Πώς ονομάζεται κάποιος που «βάζει πλάτη», για να εφαρμόσει το κράτος τους πλέον απάνθρωπους σχεδιασμούς του; Πώς χαρακτηρίζεται εκείνος που με προθυμία αναλαμβάνει να συκοφαντήσει, να λοιδορήσει, ακόμη και να ασκήσει σωματική βία εναντίον αγωνιζόμενων; Πώς λέγεται ο «χρήσιμος», που θα κάνει κάθε βρώμικη «δουλειά» για λογαριασμό του κράτους, ώστε να μην χρειάζεται να εκτεθούν οι (επίσημοι) έμμισθοι μπράβοι του; Η απάντηση είναι μία και αυτονόητη. Παρακρατικός.
Άραγε, έχει σημασία αν αυτός πληρώνεται άμεσα ή αν έχει -μέσω πολιτικών διαύλων- άλλου τύπου συναλλαγές με το κράτος; Σίγουρα όχι. Η συναλλαγή αυτή, μικρή ή μεγάλη, με τους κρατικούς μηχανισμούς κάθε πολιτικής απόχρωσης, είναι συχνά και ένα έμμεσο οικονομικό αλισβερίσι, ακόμη κι αν φαινομενικά δεν υπάρχουν χρήματα σε αυτή τη συναλλαγή. Κάποιες φορές μάλιστα, είναι πολύ αποδοτικότερη για τον συναλλασσόμενο με το κράτος, συγκρινόμενη με τις απολαβές ενός έμμισθου μπράβου. Κι ασφαλώς η συναλλαγή αυτή μπορεί να πάρει πολλές μορφές.
Λίγα λόγια τώρα για τα γεγονότα στην Αυστρία.
Στις 4/12 δεκάδες χιλιάδες αγωνιζόμενοι στην Βιέννη και σε άλλες 27 πόλεις της Αυστρίας κατέβηκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας ενάντια στον απολυταρχικό εφιάλτη του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Ας θυμίσουμε εδώ πως το αυστριακό παράρτημα της Παγκόσμιας Υγειονομικής Χούντας υπήρξε το πρώτο που «διάβηκε τον Ρουβικώνα», επιβάλλοντας καθολική υποχρεωτικότητα «εμβολιασμού» σε όλους τους ενήλικες εξουσιαζόμενους.
Με άλλα λόγια, όποιος από την 1η Φεβρουαρίου δεν «εμβολιαστεί» με το πειραματικό σκεύασμα είτε θα του επιβάλλεται εφάπαξ πρόστιμο 8000(!!!) ευρώ είτε θα φυλακίζεται για 3-4 εβδομάδες!!! Ασφαλώς, το παραπάνω αποτελεί «σκηνές από τα προσεχώς» (και) για τους εξουσιαζόμενους του ελλαδικού χώρου. Αμφιβάλει αλήθεια κανείς πλέον για αυτό;
Στους δρόμους της Βιέννης διαδήλωσαν ενάντια στην Παγκόσμια Υγειονομική Χούντα άνθρωποι κάθε ηλικίας. Μάλιστα, ένα μέρος των αγωνιζόμενων συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής, δίχως, ωστόσο, τα γεγονότα να λάβουν διαστάσεις. Ας μην ξεχνούμε όμως πως οι κοινωνικοί αγώνες εντός των αυστριακών τειχών δεν είναι κάτι το συνηθισμένο, οπότε και η σημασία τέτοιου μεγέθους διαδηλώσεων είναι ιδιαίτερα μεγάλη.
Και τώρα επανερχόμαστε στους παρακρατικούς.
