Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου
Η ανησυχία για την αδυναμία κάλυψης των ενεργειακών αναγκών των ισχυρών χωρών της ευρωπαϊκής Ένωσης επιτείνεται, καθώς οδεύουμε προς τον χειμώνα. Τα δελτία ειδήσεων μας ενημερώνουν για τα μέτρα που προτίθενται να λάβουν οι κυβερνήσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα εκ της ανεπάρκειας και, επί τέλους, ακούγεται και ο όρος εξοικονόμηση ενέργειας. Μέχρι τώρα ένας από τους δείκτες προόδου των δυτικών χωρών ήταν και η κατά κεφαλή κατανάλωση ενέργειας ακόμη και ο κατά κεφαλή όγκος σκουπιδιών. Παρασυρμένοι και εμείς από τον χείμαρρο της αφροσύνης, πριν από μερικές δεκαετίες, όταν ζούσαμε την επίπλαστη ευμάρεια καταβροχθίζοντας τα χρήματα εκ του εξωτερικού δανεισμού ακούγαμε σε διαφήμιση: «Το παιδί με το φανελάκι»! Πώς αυτό το παιδί, που μεγάλωσε με όλες τις ανέσεις, να εννοήσει ότι ο πατέρας του μεγάλωσε σε οικία, στην οποία υπήρχε ένας και μόνο θερμαινόμενος χώρος με τζάκι ή θερμάστρα ξύλων και οι λοιποί χώροι είχαν, κατά τον χειμώνα, θερμοκρασία ψυγείου και τα παιδιά τρόμαζαν να συνέλθουν καλυπτόμενα πλήρως κάτω από τη χοντρή βελέντζα και χουχουλίζοντας (άγνωστη σήμερα λέξη) για να προσαρμοστούν!
Επειδή πάντοτε επιδιώκεται το άλλοθι για τα κοινωνικά προβλήματα, προβάλλεται ως αιτία του κακού ο δικτάτορας Πούτιν, ο φιλοπόλεμος και αιμοδιψής, ο εχθρός της Δύσης, που προκάλεσε την τραγωδία του ουκρανικού λαού με την εισβολή του. Και ότι είναι αναμφισβήτητα καταδικαστέα η εισβολή, το έγραψα και σε προηγούμενα άρθρα. Το ότι όμως κατηγορείται και για εκβιασμό των δυτικών χωρών, είναι επιεικώς κρινόμενο αστείο, καθώς η Δύση επέβαλε πλήθος κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, για να δείξει την «αλληλεγγύη» της στον ουκρανικό λαό. Και η χώρα μας για να δείξει ότι βρίσκεται στην πρωτοπορεία (δεν αποδεχόμαστε ότι διατάχθηκε) απέστειλε στους αμυνόμενους και πολεμικό εξοπλισμό, με συνέπεια να θεωρηθεί κατ’ εξοχήν εχθρική προς τη Ρωσία χώρα. Ποιος θα μας κάνει γνωστές τις συνέπειες για την οικονομία μας λόγω απώλειας σημαντικής αγοράς για τη διάθεση των αγροτικών μας προϊόντων, πολύ πιο σημαντικής από την κατά πολύ πιο εύπορη αγορά των «εταίρων» μας; Και ενώ εμείς υφιστάμεθα, για μία ακόμη φορά, τις συνέπειες της υποτέλειάς μας, πολιτικής και οικονομικής, μας βομβαρδίζουν με την είδηση της έκδηλης ανησυχίας για την πιθανή πλήρη διακοπή της ροής ρωσικού φυσικού αερίου, μέσω του αγωγού της Βαλτικής μετά το πέρας της συντήρησης αυτού κατά τον Αύγουστο. Έτσι δικαιολογείται η εκτίναξη της τιμής αυτού στα ύψη με οδυνηρές τις οικονομικές συνέπειες για τη μερίδα των φτωχών μεταξύ των