Δύσκολοι οἱ καιροὶ γιὰ τὴν πατρίδα μας, ἀλλὰ ὁ τόπος μας ἔχει περάσει καὶ στὸ παρελθὸν παρόμοιες καταστάσεις. Διερχόμαστε μία περίοδο πολέμου σὲ καιρὸ εἰρήνης. «Ἐχθροί» μας οἱ δανειστές μας μὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἑαυτοί μας, οἱ κακὲς συνήθειες καὶ νοοτροπίες, ποὺ μᾶς ἐμπότισαν δικοί μας καὶ ξένοι καὶ κυριαρχοῦν μέσα μας. Μᾶς παρέσυρε ὁ σύγχρονος δυτικὸς τρόπος ζωῆς καὶ προχωρούσαμε χωρὶς χαλινάρια, νομίζοντας ὅτι πορευόμαστε τὸν δρόμο τὸν σωστό, ποὺ κάποιοι τὸν ὀνόμαζαν πρόοδο. Μὰ ὅπως ὅλα τὰ ψέματα κάποτε τελειώνουν, ἔτσι ἔφτασε καὶ αὐτὸς στὸ τέλος του. «Καὶ αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὴ μεγάλη, τὴν ἱστορικὴ στιγμὴ ποὺ μᾶς ἔλαχε νὰ ζήσουμε δὲν ὑπάρχει πιά, στὴ συνείδησή μας, καμμιὰ ἄλλη ἀξία, καμμιὰ ἰδέα, κανένας σκοπός, καμμιὰ φροντίδα, ἔξω ἀπὸ τὸν πόλεμο ποὺ κάνει ἡ Ἑλλάδα. Δὲν ὑπάρχουν πιὰ θεωρίες καὶ συστήματα. Δὲν ὑπάρχει ἡ ἀτομική μας ζωή.
Ἡ Ἑλλάδα ξεχειλᾶ ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ εἶναι μας καὶ τὰ σκεπάζει ὅλα…» (Γεώργιος Θεοτοκᾶς). Τώρα ποὺ ἀπέτυχε τὸ ὅραμα τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνότητος δὲν μᾶς μένει παρὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ ἑλληνικὸ ὅραμα, στὸν ἑλληνικὸ τρόπο ζωῆς καὶ σκέψης. Ὁ ἀπελπισμένος ἑλληνικὸς λαὸς μπορεῖ νὰ βοηθηθῆ καὶ νὰ παρηγορηθῆ, ὄχι ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ποὺ τὸν ὁδήγησαν ἐδῶ οὔτε ἀπὸ τοὺς ἑταίρους μᾶς Εὐρωπαίους, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν μείνουμε στὶς ἀξίες μας καὶ ἀντιμετωπίζουμε τὶς δυσκολίες μας μὲ ἐμπιστοσύνη σὲ Αὐτόν, μὲ συνεργασία, μὲ ἑνότητα, μὲ παραδοσιακὸ ἑλληνικὸ τρόπο, μὲ λεβεντιὰ καὶ φιλότιμο. Ἔχουμε διδασκάλους τὴν ἱστορία μας, τὴν παράδοσή μας καὶ πρότυπά μας τοὺς Ἁγίους, τοὺς ἥρωες καὶ τοὺς εὐεργέτες(ἐθνικούς). Ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς ποὺ δεν βάδισαν τὸν ψεύτικο δρόμο.
Γιατί κάποιοι δὲν παρασύρθηκαν καὶ συνέχισαν νὰ ζοῦν τὴ Ρωμηοσύνη. Ἔλεγε γι’ αὐτοὺς χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγιος Παΐσιος: «Ὑπάρχει ἡ μαγιὰ κι αὐτὴ ἡ μαγιὰ κρατάει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Γι’ αὐτὴν τὴ μαγιὰ ὁ Κύριος θὰ κάμη ὅ,τι θὰ κάμη». Γιὰ τὴν ἴδια μαγιὰ μίλησε κάποτε καὶ ὁ Μακρυγιάννης: «Ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, παλαιόθεν καὶ ὣς τώρα, ὅλα τὰ θερία πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦνε, τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά. Καὶ οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νὰ πεθάνουν κι ὅταν κάνουν αὐτείνη τὴν ἀπόφασιν, λίγες φορὲς χάνουν καὶ πολλὲς φορὲς κερδαίνουν». Καὶ ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδας: «Στήριξε τὴν ἐλπίδα σου μόνο στὸν Χριστό. Καὶ ὁ Χριστὸς βλέποντας τὴν πίστη σου θὰ σοῦ χαρίση γρήγορα τὴ χαρά. Θὰ σοῦ δώση τέτοια χαρά, ποὺ καμμιὰ δύναμη, οὔτε ἀνθρώπινη, οὔτε δαιμονική, δὲν θὰ μπορέση νὰ στὴν ἀφαιρέση». Χρέος ὅλων μας σήμερα εἶναι νὰ μεγαλώσουμε αὐτὴν τὴ μαγιὰ μὲ τὴ μετάνοιά μας καὶ τότε ὁ Πατέρας θὰ μᾶς συγχωρήση καὶ θὰ μᾶς δεχθῆ καὶ πάλι στὸ ἀρχοντικό Του, θὰ μᾶς θεραπεύση, θὰ μᾶς τιμήση, θὰ γίνουμε πάλι παιδιά Του ἀγαπημένα καὶ θὰ σωθῆ καὶ ἡ Πατρίδα μας!
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΡΩ ΤΕΥΧΟΣ 22-23