Την ίδια ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά, μερικές εκατοντάδες «αντιφασίστες» οργάνωναν αντισυγκεντρώσεις, ενάντια στους αγωνιζόμενους που διαδήλωναν κατά του υγειονομικού απαρτχάιντ και της υποχρεωτικότητας. [1] Αποκαλούσαν τους αγωνιζόμενους «φασίστες», απειλώντας τους με κρεμάλες, εκτελέσεις, απελάσεις – δηλαδή τα «γνωστά». Αν απορείτε για τα εισαγωγικά στη λέξη «αντιφασίστες», η απάντηση είναι προφανής: όταν κάποιος συστηματικά κι οργανωμένα προσπαθεί να καταστείλει το αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, όταν αυτό αντιστέκεται μάλιστα σε μια τέτοια δικτατορία, σίγουρα δεν έχει κανένα πρόβλημα με το κράτος και μάλιστα με αυτό στην απολυταρχική του μορφή. Το αντίθετο· είναι στυλοβάτης του και δίχως αμφιβολία λειτουργεί ως παρακρατικός και μάλιστα μιας άνευ προηγουμένου χούντας.
Αναρωτιέται κανείς ποιο υποτίθεται πώς είναι το «πρόβλημα» τους; Οι εθνικές σημαίες που κρατούν κάποιοι από τους αγωνιζόμενους; Δηλαδή, αν για παράδειγμα υφίσταντο τέτοιοι «αντιφασίστες» τον Νοέμβρη του ’73, θα καταστέλλανε τους αγωνιζόμενους, επειδή είχαν ελληνικές σημαίες; Ή επειδή αυτοπροσδιορίζονταν (τουλάχιστον οι περισσότεροι) ως «αγωνιζόμενοι φοιτητές/ αγωνιζόμενοι Έλληνες»; Βέβαια, το ΚΚΕ προσπάθησε να το κάνει αυτό, ανεπιτυχώς… Μάλιστα, όταν μέσα στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν πανό που έλεγαν «Κάτω η εξουσία» δίπλα σε ελληνικές σημαίες. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι υπήρχε ανοχή στη διαφορετικότητα της άποψης.
Αλήθεια, γιατί οι απόψεις, οι «θεωρίες» και κυρίως οι πρακτικές τους έχουν τόσα πολλά κοινά με τους μπολσεβίκους; Γιατί όποιος δεν χωρά ακριβώς στην προκρούστια κλίνη τους είναι «φασίστας»; Και ποιος άραγε «δεν χωρά»; Αυτός που δεν είναι αρεστός στην αριστερή εκδοχή του κρατισμού; Ή, την δεδομένη περίοδο, όποιος δεν είναι αρεστός στην οικουμενική-υγειονομική χούντα; Γιατί άραγε συμπεριφέρονται τόσο πολύ «σαν» μπολσεβίκοι οι «αντιφασίστες»;
Ασφαλώς, επειδή αυτού του είδους οι «αντιφασίστες» είναι κι αυτοί μπολσεβίκοι και μάλιστα της πλέον εξουσιομανούς «φάρας».
Το γεγονός ότι προσφέρανε κάποιοι εκδουλεύσεις στο αριστερό κράτος, με αντάλλαγμα θεσούλες στις ΜΚΟ της Ελίτ, βάζοντας «πλάτη» για τον ξεριζωμό, την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση άπειρων ανθρώπων, είναι γνωστό. Στηρίξανε επιμελώς ένα σύγχρονο δουλεμπόριο με εναλλακτική βιτρίνα. Μάλιστα, όσοι αντιδρούσαν σε όλο αυτό με επιχειρήματα, με λογική, με τεκμηριωμένες απόψεις έβρισκαν απέναντί τους έναν «επαναστατημένο» όχλο, που, αν δεν τους τραμπούκιζε, στην «καλύτερη» τους αποκαλούσε «φασίστες». Το ζήσαμε επί ΣΥΡΙΖΑ· δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Ασφαλώς, οι εκδουλεύσεις, οι συναλλαγές, το δούναι και λαβείν του κράτους με τον θεσμικό «αντιφασισμό» έχει πολλές παραμέτρους, μεγάλο «βάθος» και μέγιστη σήψη.
Προσέξτε όμως!