προνομιούχων χωρών, η οποία ογκώνεται με την πάροδο του χρόνου. Και καθώς έχουμε πάψει να σκεπτόμαστε δεν θέτουμε ερωτήματα όπως: Γιατί συνέχιζε η Ρωσία να προμηθεύει αέριο στις ευρωπαϊκές χώρες; Είχε μεγάλη ανάγκη συναλλάγματος; Αλλά έχει γραφεί ότι τις απώλειες έχει ήδη καλύψει μέσω συμβάσεων προμήθειας σε μεγάλες ασιατικές χώρες. Μήπως τελικά όλα είναι ένα θέατρο; Μήπως οι βιομήχανοι και οι έμποροι όπλων τρίβουν τα χέρια τους από την παρατεινόμενη σύρραξη στο ουκρανικό έδαφος, καθώς οι παραγγελίες πολεμικού εξοπλισμού έχουν τρομακτικά διογκωθεί, επειδή κάποιες ευρωπαϊκές χώρες φαίνεται να τρέμουν στη σκέψη πιθανής εξάπλωσης του πολέμου σ’ αυτές, λόγω της βουλιμίας του Πούτιν; Τελικά ποιοι αποφασίζουν για τον πόλεμο και την ειρήνη; Οι πολιτικοί ηγέτες, μεταξύ των οποίων κάποιοι χαρακτηρίστηκαν στο παρελθόν ηλίθιοι ή τρελοί; Μήπως όμως αυτοί είναι οι μαριονέτες ενός «αόρατου» συστήματος εξουσίας, το οποίο θεωρεί τους λαούς αναλώσιμο υλικό, χρήσιμο μόνο για την επαύξηση των κερδών του;
Η ανακάλυψη των μηχανών εσωτερικής καύσης σήμανε το τέλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία τότε κατείχε τις πλέον σημαντικές περιοχές με κοιτάσματα πετρελαίου. Ήταν ο φόνος του διαδόχου του αυστριακού θρόνου στο Σεράγιεβο η αιτία για την έναρξη του πρώτου αιματηρού πολέμου του 20ου αιώνα ή η αφορμή; Ο αγώνας για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής ήταν ορατός ήδη από την αρχή του αιώνα. Φάνηκαν στην αρχή να προηγούνται οι Γερμανοί, στο τέλος όμως κατατροπώθηκαν. Εμείς, μεταξύ των νικητών, διαταχθήκαμε να υποτάξουμε, για χάρη των ισχυρών, τη Μικρά Ασία και υποστήκαμε την πανωλεθρία της μικρασιατικής καταστροφής χάρη στην αφροσύνη και τη διχόνοιά μας, αλλά και χάρη στην ολόθερμη υποστήριξη των «συμμάχων» μας και των Μπολσεβίκων προς τον Κεμάλ. ΟΙ πρώτοι είχαν εδραιώσει την παρουσία τους στη Μέση Ανατολή αφήνοντας πικραμένο τον Λώρενς, που είχε δώσει ελπίδες στους Άραβες. Έκτοτε ισχύει το ρητό: Όπου υπάρχει πετρέλαιο αυτό αναμειγνύεται με αίμα! Το ένοιωσαν αυτό κατ’ επανάληψη οι λαοί της Μέσης Ανατολής και οι άλλοι, που συγκροτούν το μετααποικιακό κράτος της Νιγηρίας. Στην εξέγερση της Μπιάφρας είδαμε να θυσιάζεται ο λαός της επαρχίας αυτής σε πόλεμο, κατά τον οποίο στήριζαν τους εμπόλεμους ετερόκλητες «συμμαχίες» συμφερόντων, από τις οποίες δεν απουσίαζαν ούτε οι Σοβιετικοί, «εχθροί» του καπιταλισμού! Η Νιγηρία ταλανίζεται και στις ημέρες μας από πόλεμο μεταξύ βορείων, με μέλη φανατικούς μουσουλμάνους, και νοτίων, «εκχριστιανισμένων» από τους αποικιοκράτες, φυλών! Και οι περιοχές, στις οποίες αντλείται το πετρέλαιο έχουν μετατραπεί σε «κόλαση»!
