προσθέσουν ἀργότερα. Τό θέμα εἶναι πολύ σοβαρό, διότι εἶναι θέμα πίστεως, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ ἅγιος Παΐσιος.
Σκοπός μας εἶναι μιά μαζική ἀντίδραση γιά νά ἀναγκασθῆ ἡ Κυβέρνηση νά μήν κάνη ὑποχρεωτική τήν παραλαβή τῆς νέας ταυτότητας, ὅπως συμβαίνει σέ πολλές Εὐρωπαϊκές χῶρες.
Κάθε εἰδικός στά συστήματα Πληροφορικῆς καί ἐπεξεργασίας δεδομένων γνωρίζει ὅτι «ἡ ἐπιτυχία ἑνός τέτοιου συστήματος ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἀριθμό τῶν ἐξαιρέσεών του». Σ᾿ αὐτόν τόν ἀγῶνα μας κατά τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων ὅλοι χρειάζονται καί ὅλοι πρέπει νά ἀποτελέσουν ἐξαίρεση. Καί ἄν ὑποθέσωμε ὅτι κάποιοι ὑπογράφουν γιά ἄλλους λόγους, θά πρέπει νά τούς ἀποκλείσωμε; Ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὅταν ζοῦσε, χαιρόταν καί τήν ἀντίδραση τῶν Κομμουνιστῶν στίς νέες ταυτότητες, ἄν καί αὐτοί εἶχαν τούς δικούς τους λόγους. Ἐδῶ ἐφαρμόζεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Ὅς οὐκ ἔστι καθ᾿ ὑμῶν, ὑπέρ ὑμῶν ἐστι» (Μάρκ. θ΄, 40).
Αὐτό εἶναι τό ζητούμενο, ἄν εἴμαστε, ὑπέρ ἤ κατά καί αὐτό ἀκριβῶς δηλώνει καί ἡ ἐνυπόγραφη ἐναντίωσή μας, ὥστε τελικά ἡ ὑπογραφή μας νά ἀποτελῆ ὁμολογία Πίστεως.
Ἀκόμη ἀξίζει νά ἀγωνίζεται κανείς γιά τήν ἐλευθερία, διότι εἶναι θεόσδοτο καί ἀναφαίρετο ἀγαθό καί ὡς ἐκ τούτου ἡ ὑπεράσπισή της ἔχει βαθύτατη θεολογική σημασία.
Ὅμως οἱ λογομαχοῦντες καί ἀντιδρῶντες ἀντί νά βοηθήσουν σ᾿ αὐτόν τόν ἀγῶνα κατάφεραν τό ἀντίθετο. Ἀφοῦ τελικά κατ᾿ ἐπιθυμία τους προστέθηκε τό «Ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση», ἡ Ἱστοσελίδα ἔπεσε καί διακόπηκε ἐπί τοῦ παρόντος ἡ συλλογή τῶν ὑπογραφῶν.
Στήν συνέχεια οἱ ἐπικρίσεις καταφέρονται κατά τῶν μελῶν τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης», διότι «ἀποφεύγουν νά ἐκφράσουν δημοσίως τήν ἀντίδρασίν τους σέ ὅσα αἱρετικά καί πρόξενα ἐκκοσμικεύσεως λέγονται καί πράττονται δημοσίως ἀπό ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας».
Γιά ὅσους δέν γνωρίζουν, ἡ «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» εἶναι ἡ μόνη προσπάθεια πού ἔχει ὡς σκοπό της τήν ἑνότητα μέ βάση τίς πέντε θεμελιώδεις ἀξίες τῆς Ἑλληνορθόδοξης ταυτότητάς μας: Τήν Ὀρθόδοξη πίστη, τήν οἰκογένεια, τήν γλῶσσα, τήν ἱστορία καί τήν παράδοση. Μέ τά πενιχρά μέσα της, χωρίς οὔτε ἕναν ὑπάλληλο, –ὅλα γίνονται ἐθελοντικά καί εἶναι προσφορά καί θυσία– προσπαθεῖ νά καταδείξη ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι τό μοναδικό λιμάνι τῆς σωτηρίας μας καί ἡ κιβωτός πού πάντοτε διασώζει τό πολύπαθο γένος μας. Χωρίς τήν πίστη καί τίς ἄλλες ἀξίες δέν θά ὑπήρχαμε σήμερα ὡς Ἔθνος.
Τό ἐπιτελούμενο ἔργο εἶναι πολυδιάστατο, πνευματικό, κοινωφελές, Ἐθνωφελές καί ἀθόρυβο. Οὔτε καί τά ἴδια τά μέλη γνωρίζουν τήν ἔκταση καί τό βάθος τοῦ ἔργου, διότι δέν προβάλλεται. Ἄς τό γνωρίζει μόνο ὁ καρδιογνώστης Κύριος καί ὅσοι εὐεργετοῦνται.
Τί νά ἀπαντήσωμε στίς παραπάνω κατηγορίες; Ὅσοι καλοπροαίρετοι παρακολουθοῦν τήν Ἱστοσελίδα μας, τό περιοδικό, τίς ἐκδόσεις καί γενικῶς τίς δραστηριότητές μας θά βροῦν καί ἀντιαιρετικά ἄρθρα καί ἑτοιμάζονται βιβλία γιά τίς σύγχρονες αἱρέσεις, τήν Παπική Ἐκκλησία, μεταστροφές ἑτεροδόξων στήν Ὀρθοδοξία κ. ἄ.