Την δεδομένη χρονική συγκυρία, λειτουργούν καταφανώς ως δύναμη καταστολής ενάντια σε πλήθη αγωνιζόμενων ανθρώπων. Ανθρώπων που μάχονται απέναντι σε μια τρομακτική απολυταρχία, που αφού τους κλειδαμπάρωσε και τους φτωχοποίησε επιπλέον, τώρα επιχειρεί να τους μετατρέψει βιαίως σε πειραματόζωα!Και το εξουσιαστικό σχέδιο είναι ακόμη στην αφετηρία, γιατί στο βάθος υπάρχει ο ασφυκτικός ψηφιακός έλεγχος. Όσοι λοιπόν δεν έχουν συμφέροντα, όσοι δεν είναι παράγοντες ή παραγοντίσκοι του θεσμικού «αντιφασισμού», ας σκεφτούν λίγο ψύχραιμα και λογικά το τί ακριβώς κάνουν.
Ας σκεφτούν και ίσως καταλάβουν ότι δεν λειτουργούν πλέον «απλώς» ως «δεκανίκι», αλλά ως σημαντικός κατασταλτικός παράγοντας. Το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, ο Γιάνης με το ένα του «ν» και η υπόλοιπη αριστερή κουστωδία των λοκ-ντάουν, του υγειονομικού απαρτχάιντ και της υποχρεωτικότητας είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ συνυπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει. Με άλλα λόγια, αν τους βόλευε διαφορετικά, θα μπορούσαν να «τελειώσουν» την κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσα σε λίγες μέρες. Όχι απλώς όμως δεν τους «βολεύει», αλλά συμμετέχουν κανονικά στον σχεδιασμό και την εκτέλεση του εγκλήματος.
Οι εκδουλεύσεις που προσέφεραν οι «αντιφασίστες» κατά καιρούς στην εξουσία είναι ένα ψίχουλο μπροστά σε αυτό που τώρα απαιτείται να κάνουν. Και τονίζουμε το «απαιτείται», γιατί ο συναλλασσόμενος με την εξουσία δεν έχει τον έλεγχο σε καμία φάση της συναλλαγής. Θα κάνει ό,τι του λένε κι όποτε αυτοί το απαιτήσουν.
Προσέξτε όμως!
Αυτή τη φορά η εξουσία τους ζητά να βάλουν κυριολεκτικά «τα χέρια στη φωτιά». Ο σχεδιασμός για την επιβολή του μετα-ανθρώπου «μπάζει νερά» και τα αφεντικά τους τούς διατάζουν να συνεισφέρουν άμεσα στην καταστολή αγωνιζόμενων ανθρώπων. Ανθρώπων που η αδικία και η απελπισία έχουν περισσέψει μέσα τους. Ανθρώπων που δεν πρόκειται να κάνουν πίσω, γιατί το «πίσω» πλέον δεν υπάρχει. Αυτή τη φορά καμιά εξουσία δεν μπορεί να εγγυηθεί για αυτούς, αυτή τη φορά οι υπηρεσίες τους απέναντί της δεν θα είναι «αντιφασιστικός» περίπατος.
Ασφαλώς τα ανωτέρω αφορούν τους παράγοντες και παραγοντίσκους· το ξεκαθαρίζουμε αυτό. Οι υπόλοιποι ας προσπαθήσουν να σκεφτούν λογικά. Αυτή τη στιγμή, με όσα ήδη κάνουν ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, ενισχύουν ή όχι την εξουσία; Ποιον «φασισμό» υποτίθεται πως πολεμούν, όταν ο φασισμός (μαζί με τον κομμουνισμό και τον ναζισμό) είναι πλέον η καθημερινότητα, ως ενοποιημένη απολυταρχία; Ας σκεφτούν, πριν είναι αργά.
Ειδάλλως, η ίδια η ζωή θα τους προσπεράσει, πετώντας τους στα σκουπίδια της ιστορίας.
Ιθαγενής στην ψηφιακή ζούγκλα