Η τιμή του φυσικού αερίου είχε αρχίσει να αυξάνεται πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αφού οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με πλέον υποτελή αυτή της χώρας μας, είχαν μεταβάλει την ενεργειακή πολιτική, καταδικάζοντας τα στερεά καύσιμα και στρεφόμενες στο φυσικό αέριο και τις ΑΠΕ, ήλθε η ώρα της αύξησης της τιμής του φυσικού αερίου. Είναι δυνατή η επάνοδος στη χρήση πετρελαίου στις οικοδομές, στις βιομηχανίες και στα οχήματα και με ποιο κόστος; Και φυσικά η τιμή του αερίου δεν θα μειωθεί αισθητά και μετά το πέρας του πολέμου στην Ουκρανία, το οποίο μάλλον δεν θα το αποφασίσει ο Πούτιν. Εμείς εσπευσμένα επανήλθαμε στην αυξημένη χρήση λιγνίτη με αυξημένο και το κόστος βέβαια, μετά την άφρονα εγκατάλειψή του προς «σωτηρία» του πλανήτη, ενώ χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και οι ΗΠΑ εντείνουν τη χρήση στερεών καυσίμων. Βέβαια ο μύθος της κλιματικής αλλαγής έχει εμποτίσει μεγάλη μερίδα των λαών της Ευρώπης. Δεν αμφισβητώ την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά τα τελευταία έτη. Σκέπτομαι όμως μήπως αυτή δεν οφείλεται πρωτίστως στην ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά σε περιοδικές μεταβολές στο ηλιακό μας σύστημα. Κάποιοι ίσως να το γνωρίζουν. Μήπως όμως και οι επιστήμονες δεν είναι υποταγμένοι στο σύστημα εξουσίας;
Τι θα κάνει η χώρα μας, αν παραταθεί η κρίση, στην οποία εμπλέκεται και η διακίνηση φυσικού αερίου; Θα μας σώσουν οι ΑΠΕ και ο τουρισμός ή το «φθηνό» υγροποιημένο αέριο των ΗΠΑ, που ετοιμάζονται να μεταφέρουν με τα δεξαμενόπλοιά τους «Έλληνες» πλοιοκτήτες, όπως μετέφεραν και το ληστεμένο από το Ιράκ και τη Συρία πετρέλαιο, που παραλάμβαναν από τουρκικά λιμάνια; Μήπως αντί χρήσης φυσικού αερίου επανέλθουμε, η μεγάλη μερίδα του λαού, στη χρήση του καυσόξυλου αποκλειστικά, λόγω οικονομικής αδυναμίας; Αν βέβαια μείνουν τα δάση και δεν καούν όλα λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και μόνο (!) και όχι βέβαια λόγω εμπρησμών! Πάντως η πλούσια Καλιφόρνια οπωσδήποτε θα αποψιλωθεί πλήρως, για να φανεί η γύμνια της «υπερδύναμης», που σπέρνει πολέμους και έχει λησμονήσει τα έργα ειρήνης και προστασίας των πολιτών της. Αλλά και εμείς λησμονήσαμε την παράδοσή μας. Κάποτε δενδροφυτεύαμε, τώρα πάψαμε. Κάποτε δεν αφήναμε χωράφι ακαλλιέργητο. Τώρα η καλλιέργεια κατέστη εν πολλοίς ασύμφορη. Ας είναι καλά το σιτάρι της Ουκρανίας! Αλλά θα είναι; Ο άγιος Κοσμάς προφήτευσε: Οι άνθρωποι θα πεινάσουν, γιατί θα πάψουν να αγαπούν τα δένδρα! Θα επαληθευθεί στον καιρό μας και αυτή η προφητεία του;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»