Συνεπῶς δέν ἀποφεύγομε νά ἐκφράσωμε δημόσια τήν ἀντίδρασή μας σέ ὅσα αἱρετικά λέγονται καί πράττονται ἀπό ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά διαφωνοῦμε τελείως μέ αὐτό τό πνεῦμα τῆς στείρας κριτικῆς, γιά τό ὁποῖο γράφει ὁ ψαλμωδός: «Ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσεις» (Ψαλμ. ξγ΄, 7). Δέν θά κάνωμε σκοπό τῆς ζωῆς μας τήν κριτική τῶν ἄλλων. Ποιοί εἴμαστε καί ποιός μᾶς ὅρισε κριτές τῶν πάντων;
Ἐμεῖς συντασόμαστε μέ τό πνεῦμα καί τά λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου: «Ἀντί νά πολεμᾶ κανείς τό κακό, νά προβάλλη τό καλό μέ καλό τρόπο γιά νά ἐξαφανισθῆ τό κακό καί νά ἐπικρατήση τό καλό». Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα μας καί αὐτό ἀναγράφεται καί στήν ταυτότητά μας.
Μᾶς ἐνδιαφέρει καί πολύ μάλιστα ἡ ἀκρίβεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἔχουν νά μᾶς κατηγορήσουν γιά κάποια παρέκκλιση ἤ αἵρεση; Προσπαθοῦμε οἱ ἴδιοι νά ὀρθοδοξοῦμε στό φρόνημα καί στό βίωμά μας. Τά ἀντορθόδοξα καί ἐκκοσμικευμένα τά ἀποδοκιμάζομε καί ἀντί πολεμικῆς, ἐλέγχου καί κριτικῆς, ἐμεῖς προβάλλομε ὑγιῆ πρότυπα. Βίους Ἁγίων, ὁμολογητῶν, ἁγίων Γερόντων, ἐναρέτων χριστιανῶν μέ κάθε σύγχρονο μέσο, ὄχι μόνο στά Ἑλληνικά, ἀλλά καί σέ ἄλλες ὀκτώ ξένες γλῶσσες μέ πρώτη σέ ἐπισκεψιμότητα τήν Τουρκική γλῶσσα. Ὅταν ὅμως κρίνωμε ἀναγκαῖο, παίρνομε θέση, μιλᾶμε καί γράφομε, ὅπως συνέβη κατά τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό καί τώρα μέ τίς νέες ταυτότητες.
Αὐτή ἡ κατηγορία ὅτι, δηλαδή, δέν ἐκφράζομε δημόσια τήν ἀντίθεσή μας σέ ὅσα αἱρετικά λέγονται καί πράττονται ἰσοδυναμεῖ μέ ἀπόρριψη τῶν πολλῶν ἁγίων Πατέρων, πού ἔγραψαν πνευματικά καί ψυχωφελῆ βιβλία χωρίς ἀντιαιρετικό περιεχόμενο, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος θεολόγος, οἱ ἅγιοι Ἐφραίμ καί Ἰσαάκ οἱ Σύροι, ὁ Ἀββάς Βαρσανούφιος καί ὁ Ἀββάς Δωρόθεος καί ὅλη ἡ χορεία τῶν νηπτικῶν Πατέρων καί τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι. Δέν ὑπῆρχαν αἱρέσεις στήν ἐποχή τους; Γιατί αὐτοί οἱ Ἅγιοι δέν ἀσχολήθηκαν μέ τίς αἱρέσεις καί δέν ἐξέφρασαν δημόσια τήν ἀντίδρασή τους; Μήπως ἡ μή ἀναφορά τους στίς αἱρέσεις τῆς ἐποχῆς τους εἶναι συναίνεση; Ἄν αὐτούς τούς Ἁγίους δέν εἶναι δυνατόν νά τούς ἀπορρίψη κανείς, τότε ἄς ἀφήσουν ἥσυχη καί τήν «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» νά ἐπιτελέση τό ἔργο της, καί ἄς ἀναλάβουν οἱ ἴδιοι αὐτόν τόν ἀγῶνα νά ἐλέγχουν καί νά ἐκφράζουν δημοσίως τήν ἀντίδρασή τους.
Ἐμεῖς ὄχι μόνο δέν κρίνομε τά φρονήματα καί τά ἔργα τῶν ἄλλων, ἀλλά ἀντιθέτως προβάλλομε καί κάθε καλή προσπάθεια πού γίνεται ἀπό ἄλλους φορεῖς καί ἔτσι γινόμαστε συνεργοί τους στό ἀγαθό. Κάποιοι ὅμως ἀντί νά βοηθοῦν, μόνο κρίνουν καί κατακρίνουν κακόβουλα καί μέ ἐμπάθεια, ὅπως ἡ ἱστοσελίδα «Τάς Θύρας», ἡ ὁποία ἐπανειλημμένως καταφέρθηκε ἐναντίον μας, ἀναζητώντας ἀσήμαντες ἀφορμές γιά κατηγορία. Ἄν δέν θέλη νά βοηθήση στό καλό, τοὐλάχιστον νά μήν τό πολεμᾶ.
Τό ἔργο τοῦ καθενός θά τό δοκιμάση τό πῦρ καί θά τό κρίνη ὁ Δικαιοκρίτης Κύριος, ὁ ὁποῖος θά ἐξετάση τήν διάθεση, τούς λογισμούς, τά λόγια καί τά ἔργα μας. Παρακαλοῦμε τόν Πατέρα τῶν Φώτων νά δίνη μετάνοια καί διάκριση σέ ὅλους μας ὥστε μέ τήν χάρη Του νά εὐαρεστοῦμε τόν Θεό, νά γίνωμε εὔχρηστα σκεύη στήν Ἐκκλησία Του καί πρόξενοι ὠφελείας. Ἀμήν.
Ἀπὸ τὸ Διοικητικό
Συμβούλιο